Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Krysiński Karol
15.09.2012 21:24
Karol Krysiński (ur. 1838 – zm. 1877 ?)
– pułkownik w powstaniu styczniowym.
Jako naczelnik wojskowy Międzyrzeca miał przeprowadzić w nocy z 22 na 23 stycznia 1863 atak na miasto, do czego z nieustalonych przyczyn jednak nie doszło. Jako adiutant pułkownika Walentego Lewandowskiego dowodził jego jazdą powstańczą. Od 21 lutego naczelnik powiatu bialskiego, od 23 marca dowodził w zastępstwie rannego dowódcy. Działał na terenie 3 województw i stoczył ponad 30 większych bitew i potyczek.
Brał udział w bitwach m.in. : pod Chruśliną, Żyrzynem, Fajsławicami, i Rossoszem.
Po bitwie pod Malinówką (21 listopada 1863) jego oddział uległ rozproszeniu a on sam po 1 grudnia znalazł się w Galicji. Za porzucenie oddziału gen. Michał Heydenreich oddał go pod sąd wojenny, który odebrał mu dowództwo. Rząd Narodowy udzielił mu nagany i polecił powrót na pole walki. W lutym 1864 Krysiński zorganizował nowy oddział w lubelskiem. Ostatnią bitwę stoczył 21 kwietnia pod Zawieprzycami.
Wyemigrował do Francji. Tam w 1868 został potępiony i wykluczony ze społeczności emigracyjnej za głoszenie panslawizmu i idei podporządkowania Polski Rosji. Ok. 1871 osiadł we Lwowie. W 1876 znalazł się na liście III Oddziału Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości jako kandydat na szpiega lub prowokatora rosyjskiego. Dalsze jego losy są nieznane.[wiki]
– pułkownik w powstaniu styczniowym.
Jako naczelnik wojskowy Międzyrzeca miał przeprowadzić w nocy z 22 na 23 stycznia 1863 atak na miasto, do czego z nieustalonych przyczyn jednak nie doszło. Jako adiutant pułkownika Walentego Lewandowskiego dowodził jego jazdą powstańczą. Od 21 lutego naczelnik powiatu bialskiego, od 23 marca dowodził w zastępstwie rannego dowódcy. Działał na terenie 3 województw i stoczył ponad 30 większych bitew i potyczek.
Brał udział w bitwach m.in. : pod Chruśliną, Żyrzynem, Fajsławicami, i Rossoszem.
Po bitwie pod Malinówką (21 listopada 1863) jego oddział uległ rozproszeniu a on sam po 1 grudnia znalazł się w Galicji. Za porzucenie oddziału gen. Michał Heydenreich oddał go pod sąd wojenny, który odebrał mu dowództwo. Rząd Narodowy udzielił mu nagany i polecił powrót na pole walki. W lutym 1864 Krysiński zorganizował nowy oddział w lubelskiem. Ostatnią bitwę stoczył 21 kwietnia pod Zawieprzycami.
Wyemigrował do Francji. Tam w 1868 został potępiony i wykluczony ze społeczności emigracyjnej za głoszenie panslawizmu i idei podporządkowania Polski Rosji. Ok. 1871 osiadł we Lwowie. W 1876 znalazł się na liście III Oddziału Kancelarii Osobistej Jego Cesarskiej Mości jako kandydat na szpiega lub prowokatora rosyjskiego. Dalsze jego losy są nieznane.[wiki]