Józef Narzymski (ur. 8 lutego 1839 w Radzikach Małych , zm. 5 lipca 1872 w Jaworzu) – polski powieściopisarz, dramaturg i publicysta; członek Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym. Właściciel majątku w Bogatem koło Przasnysza. Pochodził z patriotycznego rodu szlacheckiego. Przed wybuchem powstania brał czynny udział w konspiracji, politycznych manifestacjach. Debiutował artykułami publicystycznymi w roku 1861 na łamach prasy warszawskiej. Współpracował wtedy szczególnie z "Tygodnikiem Ilustrowanym", "Gazetą Warszawską". Początkowo pisał o poezji romantycznej, którą wysoko cenił (zwłaszcza twórczość Juliusza Słowackiego). Po upadku powstania przebywał w Paryżu i Dreźnie, w 1868 powrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. Pisał wtedy do "Kraju", "Sobótki" i "Tygodnika Wielkopolskiego". Chorował na gruźlicę. W roku 1871 udał się do Włoch w celu leczenia. Zmarł w wieku 33 lat, 5 lipca 1872 roku w czasie podróży powrotnej do ojczyzny. [wikipedia.pl]