[imglewa]http://www.divshare.com/img/thumb/5852497-b74.jpg
Bielikowicz h. własnego, v. Bielikoicz, są gałęzią rodu o nazwisku
Bielik, który występował m. in. na Rusi Czerwonej w XV stuleciu.
Rodzina Bielikowiczów z powiatu włodzimierskiego używała w XVI w. przydomku Świszczowski.
W wiekach XVI-XVIII zamieszkują na Wołyniu, w pow. włodzimierskim; na Litwie, w woj. nowogrodzkim, pow. oszmiańskim, grodzieńskim, starodubowskim, brasławskim, słonimskim, woj. brzeskim litewskim, smoleńskim, połockim; na Ukrainie, w woj. kijowskim.
Byli m. in. właścicielami dóbr Kozłowo w powiecie włodzimierskim (1537); posiadali też starostwo miksztańskie (1764).
Podpisali elekcję Stanisława Augusta w 1764 r. z pow. brasławskim.
Wylegitymowani w Cesarstwie 1843 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej, inni w 1852 r., zapisani w gub. wileńskiej.
Herb ich — w polu czerwonym trzy srebrne haki, jeden przy drugim, połączone ze sobą wąską ukośną belką, od lewej do prawej strony; na hełmie w koronie trzy strusie pióra.
• Michał Bielik jest cytowany w aktach lwowskich 1458 r.
• Jan Bielik, protoplasta Bielikowiczów, ziemianin smoleński, przesiedlił się do W. Ks. Litewskiego i od króla Zygmunta I w 1508 r. dostał majętności w pow. słonimskim i w woj. wołyńskim. Jego synowie, którzy wzięli po ojcu nazwisko Bielikoicz, zmieniane często na Bielikowicz, mieli swoje posiadłości w Słonimskiem i Nowogrodzkiem.
[Bon. I 224; Urus. I 182-183 ]Bielikowicz online
http://polishgenealogy.blogspot.com/2008/11/bielikowicz.html