Konstanty Felicjan Szaniawski urodził się 24 listopada 1668 r. w ziemi łukowskiej. Odznaczał się bystrym umysłem, biegłością w prawie i łacinie. Kanonik wielu kapituł, regens kancelarii większej koronnej. Biskup kujawski i następnie krakowski. Pochodząc z ubogiej rodziny szlacheckiej zdolnością i pracą osiągnął najwyższe godności. Uważany był przez współczesnych za najwybitniejszego męża stanu swojej epoki. Gorliwy, hojny — za życia rozdał na cele społeczne 2 miliony złp. Dbał o staranne wychowanie kleru. Na dużą skalę podjął reformę seminariów. Założył seminarium duchowne w Kielcach w r. 1726, pomnożył uposażenie seminarium krakowskiego i włocławkiego. W Łukowie założył konwikt dla 10 ubogich chłopców z rodziny Szaniawskich, uczniów szkól pijarskich. Założył pod Krakowem dom dla księży pod zarządem misjonarzy. Zmarł w lipcu 1732 r