[herb_lewa]bialoglowskiBiałogłowski h. własnego, rodzina inflancka o oryginalnym nazwisku Weisskopff, zmienionym przez spolszczenie na Białogłowski w drugiej połowie XVII wieku; zamieszkiwali m.in. w ziemi przemyskiej i w Wielkopolsce. Posiadali wieś Czemiechów w ziemi przemyskiej (1671). Udowodnili pochodzenie szlacheckie w Galicji 1782 roku, w sądzie ziemskim lwowskim. Herb — na tarczy w polu czerwonym trzy trupie głowy: jedna i dwie; na hełmie w koronie trzy pióra strusie.
• Felicjan, rotmistrz królewski między 1660 a 1680 r., dzielny wojownik, w 1667 roku przyczynił się do pobicia przedniej straży Tatarów; przystąpiwszy do związku wojskowego, walczył po stronie Jerzego Lubomirskiego pod Montwami w 1666 r.; porzuciwszy ojczyste niemieckie nazwisko Weisskopff, przybrał polskie - Białogłowski; był później wojskim przemyskim. [Bon. I 188; Urus. I 158-159 ]