Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Lossow Dobrogost
9.12.2013 13:35
Lossow Dobrogost (1872-1949)
Urodził się 17 lutego 1872 roku w Grabonogu w rodzinie ziemiańskiej. Był synem Aleksandra, właściciela Gryżyny pod Kościanem i Joanny z Lossowów. Od 1896 roku do 1939 roku gospodarował we własnym majątku ziemskim w Grabonogu. Prowadził wzorowe gospodarstwo rolne. Zorganizował hodowlę koni. Przed I wojną światową i w dwudziestoleciu międzywojennym był w powiecie gostyńskim znanym i cenionym działaczem społecznym i gospodarczym. Należał do współzałożycieli Związku Ziemian w Poznaniu (1900). Był członkiem zarządu Spółdzielni Mleczarskiej w Gostyniu. W latach 1913-1914 sprawował funkcję członka zarządu Koła Obywatelskiego na miasto Gostyń i okolice. W czasie powstania wielkopolskiego wspierał finansowo batalion gostyński. Łożył środki finansowe na pomoc Górnoślązakom w ich walce o powrót do Macierzy (1921). W roku 1919 był członkiem Wydziału Powiatowego. Należał do udziałowców gostyńskiej fabryki cukru. Od 1920 roku do 1922 roku przewodniczył radzie nadzorczej, a od 1923 roku do 1939 roku był nieprzerwanie prezesem zarządu fabryki. Doskonale znał problemy zakładu i branży cukrowniczej. Od 1924 roku zajmował także stanowisko prezesa zarządu Towarzystwa Akcyjnego cukrowni „Zduny”. W 1923 roku został wybrany członkiem Gostyńskiego Komitetu do Walki z Drożyzną. Był prezesem Koła Ziemian powiatu gostyńskiego. Od roku 1931 wchodził w skład Komitetu Wykonawczego Powiatowego Komitetu Niesienia Pomocy Bezrobotnym. 25 lipca 1934 roku stanął na czele Komitetu Pomocy dla Powodzian na powiat gostyński. 19 października 1939 roku został aresztowany przez hitlerowców. Dwa dni później wyrokiem sądu doraźnego skazany został na karę śmierci. Ułaskawiony. Następnie wysiedlony został wraz z rodziną do Generalnej Gubernii. Okupację spędził w Krakowie. Tam kontynuował pisanie pamiętnika. Po wyzwoleniu powrócił do Gostynia i aż do śmierci mieszkał u Sióstr Miłosierdzia w tutejszym szpitalu. Zmarł 4 sierpnia 1949 roku. Pochowano go na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. W 1898 roku zawarł związek małżeński z Marią Sczaniecką, miał dwoje dzieci: Ewę (żona Piotra Krzysztoporskiego, właściciela Wieszczyczyna) i Adama (syndyka Poznańskiego Ziemstwa Kredytowego, a po II wojnie światowej adwokata w Poznaniu). http://www.muzeum.gostyn.pl/
Urodził się 17 lutego 1872 roku w Grabonogu w rodzinie ziemiańskiej. Był synem Aleksandra, właściciela Gryżyny pod Kościanem i Joanny z Lossowów. Od 1896 roku do 1939 roku gospodarował we własnym majątku ziemskim w Grabonogu. Prowadził wzorowe gospodarstwo rolne. Zorganizował hodowlę koni. Przed I wojną światową i w dwudziestoleciu międzywojennym był w powiecie gostyńskim znanym i cenionym działaczem społecznym i gospodarczym. Należał do współzałożycieli Związku Ziemian w Poznaniu (1900). Był członkiem zarządu Spółdzielni Mleczarskiej w Gostyniu. W latach 1913-1914 sprawował funkcję członka zarządu Koła Obywatelskiego na miasto Gostyń i okolice. W czasie powstania wielkopolskiego wspierał finansowo batalion gostyński. Łożył środki finansowe na pomoc Górnoślązakom w ich walce o powrót do Macierzy (1921). W roku 1919 był członkiem Wydziału Powiatowego. Należał do udziałowców gostyńskiej fabryki cukru. Od 1920 roku do 1922 roku przewodniczył radzie nadzorczej, a od 1923 roku do 1939 roku był nieprzerwanie prezesem zarządu fabryki. Doskonale znał problemy zakładu i branży cukrowniczej. Od 1924 roku zajmował także stanowisko prezesa zarządu Towarzystwa Akcyjnego cukrowni „Zduny”. W 1923 roku został wybrany członkiem Gostyńskiego Komitetu do Walki z Drożyzną. Był prezesem Koła Ziemian powiatu gostyńskiego. Od roku 1931 wchodził w skład Komitetu Wykonawczego Powiatowego Komitetu Niesienia Pomocy Bezrobotnym. 25 lipca 1934 roku stanął na czele Komitetu Pomocy dla Powodzian na powiat gostyński. 19 października 1939 roku został aresztowany przez hitlerowców. Dwa dni później wyrokiem sądu doraźnego skazany został na karę śmierci. Ułaskawiony. Następnie wysiedlony został wraz z rodziną do Generalnej Gubernii. Okupację spędził w Krakowie. Tam kontynuował pisanie pamiętnika. Po wyzwoleniu powrócił do Gostynia i aż do śmierci mieszkał u Sióstr Miłosierdzia w tutejszym szpitalu. Zmarł 4 sierpnia 1949 roku. Pochowano go na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. W 1898 roku zawarł związek małżeński z Marią Sczaniecką, miał dwoje dzieci: Ewę (żona Piotra Krzysztoporskiego, właściciela Wieszczyczyna) i Adama (syndyka Poznańskiego Ziemstwa Kredytowego, a po II wojnie światowej adwokata w Poznaniu). http://www.muzeum.gostyn.pl/