Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Pacewicz Augustyn
18.10.2013 10:03
dr Augustyn Pacewicz
Augustyn Ludwik Bartłomiej Pacewicz – syn Konstantego Pacewicza i Karoliny ze Szrettwrów, ur. 1847 r. 24 sierpnia w Prużanie, ochrzczony w tamtejszym kościele parafii rzymskokatolickiej w dn. 28 sierpnia 1847 r., proboszcz ks. Justyn Witkowski; rodzice chrzestni: Walenty z żoną Józefą Herminą Szwykowscy (właściciele majątku Czadel, dawni właściciele majątku Prużany).
Augustyn Pacewicz ukończył gimnazjum w Grodnie, był wożony „do szkół” razem z Józefem Ignacym Kraszewskim oraz późniejszym biskupem Łozińskim, stąd z obojgiem przyjaźń do końca życia.
W 1888, 9 czerwca poślubił Zofię Hołownię (ur. 1870 w Żytomierzu, zm. 1956 w Częstochowie). Z nią miał 7 dzieci – 4 synów i 3 córki (ur. od 1890 do 1906 w Prużanie).
Studia medyczne w Akademii Wojskowo- -Lekarskiej w Petersburgu ukończył w r. 1876. Od 1887 do ok. 1885 r. był zatrudniony w charakterze lekarza marynarki wojennej floty bałtyckiej portu w Kronsztacie. Zwolniony na skutek ciężkiego zapalenia stawów (asysta stała na morzu na łodziach przy manewrach wojskowych).
Od 1885 do 1915 – praktyka prywatna i równoczesne państwowe zatrudnienie jako lekarz wojskowy w randze pułkownika w koszarach wojsk rosyjskich pod Prużaną. W tychże latach – Honorowy Sędzia Pokoju w Sądzie Prużańskim w Prużanie.
W sierpniu 1915 r, w czasie I wojny światowej, ewakuowany wraz z rodziną do Petersburga. Pracuje tam w prywatnej lecznicy i jako lekarz w przychodni kolejowej. Wraz z rodziną przeżywa rewolucję bolszewicką 1917 oraz wielki głód w r. 1918 w Petersburgu.
Powrót do Prużany wraz z rodziną w końcu lipca 1918 r., owacyjne powitanie przez ludność Prużany. Powrót do praktyki lekarskiej do lat 1926/7.
Na 50-lecie praktyki lekarskiej (1876-1926) odznaczony orderem Polonia Restituta, dekorowany przez delegata Rządu w Prużanie (klasa orderu nieustalona).
Z tej okazji główna ulica miasta Prużany, przy której miał posesję i dom (od roku 1909), nazwana imieniem dr. Augustyna Pacewicza. Z tejże okazji w szpitalu miejskim ufundowano dwa darmowe łóżka dla najuboższych Jego imienia.
Ostatnie dwa lata życia już nie praktykuje, jeszcze obłożnie leżącym udziela porad na prośby najbardziej potrzebujących pacjentów. Zmarł w połowie czerwca 1928 r. Miał bardzo uroczysty pogrzeb z nabożeństwami w świątyniach wszystkich wyznań w Prużanie.
Pochowany na cmentarzu prużańskim we własnej, dużej kwaterze rodzinnej, gdzie byli przedtem chowani Szretterowi, Pacewiczowie i Zdziechowskie, Hołowniówna i Sadowiska. Na wyraźne żądanie dr Pacewicza pogrzeb był bardzo skromny – mogiła ziemna, trumna sosnowa i krzyż drewniany z ryngrafem Matki Boskiej Ostrobramskiej.
Zasłużony lekarz-filantrop, doskonały położnik. Leczący darmo całą biedotę wiejską – białoruską i miejską
– żydowską. Często finansował pacjentowi wykupienie lekarstwa w aptece. Prowadził wieloletnie obserwacje medyczne, które przekazywał do Polskiego Towarzystwa Lekarskiego w Warszawie. Notowany w historii medycyny polskiej; wzmiankowany przez dr Karola Nitkiewicza, Spojrzenia wstecz, W-wa 1970, s. 59-60.
Opracowała: Zofia Rozanow,
córka Mikołaja i Pauliny z Pacewiczów,
druga wnuczka dr Augustyna Pacewicza.
Częstochowa, 15 marca 2011 r.
Augustyn Ludwik Bartłomiej Pacewicz – syn Konstantego Pacewicza i Karoliny ze Szrettwrów, ur. 1847 r. 24 sierpnia w Prużanie, ochrzczony w tamtejszym kościele parafii rzymskokatolickiej w dn. 28 sierpnia 1847 r., proboszcz ks. Justyn Witkowski; rodzice chrzestni: Walenty z żoną Józefą Herminą Szwykowscy (właściciele majątku Czadel, dawni właściciele majątku Prużany).
Augustyn Pacewicz ukończył gimnazjum w Grodnie, był wożony „do szkół” razem z Józefem Ignacym Kraszewskim oraz późniejszym biskupem Łozińskim, stąd z obojgiem przyjaźń do końca życia.
W 1888, 9 czerwca poślubił Zofię Hołownię (ur. 1870 w Żytomierzu, zm. 1956 w Częstochowie). Z nią miał 7 dzieci – 4 synów i 3 córki (ur. od 1890 do 1906 w Prużanie).
Studia medyczne w Akademii Wojskowo- -Lekarskiej w Petersburgu ukończył w r. 1876. Od 1887 do ok. 1885 r. był zatrudniony w charakterze lekarza marynarki wojennej floty bałtyckiej portu w Kronsztacie. Zwolniony na skutek ciężkiego zapalenia stawów (asysta stała na morzu na łodziach przy manewrach wojskowych).
Od 1885 do 1915 – praktyka prywatna i równoczesne państwowe zatrudnienie jako lekarz wojskowy w randze pułkownika w koszarach wojsk rosyjskich pod Prużaną. W tychże latach – Honorowy Sędzia Pokoju w Sądzie Prużańskim w Prużanie.
W sierpniu 1915 r, w czasie I wojny światowej, ewakuowany wraz z rodziną do Petersburga. Pracuje tam w prywatnej lecznicy i jako lekarz w przychodni kolejowej. Wraz z rodziną przeżywa rewolucję bolszewicką 1917 oraz wielki głód w r. 1918 w Petersburgu.
Powrót do Prużany wraz z rodziną w końcu lipca 1918 r., owacyjne powitanie przez ludność Prużany. Powrót do praktyki lekarskiej do lat 1926/7.
Na 50-lecie praktyki lekarskiej (1876-1926) odznaczony orderem Polonia Restituta, dekorowany przez delegata Rządu w Prużanie (klasa orderu nieustalona).
Z tej okazji główna ulica miasta Prużany, przy której miał posesję i dom (od roku 1909), nazwana imieniem dr. Augustyna Pacewicza. Z tejże okazji w szpitalu miejskim ufundowano dwa darmowe łóżka dla najuboższych Jego imienia.
Ostatnie dwa lata życia już nie praktykuje, jeszcze obłożnie leżącym udziela porad na prośby najbardziej potrzebujących pacjentów. Zmarł w połowie czerwca 1928 r. Miał bardzo uroczysty pogrzeb z nabożeństwami w świątyniach wszystkich wyznań w Prużanie.
Pochowany na cmentarzu prużańskim we własnej, dużej kwaterze rodzinnej, gdzie byli przedtem chowani Szretterowi, Pacewiczowie i Zdziechowskie, Hołowniówna i Sadowiska. Na wyraźne żądanie dr Pacewicza pogrzeb był bardzo skromny – mogiła ziemna, trumna sosnowa i krzyż drewniany z ryngrafem Matki Boskiej Ostrobramskiej.
Zasłużony lekarz-filantrop, doskonały położnik. Leczący darmo całą biedotę wiejską – białoruską i miejską
– żydowską. Często finansował pacjentowi wykupienie lekarstwa w aptece. Prowadził wieloletnie obserwacje medyczne, które przekazywał do Polskiego Towarzystwa Lekarskiego w Warszawie. Notowany w historii medycyny polskiej; wzmiankowany przez dr Karola Nitkiewicza, Spojrzenia wstecz, W-wa 1970, s. 59-60.
Opracowała: Zofia Rozanow,
córka Mikołaja i Pauliny z Pacewiczów,
druga wnuczka dr Augustyna Pacewicza.
Częstochowa, 15 marca 2011 r.