Ludwik Dudziak - urodził się 8 sierpnia 1914 roku w Wieszkowie k. Żelazna. Syn Walentego i Stanisławy z domu Stachowska. Ukończył czteroklasową Szkołę Powszechną. Do listopada 1937 roku pracował w gospodarstwie rodziców. 4 listopada tegoż roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do 2 kompanii 70 Pułku Piechoty. 5 marca 1938 roku przeniesiony do batalionu Korpusu Ochrony Pogranicza "Borszczów" i przydzielony do obsługi ckm jako taśmowy. Od 4 września z jednostką brał udział w kampanii wrześniowej, m.in. w walkach w rejonie Końskie. 10 września został wzięty do niewoli niemieckiej i umieszczony w Stalagu XI B w Fallinngbostel (nr jeniecki 1847). 7 czerwca 1941 roku został zwolniony z obozu. Do końca wojny pozostał w Niemczech na przymusowych robotach. Pracował w majątku rolnym. Po wojnie przez dwa lata zatrudniony był w rolnictwie, a następnie do lipca 1951 roku w Pafawagu we Wrocławiu. W tymże roku, w Gostyniu zawarł związek małżeński z Anielą Kuberką i zamieszkał w Goli. Tam prowadził własne gospodarstwo rolne. Od 17 lutego 1986 roku członek ZBoWiD. Zmarł 21 października 1992 roku i pochowany został na cmentarzu w Starym Gostyniu. Opracowano na podstawie informacji syna Ludwika Dudziaka - zbiory rodzinne. Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Książeczka wojskowa nr 0470535 RKU Leszno (10.02.1949). Roman Tomaszewski