Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Borowik, Mikołaj
31.12.2011 16:28
[imgprawa]http://steifer.w.interia.pl/pict656.jpgMikołaj (Микола) Borowik ur.1922 Typin nad Huczwą, zm.1944 Pieniany, święty kościoła prawosławnego.
Starszy syn, jedno z siedmiorga dzieci, Michała Borowika (starszego brata Władysława Borowika), nauczyciela w Wolicy Brzozowej, diakona prawosławnego w Grodysławicach i Hanny Jońko. Niezwykle religijny, miał zamiar pójść w ślady ojca kształcąc się teologicznie w seminarium w Chełmie. Pełnił funkcję psalmisty w cerkwii w Grodysławicach. Po wysiedleniu przez Niemców rodziny w 1943, mieszkał z rodziną w Bukowinie, Biszczy, Tarnogrodzie i Pienianach.
Pierwszy napad przeżył wraz z rodziną na plebanii w Tarnogrodzie, w 1944 roku, tuż po Kreszczeniji (Dniu Chrztu Pańskiego). Matce z dwójką dzieci, córką i młodszym synem, Aleksandrem, udało się uciec i ukryć w pustej studni. Uciec udało się także Mikołajowi, choć wcześniej bandyci rozebrali go do naga.
Po napadzie rodzina się podzieliła. Mikołaj ze starszą siostrą i szwagrem poszli do wsi Pieniany, rodzice z młodszym synem do Wólki Pukarzewskiej.
W Wielki Piątek (wg kalendarza liturgii prawosławnej) 1944 bandyci odrąbali Mikołajowi głowę, osadzili na kiju i obnosili po wsi. Następnego dnia, w Wielką Sobotę, tragiczny los spotkał także ojca Mikołaja, zamordowanego w okrutny sposób wraz z grupą 16 prawosławnych mieszkańców Wólki Pukarzewskiej.
Wg większości relacji napastnikami w obu przypadkach byli Polacy, według niektórych pododdział BCh. Według jednej relacji mordercami byli banderowcy.
W kwietniu 2008 Synod Cerkwi włączył Mikołaja Borowika do Soboru św. Męczenników Chełmskich i Podlaskich.
Starszy syn, jedno z siedmiorga dzieci, Michała Borowika (starszego brata Władysława Borowika), nauczyciela w Wolicy Brzozowej, diakona prawosławnego w Grodysławicach i Hanny Jońko. Niezwykle religijny, miał zamiar pójść w ślady ojca kształcąc się teologicznie w seminarium w Chełmie. Pełnił funkcję psalmisty w cerkwii w Grodysławicach. Po wysiedleniu przez Niemców rodziny w 1943, mieszkał z rodziną w Bukowinie, Biszczy, Tarnogrodzie i Pienianach.
Pierwszy napad przeżył wraz z rodziną na plebanii w Tarnogrodzie, w 1944 roku, tuż po Kreszczeniji (Dniu Chrztu Pańskiego). Matce z dwójką dzieci, córką i młodszym synem, Aleksandrem, udało się uciec i ukryć w pustej studni. Uciec udało się także Mikołajowi, choć wcześniej bandyci rozebrali go do naga.
Po napadzie rodzina się podzieliła. Mikołaj ze starszą siostrą i szwagrem poszli do wsi Pieniany, rodzice z młodszym synem do Wólki Pukarzewskiej.
W Wielki Piątek (wg kalendarza liturgii prawosławnej) 1944 bandyci odrąbali Mikołajowi głowę, osadzili na kiju i obnosili po wsi. Następnego dnia, w Wielką Sobotę, tragiczny los spotkał także ojca Mikołaja, zamordowanego w okrutny sposób wraz z grupą 16 prawosławnych mieszkańców Wólki Pukarzewskiej.
Wg większości relacji napastnikami w obu przypadkach byli Polacy, według niektórych pododdział BCh. Według jednej relacji mordercami byli banderowcy.
W kwietniu 2008 Synod Cerkwi włączył Mikołaja Borowika do Soboru św. Męczenników Chełmskich i Podlaskich.
Bibliografia
Mikołaj Borowik, Wikipedia
"Męczennik Mikołaj", Przegląd prawosławny
Genealogia na stronie rodzinnej
Władyslaw Borowik: "Pamiętnik" rps