Iłłakowiczówna Kazimiera

Iłłakowiczówna Kazimiera (ur. w Wilnie 19 sierpnia 1889, zm. w Poznaniu 16 lutego 1983 roku) - poetka, tłumaczka. O latach dziecięcych poetka pisała: "Dzieciństwo spędziłam na dawnych Inflantach, w dzisiejszej Łotwie (...) najbliższą 'stolicą' tamtych stron był dzisiejszy Daugavpils, wówczas zwany Dyneburgiem, najbliższym miasteczkiem mojej wiejskiej okolicy był Krasław, a do kościoła jeździło się do Indrycy nad Dźwiną". Lata spędzone na Inflantach Polskich zostawiły trwały ślad w pamięci, życiu i twórczości Iłłakowiczówny. Tu otrzymała dobre wychowanie i zdobyła wykształcenie domowe, potwierdzone zdaniem egzaminów w szkole w Dyneburgu. Później uczyła się w Warszawie, Petersburgu, Genewie, Oksfordzie i Londynie. W 1910 roku studiowała w Krakowie polonistykę i anglistykę. Pierwszy swój tom wydała w 1911 roku ("Ikarowe Loty"). Tomiki "Śmierć Feniksa", "Połów", "Popiół i perły", "Płaczący ptak", "Ballady bohaterskie", "Słowik litewski", "Dziwy i straszydlaki" były wydarzeniami literackimi przed wojną i ugruntowały jej sławę, a "Popioły i perły" i "Słowik litewski" są świadectwem, że właśnie Litwa i Łotwa były dla Iłłakowiczówny ojczyzną i krajem lat dziecinnych, z których pozostało mnóstwo wspomnień. W swoich wyznaniach z 1981 roku pisała m.in.: "Dla mnie ojczyzną zawsze pozostanie Litwa i Łotwa. Wszystko inne - Warszawa i Poznań - było i jest zagranicą. Cały mój pejzaż jest stamtąd, z moich stron rodzinnych". Po wojnie ukazało się 19 tomów poetyckich.[www.ryga.polemb.net]