Jan Kaczmarek urodził się 3 lutego 1912 roku w Dusinie. Syn Stanisława i Franciszki z domu Groń. W 1926 roku w Dusinie ukończył Szkołę Powszechną. Pracował w miejscowym majątku jako robotnik rolny. 12 marca 1934 roku został powołany do czynnej służby wojskowej i wcielony do 3 kompanii karabinów maszynowych 56 Pułku Piechoty. 15 września 1935 roku został przeniesiony do rezerwy. 25 maja 1937 roku zawarł związek małżeński z Balbiną Kuklewską. 22 lipca 1939 roku został powołany na dziesięciotygodniowe ćwiczenia rezerwy do macierzystej jednostki, a w końcu sierpnia przeniesiony do Plutonu Straży Granicznej w rejon Zdun. 1 września 1939 roku, po stoczeniu walk granicznych, z plutonem wycofywał się w kierunku Warszawy, a następnie Równa. 1 października powrócił do domu. Do 1942 roku pracował w Wydziale Drogowym w Gostyniu, w charakterze robotnika. Pozostałe lata wojny spędził na robotach przymusowych w III Rzeszy. Po wyzwoleniu przez Aliantów brak środków transportu uniemożliwił mu szybki powrót do kraju. Od 1 maja do 31 października 1945 roku służył w Polskim Batalionie Pomocniczej Służby Wartowniczej przy Armii Amerykańskiej w Nancy we Francji. Do kraju powrócił w listopadzie 1945 roku. W latach powojennych pracował w PKP w Gostyniu, początkowo jako robotnik, a następnie konduktor. Od 20 czerwca 1983 roku członek ZBoWiD. Zmarł 23 grudnia 1995 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Opracowano na podstawie: informacje Balbiny Kaczmarek - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; Książeczka wojskowa Seria C nr 04681417 RKU Rawicz (14.12.1949).