Portal w rozbudowie, prosimy o wsparcie.
Uratujmy wspólnie polską tożsamość i pamięć o naszych przodkach.
Zimmermann Kazimierz
4.06.2013 22:23
KAZIMIERZ ZIMMERMANN—profesor chrześcijańskich nauk spo¬łecznych, współorganizator wydziału teolo¬gicznego w Wilnie i jego prodziekan (1919—1921), rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (1924—1925).
(ur. 25 stycznia 1867 lub w 1874 w Trzemesznie[1], zm. 6 kwietnia 1925 w Krakowie) – ksiądz, teolog, ekonomista polski, teoretyk myśli chrześcijańsko-społecznej i współpracownik ks. Piotra Wawrzyniaka.
ego przodkowie przybyli do Polski w latach trzydziestych XIX wieku z Niemiec. Był synem Jana (doktora medycyny i powstańca) oraz wnukiem Augustyna, profesora gimnazjum w Trzemesznie. Matką Kazimierza była Helena z domu Skarbek-Malczewska, córka Adolfa Skarbka-Malczewskiego, właściciela dóbr Kruchowo.
Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny. Odbył studia teologiczne w Gnieźnie, Poznaniu i Würzburgu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1897 i podjął pracę w Poznaniu jako prebendarz kościoła podominikańskiego. W 1902 został kanonikiem, a później także prałatem-kustoszem Kolegiaty św. Marii Magdaleny w Poznaniu.
Pracował też aktywnie w redakcjach Księgarni św. Wojciecha w Poznaniu i oraz Dziennika Poznańskiego. W latach 1902-1903 i 1907-1910 był redaktorem czasopisma Ruch Chrześcijańsko-Społeczny.
W 1900 roku został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, pełniąc w nim do 1903 funkcję sekretarza Wydziału Historyczno-Literackiego. Po roku 1907 został członkiem komisji powołanej przez Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, dla reaktywowania Wydziału Prawniczo-Ekonomicznego, przy tymże towarzystwie.
Współpracował z ruchem katolicko-społecznym w Europie Zachodniej, znał także działalność Wilhelma Emmanuela Kettelera oraz ruchu haidzkiego, pozostał w bliskim związku z ruchem społeczno-gospodarczym zapoczątkowanym przez Karola Marcinkowskiego i ks. Augustyna Szamarzewskiego, a kontynuowanym przez ks. Piotra Wawrzyniaka. Był także ściśle związany z działalnością społeczną abpa Floriana Stablewskiego.
W 1908 objął powstałą na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego Katedrę Chrześcijańskich Nauk Społecznych. Około 1910 uzyskał profesurę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego obecność na uczelni i wykłady z "socjologii chrześcijańskiej" wywołały sprzeciw części słuchaczy, którzy odebrali to jako "klerykalną agitację". Doszło do strajku, podczas którego Uniwersytet od 31 stycznia do 27 marca 1911 r. był zamknięty. Wydarzenia te znane są pod nazwą "zimmermaniady", w ich wyniku kilkuset studentów poniosło dotkliwe konsekwencje. W roku ak. 1912/1913 był dziekanem Wydziału Teologicznego UJ, w 1924 r. wybrano go rektorem. ks. Kazimierz Zimmerman wydał w 1911 roku, ukrywając się pod pseudonimem Tektander, kuriozalne dziełko pt. "Moja Pani. Studium z natury. Przyczynek do psychologii księżych gospodyń". Dziełko to wyśmiane zostało publicznie m.in. przez posła Józefa Putka podczas sejmowej debaty nad budżetem oświaty w 1924 (1924 lipiec 1, Warszawa. - Przemówienie posła Józefa Putka podczas debaty sejmowej nad budżetem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, [w:] Materiały Źródłowe do dziejów polskiego ruchu ludowego, t. 2: 1918-1931, zebrali i oprac. S. Giza i S. Lato, Warszawa 1967, s. 105).
Po I wojnie światowej należał do twórców Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, następnie ponownie powrócił do Krakowa i zmarł w 1925. Został pochowany w rodzinnym grobowcu w Trzemesznie.
[wikipedia]
(ur. 25 stycznia 1867 lub w 1874 w Trzemesznie[1], zm. 6 kwietnia 1925 w Krakowie) – ksiądz, teolog, ekonomista polski, teoretyk myśli chrześcijańsko-społecznej i współpracownik ks. Piotra Wawrzyniaka.
ego przodkowie przybyli do Polski w latach trzydziestych XIX wieku z Niemiec. Był synem Jana (doktora medycyny i powstańca) oraz wnukiem Augustyna, profesora gimnazjum w Trzemesznie. Matką Kazimierza była Helena z domu Skarbek-Malczewska, córka Adolfa Skarbka-Malczewskiego, właściciela dóbr Kruchowo.
Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny. Odbył studia teologiczne w Gnieźnie, Poznaniu i Würzburgu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1897 i podjął pracę w Poznaniu jako prebendarz kościoła podominikańskiego. W 1902 został kanonikiem, a później także prałatem-kustoszem Kolegiaty św. Marii Magdaleny w Poznaniu.
Pracował też aktywnie w redakcjach Księgarni św. Wojciecha w Poznaniu i oraz Dziennika Poznańskiego. W latach 1902-1903 i 1907-1910 był redaktorem czasopisma Ruch Chrześcijańsko-Społeczny.
W 1900 roku został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, pełniąc w nim do 1903 funkcję sekretarza Wydziału Historyczno-Literackiego. Po roku 1907 został członkiem komisji powołanej przez Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, dla reaktywowania Wydziału Prawniczo-Ekonomicznego, przy tymże towarzystwie.
Współpracował z ruchem katolicko-społecznym w Europie Zachodniej, znał także działalność Wilhelma Emmanuela Kettelera oraz ruchu haidzkiego, pozostał w bliskim związku z ruchem społeczno-gospodarczym zapoczątkowanym przez Karola Marcinkowskiego i ks. Augustyna Szamarzewskiego, a kontynuowanym przez ks. Piotra Wawrzyniaka. Był także ściśle związany z działalnością społeczną abpa Floriana Stablewskiego.
W 1908 objął powstałą na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego Katedrę Chrześcijańskich Nauk Społecznych. Około 1910 uzyskał profesurę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego obecność na uczelni i wykłady z "socjologii chrześcijańskiej" wywołały sprzeciw części słuchaczy, którzy odebrali to jako "klerykalną agitację". Doszło do strajku, podczas którego Uniwersytet od 31 stycznia do 27 marca 1911 r. był zamknięty. Wydarzenia te znane są pod nazwą "zimmermaniady", w ich wyniku kilkuset studentów poniosło dotkliwe konsekwencje. W roku ak. 1912/1913 był dziekanem Wydziału Teologicznego UJ, w 1924 r. wybrano go rektorem. ks. Kazimierz Zimmerman wydał w 1911 roku, ukrywając się pod pseudonimem Tektander, kuriozalne dziełko pt. "Moja Pani. Studium z natury. Przyczynek do psychologii księżych gospodyń". Dziełko to wyśmiane zostało publicznie m.in. przez posła Józefa Putka podczas sejmowej debaty nad budżetem oświaty w 1924 (1924 lipiec 1, Warszawa. - Przemówienie posła Józefa Putka podczas debaty sejmowej nad budżetem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, [w:] Materiały Źródłowe do dziejów polskiego ruchu ludowego, t. 2: 1918-1931, zebrali i oprac. S. Giza i S. Lato, Warszawa 1967, s. 105).
Po I wojnie światowej należał do twórców Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, następnie ponownie powrócił do Krakowa i zmarł w 1925. Został pochowany w rodzinnym grobowcu w Trzemesznie.
[wikipedia]