Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Grudnicki Jerzy
29.01.2008 13:41
Grudnicki Jerzy ur. 21.1.1912 Rzeszów, zm. 1979 Łask, k. Łodzi. syn Waleriana Maksymiliana Grudnickiego, pracownika poczty i Olgi Antoniny Topolnickiej;
Siostra: Zofia (1909)
Żona: Jolanta Petryn
Dzieci: Jan
Dowódca 2-giej Kompanii batalionu KOP Żytyń był 27 letni wówczas porucznik Jerzy Grudnicki. Pochodził ze starej rodziny polskiej pieczętującej się herbem Jastrzębiec. Ukończył Gimnazjum Słowackiego w Przemyślu, po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowie Mazowieckiej 6 VIII 1933 mianowany podporucznikiem w korpusie oficerów piechoty, otrzymał przydział służbowy do batalionu KOP Żytyń. W roku 1937 rozpoczął studia w Szkole Nauk Politycznych w Wilnie. Wiosną 1939 odwołany do służby liniowej i stacjonowany w Starym Sączu.
Autor wielu wierszy publikowanych głównie w prasie wojskowej.
Kampanię wrześniową odbył wraz z batalionem, biorąc udział w walkach toczonych w Karpatach, począwszy od góry Wdżar nad Czorsztynem, gdzie znajdował się wysunięty punkt obserwacyjny aż po okolice Stanisławowa; ranny. Po zakończeniu działań wojennych przedostał się na Wileńszczyznę gdzie pracował jako drwal. Po zajęciu Litwy przez Armię Sowiecką aresztowany, sądzony pod zarzutem “próby odłączenia zachodniej Ukrainy i Białorusi od Związku Sowieckiego” nie przyznał się, skazany na 15 lat łagru i wywieziony do obozu koncentracyjnego w republice Komi za kręgiem polarnym. Po ustawie wprowadzającej tzw. amnestię przedostał się do formujących się jednostek Wojska Polskiego, przebywał w Kazachstanie, potem jako oficer sztabowy w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Odbył Kampanię Włoską, brał udział w bitwie o Monte Casino, Bolonię i Ankonę. Odznaczony Krzyżem Walecznych wojnę zakończył w stopniu kapitana.
Następnie przebywał Wielkiej Brytanii gdzie ukończył studia języka angielskiego w Oxfordzie. W roku 1948 powrócił do PRL, represjonowany, pracował jako nauczyciel języka rosyjskiego, gdyż władze nie uznały uzyskanych w Anglii uprawnień do nauczania języka angielskiego. Pomimo trudnej sytuacji materialnej z upodobaniem uprawiał turystykę górską, przemierzając wielokrotnie szlaki turystyczne Ziemi Sądeckiej i dawne tereny walk. Z zamiłowaniem do ostatnich dni kultywował studia nad elementami semantyki języka angielskiego. Zmarł przedwcześnie w roku 1979, pochowany na cmentarzu w Łasku koło Łodzi.
[wykorzystano: Jan Grudnicki - list 1.IX.1989]
Siostra: Zofia (1909)
Żona: Jolanta Petryn
Dzieci: Jan
Dowódca 2-giej Kompanii batalionu KOP Żytyń był 27 letni wówczas porucznik Jerzy Grudnicki. Pochodził ze starej rodziny polskiej pieczętującej się herbem Jastrzębiec. Ukończył Gimnazjum Słowackiego w Przemyślu, po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowie Mazowieckiej 6 VIII 1933 mianowany podporucznikiem w korpusie oficerów piechoty, otrzymał przydział służbowy do batalionu KOP Żytyń. W roku 1937 rozpoczął studia w Szkole Nauk Politycznych w Wilnie. Wiosną 1939 odwołany do służby liniowej i stacjonowany w Starym Sączu.
Autor wielu wierszy publikowanych głównie w prasie wojskowej.
Kampanię wrześniową odbył wraz z batalionem, biorąc udział w walkach toczonych w Karpatach, począwszy od góry Wdżar nad Czorsztynem, gdzie znajdował się wysunięty punkt obserwacyjny aż po okolice Stanisławowa; ranny. Po zakończeniu działań wojennych przedostał się na Wileńszczyznę gdzie pracował jako drwal. Po zajęciu Litwy przez Armię Sowiecką aresztowany, sądzony pod zarzutem “próby odłączenia zachodniej Ukrainy i Białorusi od Związku Sowieckiego” nie przyznał się, skazany na 15 lat łagru i wywieziony do obozu koncentracyjnego w republice Komi za kręgiem polarnym. Po ustawie wprowadzającej tzw. amnestię przedostał się do formujących się jednostek Wojska Polskiego, przebywał w Kazachstanie, potem jako oficer sztabowy w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Odbył Kampanię Włoską, brał udział w bitwie o Monte Casino, Bolonię i Ankonę. Odznaczony Krzyżem Walecznych wojnę zakończył w stopniu kapitana.
Następnie przebywał Wielkiej Brytanii gdzie ukończył studia języka angielskiego w Oxfordzie. W roku 1948 powrócił do PRL, represjonowany, pracował jako nauczyciel języka rosyjskiego, gdyż władze nie uznały uzyskanych w Anglii uprawnień do nauczania języka angielskiego. Pomimo trudnej sytuacji materialnej z upodobaniem uprawiał turystykę górską, przemierzając wielokrotnie szlaki turystyczne Ziemi Sądeckiej i dawne tereny walk. Z zamiłowaniem do ostatnich dni kultywował studia nad elementami semantyki języka angielskiego. Zmarł przedwcześnie w roku 1979, pochowany na cmentarzu w Łasku koło Łodzi.
[wykorzystano: Jan Grudnicki - list 1.IX.1989]