Stanisław Stachowiak urodził się 24 kwietnia 1905 roku w Mszczyczynie. Syn Walentego i Marianny z domu Antkowiak. Ukończył szkołę elementarną. W 1926 roku zawarł związek małżeński z Katarzyną Flaczyk. Zamieszkał w Goli. W latach 1926-1928 odbył czynną służbę wojskową w 17 Pułku Ułanów. Do 1939 roku pracował jako robotnik rolny w majątku Edwarda Potworowskiego. 26 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 7 Pułku Artylerii Ciężkiej w Poznaniu. 1 września, 1 dywizjon jednostki, w której służył został przydzielony do 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu. Brał udział w kampanii wrześniowej, m.in. w walkach pod Łęczycą, nad Bzurą, w Puszczy Kampinoskiej i w obronie Warszawy. 27 września dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzony w Stalagu VI A, z którego został zwolniony w maju 1940 roku. Do końca wojny pozostał w Niemczech na przymusowych robotach. W latach powojennych pracował jako robotnik rolny w PGR Gola. W 1970 roku przeszedł na emeryturę. Od 1983 roku należał do ZBoWiD. Zmarł 9 stycznia 1997 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Starym Gostyniu. Opracowano na podstawie: informacje Marii Kuderczak -- zbiory rodzinne. Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD. Roman Tomaszewski