Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Janiszewski Feliks
28.05.2014 12:42
Feliks Janiszewski
urodził się 14 maja 1916 roku w Golince w powiecie rawickim. Syn Walentego i Franciszki z domu Woźniak. W 1930 roku w Goli ukończył 3-klasową Szkołę Powszechną, a 7 czerwca 1938 roku w Poznaniu Szkołę Powszechną III stopnia. W latach 1934-1937 uczęszczał do Publicznej Szkoły Dokształcającej Zawodowej w Gostyniu. Praktyczną naukę w zawodzie ślusarza odbył w warsztacie mistrza Antoniego Mońki, zakończoną złożeniem egzaminu czeladniczego. 1 grudnia 1937 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do 1 Batalionu Pancernego w Poznaniu. We wrześniu 1938 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej w Modlinie, w celu doskonalenia się w obsłudze sprzętu pancernego. W kampanii wrześniowej brał udział jako strzelec-kierowca pojazdów pancernych. Uczestniczył m.in. w walkach pod Ciechanowem i Radzyminem, a w rejonie Lublina, 18 września, wzięty został do niewoli niemieckiej. Zbiegł z obozu jenieckiego i 21 października powrócił do domu. Do 30 listopada 1944 roku pracował w warsztacie ślusarskim Mońki. 1 grudnia 1944 roku został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Pracował w warsztacie Fryca i Gotharda Köllera w Lipsku jako ślusarz-mechanik. Po powrocie z Niemiec od 1 czerwca 1945 roku do 30 marca 1946 roku kontynuował pracę w warsztacie Mońki. 1 kwietnia 1946 roku przystąpił do spółki ze Stanisławem Lisieckim i do 31 grudnia 1949 roku prowadził wspólny warsztat ślusarski. W 1946 roku zawarł związek małżeński z Antoniną Dzierzgowską. Od 15 kwietnia 1950 roku do 6 czerwca 1964 roku zatrudniony był w Gostyńskich Zakładach Przemysłu Terenowego na różnych stanowiskach: kierownika technicznego, inwestycyjnego i punktów usługowych. 22 maja 1955 roku w Poznaniu złożył egzamin mistrzowski (ślusarstwo, naprawa maszyn). Od 16 czerwca 1964 roku aż do przejścia na emeryturę w 1977 roku pracował w Przedsiębiorstwie Sprzętowo-Transportowym Budownictwa Rolniczego w Poznaniu, oddział w Gostyniu. Od 1976 roku członek ZBoWiD. Zmarł 28 sierpnia 1997 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979), Medal "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939" (1983), Medal 40-lecia PL (1984).
Opracowano na podstawie: informacje Janusza Janiszewskiego - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Feliks Janiszewski, Życiorys, mps; Książeczka wojskowa. nr 616016 WKR Leszno (30.04.1954).
Roman Tomaszewski
urodził się 14 maja 1916 roku w Golince w powiecie rawickim. Syn Walentego i Franciszki z domu Woźniak. W 1930 roku w Goli ukończył 3-klasową Szkołę Powszechną, a 7 czerwca 1938 roku w Poznaniu Szkołę Powszechną III stopnia. W latach 1934-1937 uczęszczał do Publicznej Szkoły Dokształcającej Zawodowej w Gostyniu. Praktyczną naukę w zawodzie ślusarza odbył w warsztacie mistrza Antoniego Mońki, zakończoną złożeniem egzaminu czeladniczego. 1 grudnia 1937 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do 1 Batalionu Pancernego w Poznaniu. We wrześniu 1938 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej w Modlinie, w celu doskonalenia się w obsłudze sprzętu pancernego. W kampanii wrześniowej brał udział jako strzelec-kierowca pojazdów pancernych. Uczestniczył m.in. w walkach pod Ciechanowem i Radzyminem, a w rejonie Lublina, 18 września, wzięty został do niewoli niemieckiej. Zbiegł z obozu jenieckiego i 21 października powrócił do domu. Do 30 listopada 1944 roku pracował w warsztacie ślusarskim Mońki. 1 grudnia 1944 roku został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec. Pracował w warsztacie Fryca i Gotharda Köllera w Lipsku jako ślusarz-mechanik. Po powrocie z Niemiec od 1 czerwca 1945 roku do 30 marca 1946 roku kontynuował pracę w warsztacie Mońki. 1 kwietnia 1946 roku przystąpił do spółki ze Stanisławem Lisieckim i do 31 grudnia 1949 roku prowadził wspólny warsztat ślusarski. W 1946 roku zawarł związek małżeński z Antoniną Dzierzgowską. Od 15 kwietnia 1950 roku do 6 czerwca 1964 roku zatrudniony był w Gostyńskich Zakładach Przemysłu Terenowego na różnych stanowiskach: kierownika technicznego, inwestycyjnego i punktów usługowych. 22 maja 1955 roku w Poznaniu złożył egzamin mistrzowski (ślusarstwo, naprawa maszyn). Od 16 czerwca 1964 roku aż do przejścia na emeryturę w 1977 roku pracował w Przedsiębiorstwie Sprzętowo-Transportowym Budownictwa Rolniczego w Poznaniu, oddział w Gostyniu. Od 1976 roku członek ZBoWiD. Zmarł 28 sierpnia 1997 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979), Medal "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939" (1983), Medal 40-lecia PL (1984).
Opracowano na podstawie: informacje Janusza Janiszewskiego - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Feliks Janiszewski, Życiorys, mps; Książeczka wojskowa. nr 616016 WKR Leszno (30.04.1954).
Roman Tomaszewski