Surowiec (2)

Są zdaje się dwie możliwe etymologie:

Surowiec - 1637 od surowy ‘pozostający w stanie naturalnym; poważny; oszczędny’; od surowiec ‘materiał naturalny niepoddany obróbce’.

Surowiecki - 1616 od nazw miejscowych Surówki, Surówka (kilka miejscowości).

Obydwie sędziwe. Data oznacza pierwszy zarejestrowany na piśmie zapis tego nazwiska. Od siebie dodam, że moim zdaniem końcówka "cki" może być dość młoda, bo z czasów po powstaniu styczniowym, kiedy masowo dodoawano końcówki -ski -cki do nazwisk na mocy ukazów carskich.

Źródło to oczywiście Rymut, Kaleta i Malec.

Wygląda na to że z "Golicji i Głodomerii" Bez obrazy. Dokładnie z Małopolskiego. Wskazuje na to skrócona wersja nazwiska, a ponadto tam też słowo to stało się bardzo płodne onomastycznie. Tak jak w Polsce centralnej nowe powstające wioski miały w nazwie "wola" na Śląsku "ligota", tak w Małopolsce surowiec, surowica w znaczeniu "calizna, surowa nie uprawiana jeszcze ziemia". Zatem mieszkaniec, kolonista takiej wsi jakby z automatu stawał się Zdziśkiem Surowcem albo Franciszkiem Surowicą. Zaznaczam, że to są jedynie moje rozważania i może się okazać, że za chwilę ktoś mnie tu zruga, iż plotę androny.
Pozdrawiam pięknie.

Ja spotkałam się z innym rodowodem tego nazwiska, podsuniętym mi niegdyś przez znajomego Rosjanina. Wg niego Surowiec jest nazwiskiem dosyć rozpowszechnionym w południowej Rosji i Ukrainie. Pierwsze pochodzenie tego nazwiska - z zabytkowej nazwy miasta Suroż, teraz miasto Sudak (Azowskie morze = morze Surożskie). Stamtąd też pochodził Surowiec - według legendy - bohater, zwycięzca wojska tatarskiego. Drugie znaczenie słowa 'surowiec' to kwas z żytnej otręby i żytnej mąki do przyszykowania prawdziwego barszczu ukraińskiego.