Józef Radczyk urodził się 18 lutego 1913 roku w Kociugach w powiecie leszczyńskim. Syn Wojciecha i Zuzanny z domu Woźniak. Ukończył czteroklasową szkołę powszechną, a następnie Publiczną Szkołę Zawodową w Gostyniu. Zamieszkał w Gostyniu. Zawodu szewca uczył się u Kaniewskiego w Gostyniu. Po złożeniu egzaminu czeladniczego kontynuował prace w tymże warsztacie. W 1935 roku w Gostyniu poślubił Stanisławę Urbaniak. Rok później powołany do czynnej służby wojskowej, którą odbył w 2 kompanii ckm 56 Pułku Piechoty. Do rezerwy przeniesiony we wrześniu 1936 roku. 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 70 Pułku Piechoty, z którym brał udział w kampanii wrześniowej. Walczył m.in. pod Łęczycą, Łowiczem, a 18 września nad rzeką Bzurą dostał się do niewoli niemieckiej. 28 września został z niej zwolniony i powrócił do Gostynia. Podczas okupacji hitlerowskiej pracował w charakterze palacza w Wielkopolskiej Hucie Szkła w Gostyniu. Po II wojnie światowej kontynuował prace w tej firmie aż do przejścia na emeryturę (1973). W latach następnych pracował na 1/2 etatu w magazynach zbożowych GS "Samopomoc Chłopska" jako robotnik i w Usługowej Spółdzielni Inwalidów w Gostyniu jako strażnik. Od 1983 roku członek ZBoWiD. Zmarł 13 września 1994 roku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Gostyniu. Biogram opracowano na podstawie: informacje Stanisławy Radczyk - zbiory rodzinne; Związek Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych Koło Gostyń, Ankieta personalna ZBoWiD; "Rexam" Szkło Gostyń S.A., Akta osobowe Józefa Radczyka. Roman Tomaszewski