Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Czerwiński Władysław
9.12.2013 11:49
ks. Władysław Bolesław Mieczysław Czerwiński (1868-1947)
Urodził się 18 kwietnia 1868 roku w Złotowie w rodzinie urzędnika, sekretarza i tłumacza sądu Maksymiliana i Apolonii z domu Taterra. Początkowo uczył się w rodzinnym mieście, następnie od 1882 roku w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie 18 lutego 1890 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Za zgodą biskupa chełmińskiego Leona Rednera studiował w latach 1890-1893 teologię w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie przyjął 24 lutego 1894 roku w Poznaniu, z rąk arcybiskupa Floriana Stablewskiego. Pierwszą parafią, w której został wikariuszem był Dolsk, skąd w lutym 1896 roku przeniesiono go na wikariat do Koźmina, gdzie z dużym zaangażowaniem działał w ruchu społeczno-narodowym. Bezpośrednio po przybyciu do parafii z jego inicjatywy powstało katolickie Towarzystwo Robotników Polskich. Został jego patronem. Kilka miesięcy później organizacja liczyła już 168 osób. Był członkiem, a w późniejszych latach także prezesem rady nadzorczej Banku Ludowego. Za zorganizowanie dla dzieci i młodzieży polskiej festynu młodzieżowego, został skazany przez sąd przysięgły na grzywnę w wysokości 15 marek lub 1 dzień aresztu. 15 lipca 1899 roku objął jako administrator, a 17 grudnia 1900 roku jako proboszcz, parafię Wielowieś. W 1902 założył w Wielowsi Kółko Rolnicze i został jego prezesem. Był członkiem polskiego Komitetu Wyborczego na powiat koźmiński i aktywnie uczestniczył w polskich wiecach wyborczych oraz w zebraniach protestacyjnych przeciwko pruskiej polityce kolonizacyjnej. W latach 1904-1906 wyjeżdżał w celach duszpasterskich do Zagłębia Rury i wygłaszał tam kazania w języku polskim. 10 października 1912 roku został proboszczem w Pogorzeli. Na początku 1917 roku został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Po odzyskaniu niepodległości został wybrany w lipcu 1919 roku do magistratu, a od kwietnia 1920 roku przez kilka miesięcy pełnił funkcję burmistrza Pogorzeli. Prawdopodobnie od 1919 do 1923 roku był dyrektorem banku. 1 października 1940 roku został wywieziony do Generalnego Gubernatorstwa. Trafił do Żelechowa, miasteczka położonego w połowie drogi między Warszawą a Lublinem. Objął tu funkcję duszpasterza w miejscowej parafii, liczącej 14000 dusz. Był jednym z trzech kapłanów. Do Pogorzeli powrócił w 1945 roku. W połowie 1947 roku przeszedł na emeryturę. Dnia 11 października 1947 roku zmarł nagle w Sierakowie. Pochowany został w pogorzelskim kościele. http://www.muzeum.gostyn.pl/
Urodził się 18 kwietnia 1868 roku w Złotowie w rodzinie urzędnika, sekretarza i tłumacza sądu Maksymiliana i Apolonii z domu Taterra. Początkowo uczył się w rodzinnym mieście, następnie od 1882 roku w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, gdzie 18 lutego 1890 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Za zgodą biskupa chełmińskiego Leona Rednera studiował w latach 1890-1893 teologię w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie przyjął 24 lutego 1894 roku w Poznaniu, z rąk arcybiskupa Floriana Stablewskiego. Pierwszą parafią, w której został wikariuszem był Dolsk, skąd w lutym 1896 roku przeniesiono go na wikariat do Koźmina, gdzie z dużym zaangażowaniem działał w ruchu społeczno-narodowym. Bezpośrednio po przybyciu do parafii z jego inicjatywy powstało katolickie Towarzystwo Robotników Polskich. Został jego patronem. Kilka miesięcy później organizacja liczyła już 168 osób. Był członkiem, a w późniejszych latach także prezesem rady nadzorczej Banku Ludowego. Za zorganizowanie dla dzieci i młodzieży polskiej festynu młodzieżowego, został skazany przez sąd przysięgły na grzywnę w wysokości 15 marek lub 1 dzień aresztu. 15 lipca 1899 roku objął jako administrator, a 17 grudnia 1900 roku jako proboszcz, parafię Wielowieś. W 1902 założył w Wielowsi Kółko Rolnicze i został jego prezesem. Był członkiem polskiego Komitetu Wyborczego na powiat koźmiński i aktywnie uczestniczył w polskich wiecach wyborczych oraz w zebraniach protestacyjnych przeciwko pruskiej polityce kolonizacyjnej. W latach 1904-1906 wyjeżdżał w celach duszpasterskich do Zagłębia Rury i wygłaszał tam kazania w języku polskim. 10 października 1912 roku został proboszczem w Pogorzeli. Na początku 1917 roku został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Po odzyskaniu niepodległości został wybrany w lipcu 1919 roku do magistratu, a od kwietnia 1920 roku przez kilka miesięcy pełnił funkcję burmistrza Pogorzeli. Prawdopodobnie od 1919 do 1923 roku był dyrektorem banku. 1 października 1940 roku został wywieziony do Generalnego Gubernatorstwa. Trafił do Żelechowa, miasteczka położonego w połowie drogi między Warszawą a Lublinem. Objął tu funkcję duszpasterza w miejscowej parafii, liczącej 14000 dusz. Był jednym z trzech kapłanów. Do Pogorzeli powrócił w 1945 roku. W połowie 1947 roku przeszedł na emeryturę. Dnia 11 października 1947 roku zmarł nagle w Sierakowie. Pochowany został w pogorzelskim kościele. http://www.muzeum.gostyn.pl/