Przyborowski Walery,

Walery Przyborowski, pseudonim Zygmunt Lucjan Sulima (ur. 27 listopada 1845 w Domaszowicach koło Kielc, zm. 13 marca 1913 w Warszawie)

– polski pisarz, uczestnik i historyk powstania styczniowego.

Przyborowski urodził się w rodzinie nauczyciela, byłego księdza katolickiego, który dokonał konwersji na luteranizm. Uczestniczył w powstaniu styczniowym, po którego upadku był przez kilka miesięcy więziony przez władze carskie. Po studiach na Wydziale Filozoficzno-Historycznym w warszawskiej Szkole Głównej współpracował z różnymi czasopismami, w latach 1885-1886 redagował pismo "Chwila". Po 1900 był nauczycielem gimnazjalnym w Radomiu, gdzie uczył historii. Jako powieściopisarz debiutował w 1869. Opublikował również kilka ważnych prac historycznych dotyczących powstania styczniowego: Historja dwóch lat 1861/62 (1892-1896), Ostatnie chwile powstania styczniowego (1887-1888), Dzieje 1863 r. (1897)
Ogromną popularność zyskały mu powieści historyczno-przygodowe dla młodzieży (publikowane często pod pseudonimem Zygmunt Lucjan Sulima), które przypominały wydarzenia narodowej historii i budziły świadomość narodową, m.in.: Bitwa pod Raszynem (1881), Szwoleżer Stach (1900), Szwedzi w Warszawie (1901), Upiory (1902), Noc styczniowa (1903), Rycerz bez skazy i trwogi (1913).
Pod pseudonimem Zygmunta Lucjana Sulimy wydał "Pamiętnik powstańca z 1863 roku" oraz "Wspomnienia ułana z 1863 roku". Pisał także wielotomowe dzieła historyczne na ten temat. Pisarz umieszczał także akcję swoich utworów literackich na Kielecczyźnie.

[Źrodło:Powstańcy styczniowi pl.wikipedia.org]