Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Celka Bronisław
18.05.2014 11:34
Bronisław Celka
urodził się 30 września 1912 roku w Berlinie. Syn Stanisława i Małgorzaty z domu Gościniak. Z rodzicami powrócił do kraju w listopadzie 1917 roku. W 1919 roku rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej w Łęce Małej, a po roku kontynuował ją w Wilkonicach. Od 1926 do 1928 roku był zatrudniony w majątku Wilkonice, a w 1929 roku pracował w Zalesiu Małym, w charakterze robotnika rolnego. Po przeniesieniu się rodziców do Piasków, przez kolejne trzy lata, pracował dorywczo w charakterze robotnika, m.in. w cegielni i cukrowni w Gostyniu. 15 marca 1934 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do 68 Pułku Piechoty we Wrześni. W jednostce tej ukończył Szkołę Podoficerską awansując na stopień kaprala. Następnie został oddelegowany do drugiego batalionu 68 Pułku Piechoty w Jarocinie, na stanowisko dowódcy drużyny. Do rezerwy przeniesiony w 1935 roku. Do połowy sierpnia 1939 roku pracował w warsztacie wyrobu czapek w Piaskach. 20 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 69 Pułku Piechoty w Gnieźnie. Powierzono mu stanowisko dowódcy drużyny i zastępcy dowódcy pierwszego plutonu pierwszej kompanii drugiego batalionu. Brał udział w kampanii wrześniowej. W walkach o Łęczycę został ranny w prawe przedramię. Skierowany do szpitala w Kutnie. Po ewakuacji, przedzierając się w kierunku Warszawy, 22 września w okolicach Kiernozia, dostał się do niewoli niemieckiej. Do 12 września 1942 roku przebywał w kilku obozach jenieckich na terenie III Rzeszy, m.in. w Lamsdorf i Hanowerze. Zwolniony z niewoli powrócił do Piasków, gdzie do początku 1944 roku kontynuował leczenie pod nadzorem dr Lutelmana i dr Sury. W 1944 roku Arbeitsamt w Gostyniu skierował go do obozu w Gronowie koło Leszna, z którego zbiegł na kilka dni przed wyzwoleniem powiatu gostyńskiego przez Armię Czerwoną. Od 28 stycznia do maja 1945 roku pracował w Komendzie Milicji Obywatelskiej w Gostyniu, na stanowisku dowódcy plutonu operacyjnego. 1 czerwca 1945 roku został oddelegowany do pracy na komendanta PW i WF w gminie Piaski (do 14 października 1945). Po powołaniu Powszechnej Organizacji "Służba Polsce" początkowo objął funkcję komendanta gminnego w Piaskach, a następnie stanowisko zastępcy komendanta powiatowego do spraw wyszkolenia wojskowego. Uczestniczył w wielu kursach kadry kierowniczej "SP", m.in. komendantów gminnych w Poznaniu, powiatowych w Śremie, dowódców kompanii i batalionów w Oficerskiej Szkole nr 1 we Wrocławiu. Jako dowódca kompanii 10 Brygady "SP" w Mysłowicach uczestniczył w budowie magistrali kolejowej do przewozu piasku do kopalni. Dowodząc kompanią 25 Brygady "SP" w województwie wrocławskim pracował w kopalni gliny ceramicznej i ogniotrwałej. Od 16 grudnia 1954 roku do 1 marca 1961 roku był zatrudniony na stanowisku kierownika Biura Zarządu Powiatowego Ligi Przyjaciół Żołnierza, a od 2 marca 1961 roku do 30 marca 1971 roku kierownika Referatu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej PMRN w Gostyniu. Z dniem 1 kwietnia 1971 roku przeniesiony został do Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Gostyniu na stanowisko starszego referenta ds. zatrudnienia i BHP. 16 marca 1974 roku powierzono mu stanowisko kierownika transportu w tym przedsiębiorstwie. 1 stycznia 1976 roku przeniesiony został do Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Oddział Wodociągów, Kanalizacji i Robót Inżynieryjnych w Lesznie. 10 grudnia 1976 roku przeszedł na emeryturę. Od 21 stycznia 1971 roku należał do ZBoWiD. W latach 1949-1954 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Zarządu Powiatowego Związku Młodzieży Polskiej. Przez dwie kadencje był radnym Powiatowej Rady Narodowej. W latach 1955-1956 ławnik sądu powiatowego w Gostyniu i wojewódzkiego w Poznaniu. Zmarł 8 stycznia 1984 roku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978), Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1973), Odznakę Grunwaldzką (1973).
Opracowano na podstawie: informacje Henryka Celki - zbiory prywatne. Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń. Ankieta personalna ZBoWiD.
Roman Tomaszewski
urodził się 30 września 1912 roku w Berlinie. Syn Stanisława i Małgorzaty z domu Gościniak. Z rodzicami powrócił do kraju w listopadzie 1917 roku. W 1919 roku rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej w Łęce Małej, a po roku kontynuował ją w Wilkonicach. Od 1926 do 1928 roku był zatrudniony w majątku Wilkonice, a w 1929 roku pracował w Zalesiu Małym, w charakterze robotnika rolnego. Po przeniesieniu się rodziców do Piasków, przez kolejne trzy lata, pracował dorywczo w charakterze robotnika, m.in. w cegielni i cukrowni w Gostyniu. 15 marca 1934 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do 68 Pułku Piechoty we Wrześni. W jednostce tej ukończył Szkołę Podoficerską awansując na stopień kaprala. Następnie został oddelegowany do drugiego batalionu 68 Pułku Piechoty w Jarocinie, na stanowisko dowódcy drużyny. Do rezerwy przeniesiony w 1935 roku. Do połowy sierpnia 1939 roku pracował w warsztacie wyrobu czapek w Piaskach. 20 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 69 Pułku Piechoty w Gnieźnie. Powierzono mu stanowisko dowódcy drużyny i zastępcy dowódcy pierwszego plutonu pierwszej kompanii drugiego batalionu. Brał udział w kampanii wrześniowej. W walkach o Łęczycę został ranny w prawe przedramię. Skierowany do szpitala w Kutnie. Po ewakuacji, przedzierając się w kierunku Warszawy, 22 września w okolicach Kiernozia, dostał się do niewoli niemieckiej. Do 12 września 1942 roku przebywał w kilku obozach jenieckich na terenie III Rzeszy, m.in. w Lamsdorf i Hanowerze. Zwolniony z niewoli powrócił do Piasków, gdzie do początku 1944 roku kontynuował leczenie pod nadzorem dr Lutelmana i dr Sury. W 1944 roku Arbeitsamt w Gostyniu skierował go do obozu w Gronowie koło Leszna, z którego zbiegł na kilka dni przed wyzwoleniem powiatu gostyńskiego przez Armię Czerwoną. Od 28 stycznia do maja 1945 roku pracował w Komendzie Milicji Obywatelskiej w Gostyniu, na stanowisku dowódcy plutonu operacyjnego. 1 czerwca 1945 roku został oddelegowany do pracy na komendanta PW i WF w gminie Piaski (do 14 października 1945). Po powołaniu Powszechnej Organizacji "Służba Polsce" początkowo objął funkcję komendanta gminnego w Piaskach, a następnie stanowisko zastępcy komendanta powiatowego do spraw wyszkolenia wojskowego. Uczestniczył w wielu kursach kadry kierowniczej "SP", m.in. komendantów gminnych w Poznaniu, powiatowych w Śremie, dowódców kompanii i batalionów w Oficerskiej Szkole nr 1 we Wrocławiu. Jako dowódca kompanii 10 Brygady "SP" w Mysłowicach uczestniczył w budowie magistrali kolejowej do przewozu piasku do kopalni. Dowodząc kompanią 25 Brygady "SP" w województwie wrocławskim pracował w kopalni gliny ceramicznej i ogniotrwałej. Od 16 grudnia 1954 roku do 1 marca 1961 roku był zatrudniony na stanowisku kierownika Biura Zarządu Powiatowego Ligi Przyjaciół Żołnierza, a od 2 marca 1961 roku do 30 marca 1971 roku kierownika Referatu Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej PMRN w Gostyniu. Z dniem 1 kwietnia 1971 roku przeniesiony został do Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Gostyniu na stanowisko starszego referenta ds. zatrudnienia i BHP. 16 marca 1974 roku powierzono mu stanowisko kierownika transportu w tym przedsiębiorstwie. 1 stycznia 1976 roku przeniesiony został do Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Oddział Wodociągów, Kanalizacji i Robót Inżynieryjnych w Lesznie. 10 grudnia 1976 roku przeszedł na emeryturę. Od 21 stycznia 1971 roku należał do ZBoWiD. W latach 1949-1954 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Zarządu Powiatowego Związku Młodzieży Polskiej. Przez dwie kadencje był radnym Powiatowej Rady Narodowej. W latach 1955-1956 ławnik sądu powiatowego w Gostyniu i wojewódzkiego w Poznaniu. Zmarł 8 stycznia 1984 roku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978), Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1973), Odznakę Grunwaldzką (1973).
Opracowano na podstawie: informacje Henryka Celki - zbiory prywatne. Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń. Ankieta personalna ZBoWiD.
Roman Tomaszewski