Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Kwiatkowski Władysław (1921-1951)
25.11.2008 17:47
[blok]Władysław Kwiatkowski "Jerzy" ur. 30.6.1921 Lubowidz, pow. mławski zamordowany 20.9.1951 Mokotów więzienie, żołnierz AK/ROAK/NSZ/NZW, ps. „Jerzy”
Ur. 30 VI 1921 w Lubowidzu pow. Mława, syn Jana i Heleny z Czajkowskich. W 1935 ukończył 7 klasową szkołę powszechną. Z zawodu krawiec. Podczas okupacji niemieckiej żołnierz AK w Obwodzie AK Mława.
Po wkroczeniu wojsk sowieckich na teren Mazowsza mieszkał w Lubowidzu. Od III 1946 czynny w antykomunistycznej konspiracji niepodległościowej ROAK. Był żołnierzem oddziału Stanisława Bali „Sokoła”, a od XI 1946 działa w obwodzie ROAK „Mewa”. Po lutowej amnestii z 1947 nie ujawnił swej działalności konspiracyjnej. Podporządkował się Franciszkowi Majewskiemu „Słony”. Od X 1947 w składzie 11 Grupy operacyjnej NSZ. Od XII 1947 po śmierci Tadeusza Kosobudzkiego” Czarnego” obejmuje dowództwo II Rejonu.
Z powodu choroby w I 1948 zwolniony z zajmowanego stanowiska. Następnie przebywa w Łodzi, a od VII 1948 w Warszawie.
Aresztowany 16 X 1948 i uwięziony. Przeszedł okrutne ubowskie śledztwo. Wyrokiem WSR Warszawa, sygn. AK Sr 1195/50 z dnia 15 I 1951 za działalność niepodległościową został skazany na karę śmierci. Sądzony przez WSR Warszawa w składzie: Jerzy Drohomirecki – przewodniczący oraz Władysław Marszałek i Józef Gwóźdź – ławnicy. Oskarżał Kazimierz Paskudzki.
B. Bierut nie skorzystał z prawa łaski.
Stracony 20 IX 1951 w wiezieniu mokotowskim.
[Tadeusz Łaszczewski za: http://www.stankiewicz.e.pl
Ur. 30 VI 1921 w Lubowidzu pow. Mława, syn Jana i Heleny z Czajkowskich. W 1935 ukończył 7 klasową szkołę powszechną. Z zawodu krawiec. Podczas okupacji niemieckiej żołnierz AK w Obwodzie AK Mława.
Po wkroczeniu wojsk sowieckich na teren Mazowsza mieszkał w Lubowidzu. Od III 1946 czynny w antykomunistycznej konspiracji niepodległościowej ROAK. Był żołnierzem oddziału Stanisława Bali „Sokoła”, a od XI 1946 działa w obwodzie ROAK „Mewa”. Po lutowej amnestii z 1947 nie ujawnił swej działalności konspiracyjnej. Podporządkował się Franciszkowi Majewskiemu „Słony”. Od X 1947 w składzie 11 Grupy operacyjnej NSZ. Od XII 1947 po śmierci Tadeusza Kosobudzkiego” Czarnego” obejmuje dowództwo II Rejonu.
Z powodu choroby w I 1948 zwolniony z zajmowanego stanowiska. Następnie przebywa w Łodzi, a od VII 1948 w Warszawie.
Aresztowany 16 X 1948 i uwięziony. Przeszedł okrutne ubowskie śledztwo. Wyrokiem WSR Warszawa, sygn. AK Sr 1195/50 z dnia 15 I 1951 za działalność niepodległościową został skazany na karę śmierci. Sądzony przez WSR Warszawa w składzie: Jerzy Drohomirecki – przewodniczący oraz Władysław Marszałek i Józef Gwóźdź – ławnicy. Oskarżał Kazimierz Paskudzki.
B. Bierut nie skorzystał z prawa łaski.
Stracony 20 IX 1951 w wiezieniu mokotowskim.
[Tadeusz Łaszczewski za: http://www.stankiewicz.e.pl