Antoni Hoffman urodził się 21 sierpnia 1912 roku w Goli. Syn Antoniego i Marianny z domu Nowak. W Goli ukończył Szkołę Powszechną. W latach międzywojennych pracował w majątku Edwarda Potworowskiego jako robotnik rolny. 17 lutego 1935 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do 6 baterii 17 Pułku Artylerii Lekkiej w Gnieźnie. 3 września 1936 roku przeniesiony do rezerwy. We wrześniu 1937 roku odbył czterotygodniowe ćwiczenia rezerwy w macierzystej jednostce. 25 czerwca 1938 roku w Starym Gostyniu zawarł związek małżeński z Pelagią Kaczmarek. 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 6 baterii 17 Pułku Artylerii Lekkiej jako celowniczy. Brał udział w kampanii wrześniowej, m.in. w walkach pod Kutnem i Sochaczewem. 18 września wzięty został do niewoli niemieckiej i umieszczony w Stalagu X A. Zwolniony 17 czerwca 1940 roku, do końca wojny pozostał w Niemczech na przymusowych pracach. 7 października 1945 roku powrócił do domu. Od 15 stycznia 1946 roku do 1 kwietnia 1947 roku pracował w Leśnictwie Kosowo w charakterze robotnika, a od 4 maja 1947 roku do 13 lipca 1948 roku w Przedsiębiorstwie Betoniarskim Józefa Koniecznego w Gostyniu. Przez kolejne 21 lat (4.04.1950-5.06.1971) zatrudniony był w charakterze formierza w Pleszewskiej Fabryce Aparatury Przemysłu Spożywczego "Spomasz", Zakład w Gostyniu. Zmarł 1 czerwca 1990 roku i pochowany został na cmentarzu w Starym Gostyniu. Wyróżniony Odznaką Pułkową 17 PAL (nr 3289 z 8 maja 1936 roku). Biogram opracowano na podstawie: Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych, Ankieta personalna ZBoWiD; Odlewnia Żeliwa "Spomasz" S.A. w Gostyniu, Akta osobowe Antoniego Hoffmana; Książeczka Wojskowa seria C nr 0468249 RKU Rawicz (16.12.1949). Roman Tomaszewski