Baltazar Paśnikowski (ur. 3 stycznia 1830 roku w Czemiemikach, zm. 17 czerwca 1863) – ksiądz, działacz niepodległośćiowy, uczestnik powstania styczniowego. Uczęszczał do męskiego gimnazjum im. Stanisława Staszica w Lublinie, gdzie uczył się tylko przez rok ze względu na restrykt rządowy z 1848 roku, zabraniający synom biedoty, nauki. W tym samym roku wstąpił do seminarium duchownego w Lublinie, które ukończył w 1853 rok. W 1854 roku ukończył Akademię w Warszawie ze stopniem kandydata teologii. Po zakończeniu nauki został skierowany do Bełżyc, gdzie został wikariuszem a następnie do katedry lubelskiej Matki Bożej pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Od 1861 roku zaangażowany był w patriotyczną działalność. Od 1862 pełnił funkcję naczelnika woj. lubelskiego. Podczas jednego z zebrań w przeddzień wybuchu powstania, został aresztowany i osadzony w twierdzy Zamość. W nocy 17 czerwca 1863 roku znaleziono go w celi martwego. Oficjalnie jego śmierć uznano za samobójstwo. Obecnie jego imię nosi jedna z ulic Lublina.[Źrodło:Powstańcy styczniowi pl.wikipedia.org]