Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
OHŁOBLISZKI gm. TRABY pow. WOŁOŻYN
23.03.2014 00:29
Opuściliśmy Ohłobliszki w połowie marca 1946 roku. Pojawiłem się tam dopiero w roku 1989. Okolica wyludniona. Okoliczne folwarki i zaścianki nie istnieją w przeważającej większości. Ohłobliszki ostały wprawdzie - nawet istnieją z tablicą miejscowości !!!! Mała to pociecha. Pokrywę humusową na okolicznych polach zniszczono bezpowrotnie przy okazji odtwarzania struktury melioracyjnej, którą zniszczono przy eksploatacji kołchozowej. Ciekaw jestem jaką klasę teraz mają te pola bo klasy 2 czy 3-ciej na pewno nie /widać to zresztą teraz na fotografiach satelitarnych.
Dom nasz rozebrano już na jesieni 1946-go roku, został po nim jedynie wzgórek gliny z pieca chlebowego i komina porośnięty pokrzywami. Podobnie zniknęła stodoła, spichlerz i obora. Uratował się jedynie chlewik. który był w użytku przez pozostałą tam samotną kuzynkę z linii brata mojego dziadka mieszkającą po sąsiedzku /tzn. obok miejsca mojego domu/. Reszta rodziny kuzynki była już wtedy /1989/ rozpryśnięta po Sojuzie a ona sama była wysoce zaawansowaną emerytką. Nawet kilkusetletni dąb stojący w obejściu przy stodole został przez okolicznych chłystków z kołchozu podpalony na stojąco /posiadał komory i dziuple w głównym pniu/ i tylko widziałem jego resztki.
Niestety nie był to dla mnie budujący widok. Wdać z tego, że na prawdę dobrze zrobiła moja Mama wynosząc się z tego miejsca ze mną /Ojciec zginął we wrześniu 1939 - obydwaj Wujowie także położyli głowy /.
Dom nasz rozebrano już na jesieni 1946-go roku, został po nim jedynie wzgórek gliny z pieca chlebowego i komina porośnięty pokrzywami. Podobnie zniknęła stodoła, spichlerz i obora. Uratował się jedynie chlewik. który był w użytku przez pozostałą tam samotną kuzynkę z linii brata mojego dziadka mieszkającą po sąsiedzku /tzn. obok miejsca mojego domu/. Reszta rodziny kuzynki była już wtedy /1989/ rozpryśnięta po Sojuzie a ona sama była wysoce zaawansowaną emerytką. Nawet kilkusetletni dąb stojący w obejściu przy stodole został przez okolicznych chłystków z kołchozu podpalony na stojąco /posiadał komory i dziuple w głównym pniu/ i tylko widziałem jego resztki.
Niestety nie był to dla mnie budujący widok. Wdać z tego, że na prawdę dobrze zrobiła moja Mama wynosząc się z tego miejsca ze mną /Ojciec zginął we wrześniu 1939 - obydwaj Wujowie także położyli głowy /.