Sołtyk Teodor

[blok]Sołtyk Teodor, koadjutorem Wyczałkowskiego, installował się na kanonika krakowskiego r. 1787. Syn Tomasza kasztelana wiślickiego, i Zielińskiej herbu Ciołek łowczanki sandomierskiej. Uczył się u ks. Pijarów w Warszawie. Bez wokacyi przyjął kapłaństwo: to mawiał. Od matki kochany, ta płaciła nie za wady młodości, ale za życie do śmierci nicpotem. Dla poprawienia sławy sobie rzucił się roku 1806 do powstania narodowego, i przyjął w Warszawie urząd świecki. Za to chciano odebrać mu kanonią. Za powrotem do Krakowa, kaleka na ręce, po krótkiej słabości lat sześćdziesiąt nie doczekawszy, zmiera dnia 18 lutego 1827 roku. Zamknąłem mu powieki, będąc naówczas prokuratorem kapituły. Człowiek był w pożyciu miły, ale nie na duchownego. Był archidyakonem zawichostskim, i kustoszem katedralnym, ale gdy opuszcza katedrę, kapituła oddaje kustodyą księdzu Augustynowi Lipińskiemu kanonikowi. (Akta kapit.)

Łętowski Ludwik - Katalog biskupów, prałatów i kanoników krakowskich, t. 1-4, Drukarnia UJ, 1852