PORAŻAJĄCY BLASK

PORAŻAJĄCY BLASK

Maluczko, a ujrzę Twą Jasność, jej blask...
Dziś nie wiem, mój Panie, jak patrzeć na Ciebie,
Boś zwierzył swym uczniom, że razisz lud w oczy...
Tam pewnie inaczej wzrok błądzi po niebie,
Niż tu - w łez padole. Tam inność w raj wkroczy...
Tam święci wstrzymali wszędobylny czas...
O mocy Twych znamion świadczy cały świat.
Olbrzyma Ty siłę ukrywasz swym bytem:
Rozmiarem kosmosu moc Twoją źle mierzyć...
Twe dzieło toż w mikro- też skali ukryte
I wielkość przez łany prowadzi w raj ścieżyn...
Wszak Ciebie uwielbia malutki też kwiat!

Tyś, Panie, w moc swoją zostawił nam wgląd
W całunie turyńskim, nad którym wciąż radzą,
Czy prawdą, że spowił Zbawienia Oblicze...
Przyziemnie nieufni wciąż wątpią i kraczą...
A On wszak dowodem, żeś błysnął tam Zniczem
Dla tworu, co w grzechach - by w bagnie - był grzązł!
Najlepszy uczony nie wpadłby na trop,
By rysy Oblicza we włókna tak wtopić,
Tak wiernie Twarz przelać z mikrorozjarzeń
I w bryle dla świata zostawić jak skopię
Ślad Chrysta i przebieg bolesnych wydarzeń
Podkrzyżnych przez płótna martwych nici stop.

A przecież naświetlał całunowy błam
Blask z grobu wstawania ułamka sekundy...
Wstrząs boskiej wszechmocy jak pożar miłości
Wlał w sukno krwi wrzeniem Oblicza kształt smutny,
By w niebie on pięknem radości "dziś" mościł
I piekłu zadawał wartościowań kłam...

Maluczko mi braknie, byś olślnił mój wzrok:
Ktoś oczy w mym ciele powieką zakryje...
Śpiąc w ciszy ja w chłodzie odnajdę Twą drogę
- Choć wszyscy zapłaczą, że Robak nie żyje -
I stanę pokornie przed Panem, mym Bogiem...
Twarz w Jasność zatopię... Ś w i a t umknie mi w mrok...
I będę szczęśliwy, gdy Glorią lśni raj...
A nigdzie ja indziej nie myślę kołatać,
Bo piekło mnie razi i smrodem nie nęci...
Choć może... za winy grzeszone przez lata,
By biel cną uzyskać.... mus w czyśćca dno skręcić...?
I drogi nadłożyć w czasoburczy kraj...