Antoni Norkiewicz urodził się 19 kwietnia 1914 roku w Ostrowie koło Gostynia. Syn Mariana i Marianny z domu Tomczak. W Dusinie ukończył Szkołę Powszechną. W latach międzywojennych pracował w różnych zakładach jako robotnik. 25 marca 1937 roku został powołany do czynnej służby wojskowej, którą odbył w 2 kompanii karabinów maszynowych 56 Pułku Piechoty. 15 czerwca 1938 roku został awansowany na stopień kaprala, a 17 września przeniesiony do rezerwy. 20 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 3 kompanii CKM 70 Pułku Piechoty jako dowódca drużyny. Z jednostką brał udział w kampanii wrześniowej. 18 września wzięty do niewoli niemieckiej. Do 20 października przebywał w przejściowych obozach jenieckich. Zwolniony z niewoli powrócił do domu. 12 marca 1940 roku w Gostyniu zawarł związek małżeński z Anną Stefaniak. W czasie okupacji hitlerowskiej pracował w magazynach wojskowych w Gostyniu. Po zakończeniu wojny od 10 marca 1945 roku do 13 października 1953 roku był zatrudniony w Poznańskim Przedsiębiorstwie Telekomunikacyjnym w Poznaniu. Od 2 listopada 1953 roku aż do przejścia na emeryturę, w dniu 27 stycznia 1979 roku, pracował w Rejonowym Urzędzie Telefoniczno-Telegraficznym Leszno Oddział w Gostyniu na stanowisku telemontera. 1 września 1989 roku awansowany na stopień plutonowego w stanie spoczynku. Zmarł 29 grudnia 1995 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Posiadał odznaczenia: Medal "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939" (1983), Medal "Zwycięstwa i Wolności 1945" (1976), Medal 40 PL (1984), Odznakę Honorową "Za Zasługi dla Województwa Leszczyńskiego" (1990), Złotą Odznakę "Zasłużony Pracownik Łączności" (1976). Biogram opracowano na podstawie: informacje Anny Norkiewicz - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD.