Urodziła się 24 grudnia 1923 roku w Pępowie, jako czwarte z kolei dziecko Agnieszki i Franciszka Nadstawków, wachmistrza policji w Pępowie, później urzędnika w Lesznie. Ochrzczono została w pępowskim kościele 26 grudnia 1923 roku. Szkołę powszechną ukończyła w Lesznie. gdzie Stanisława ukończyła szkołę podstawową. Jej dziecięcym marzeniem było zostać pilotem i często prowadziła z ojcem długie rozmowy na ten temat. W 1936 roku jej ojciec został przeniesiony do Prażan na Polesiu. Tam ukończyła do 1939 roku cztery klasy gimnazjum. W wrześniu 1939 roku Franciszek Nadstawek, jako były policjant i urzędnik państwowy, został aresztowany przez NKWD i trafił do obozu w Ostaszkowie, gdzie podzielił tragiczny los uwięzionych tam jeńców. Rodzina zaznała zaś wysiedlenia. W kwietniu 1940 roku wraz z matką została przesiedlona do Kazachstanu (obwód akmoliński, rejon jesilski, sowchoz „Tersakański”), gdzie pracowała przez cały czas jako robotnica na kolei. Szybko opanowała język rosyjski. W czerwcu 1943 roku, wbrew protestom matki, zgłosiła się ochotniczo do tworzonej w Sielcach nad Oką I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Po trzymiesięcznym pobycie w batalionie kobiecym, dowództwo skierowało ją do Oficerskiej Szkoły Piechoty w Riazaniu, którą ukończyła z bardzo dobrym wynikiem i uzyskała stopień chorążego. Powróciła do batalionu kobiecego i objęła stanowisko dowódcy plutonu fizylierek. W sierpniu 1944 roku otrzymała awans na podporucznika. Zginęła podczas ostrzału warszawskiej Pragi, w nocy 16 stycznia 1945 roku. Pochowana została na cmentarzu na Bródnie. Pośmiertnie została odznaczona Krzyżem Walecznych. http://www.muzeum.gostyn.pl/