Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Marcin Obrycki – 1467 r.
25.03.2009 18:38
Marcin Obrycki – 1467 r.
– Jan, Maciej i Zygmunt Obryccy, synowie Pawła, 1531 r. uczestnicy „wyprawy wołoskiej” w 1497 r.
–Stanisław Obrycki, dziedzic Obrytego; żona Małgorzata Wojsławska; córka Anna – żona Bartłomieja Pęskiego (ślub w 1567 r.), komornika nurskiego w 1563 r.
–Tomasz Obrycki, dziedzic Obrytek (wieś 35 km na północny wschód od Łomży), syn Aleksego i Katarzyny Pieniążek w 1580 r.
– Marcin, Paweł i Wiktor Obryccy – synowie Łukasza w 1587 r.
Andrzej i Feliks (Felicjan) Obrycki syn Stanisława – stolnik nurski, żonaty z Ewą Zawadzką (córką Feliksa) w 1604 r. był posłem na Sejm w 1589 r. Podpisał tzw. „umowę będzińską”. W roku 1587 był podstarostą, stolnikiem burskim w 1604 roku ,
– Kacper Obrycki – właściciel Obrytego, burgrabia grodzki drohicki w 1591, elektor 1697 z ziemi nurskiej.
– Wojciech Obrycki, syn Aleksandra w 1692 r.
– Jan Obrycki, burgrabia drohicki w 1695 r.
– Marcin, Michał i Wojciech – poseł ziemi lipskiej - Obryccy, z ziemią wiską, a Marcin z ziemią łomżyńską podpisali elekcję w 1697 roku.
– Jakub Obrycki syn Kacpra w 1733 r. Elektor w roku 1733 z woj. podlaskiego ,
– Ludwik Obrycki, dziedzic Obrytek, wiceregent nurski w 1726 r.
– Dionizy Obrycki, wiceregent i burgrabia drohicki w 1723 r.
– Nikodem Obrycki, podczaszy nurski w 1738 r.
– Michał Obrycki, skarbnik nurski.
– Paweł Obrycki, syn ww. Michała, komisarz do spraw zbierania ofiar w 1789 r. i wojski mniejszy lubaczowski w 1791 r.
– Wojciech Obrycki, syn ww. Michała, elektor w ziemi mielnickiej – 1764 r., a w 1785 r. skarbnik nurski,
– Stanisław Obrycki, radca w powiecie biebrzańskim w roku 1813,
– Antoni Obrycki, w 1858 r. właściciel majątku Czarnówek w powiecie grajewskim.
– Stanisław Obrycki, w 1646 r. właściciel wsi Obryty - Przysługi w powiecie wąsoskim,
– Aleksander Obrycki, był w wojsku rosyjskim, został wylegitymowany w Królestwie Polskim w 1854 r.
– Wojciech Obrycki, syn Macieja, wnuk Michała i prawnuk Michała, a praprawnuk Stanisława, dziedzica dóbr Obryty – Przysługi, żonaty z Weroniką Gromadzką, ich syn Franciszek (poślubił Ewę Żebrowską) miał w 1854 r. syna Jana wylegitymowanego w Królestwie Polskim w 1855 r.
– Paweł Obrycki, syn Michała, komisarz do spraw zbierania ofiar w 1789 r. i wojski mniejszy lubaczowski w 1791 r. W 1774 r. dziedzic majątków: Mazewo (3 km na południowy – zachód od Szczuczyna w powiecie kolneńskim), Załuski (w sąsiedztwie Mazewa) i in.
– Józef, syn ww. Pawła, dziedzic dóbr Chojnowo (3 km na zachód od Szczuczyna) w powiecie grajewskim,
– Stanisław, także syn Pawła, dziedzic majątków Czarnówka-Mazewo i Załuski. Obaj bracia wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1839.
Natomiast wylegitymowani w Cesarstwie Rosyjskim i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego zostali:
– Karol Obrycki, syn Leonarda, w 1835 r.
– Leonard Obrycki z synem Narcyzem oraz Józef, Eliasz i Ignacy z synami: Leopoldem, Ferdynandem, Ksawerym i Edwardem, także Marceli, syn Klemensa – wszyscy w 1853 r.
- Roman Obrycki – ławnik w gminach Bożejewo i Drozdowo w latach 1886 – 1894.
- Stanisław Obrycki – właściciel dóbr Mazewo i Mazewki pod Szczuczynem, w parafii Niedźwiadna w roku 1905.
- Wiktoria Obrycka – właścicielka dóbr Chojnowo o powierzchni 213 ha, w roku 1930,
- Antoni Obrycki – właściciel dóbr Juchnowiec Dolny o powierzchni 68 ha w roku 1930 i Romany w 1944 r.
Elektorzy królewscy:
– Fabian Obrycki, elektor króla Augusta II z ziemi nurskiej
– Kasper Obrycki, burgrabia grodzki drohicki, elektor króla Augusta II z ziemi nurskiej
– Marcin Obrycki, elektor króla Augusta II z ziemi wiskiej
– Marcin Obrycki, elektor króla Augusta II z ziemi łomżyńskiej
– Michał Obrycki, elektor króla Augusta II z ziemi wiskiej
– Wojciech Obrycki, poseł ziemi liwskiej, elektor króla Augusta II z ziemi wiskiej
– Ignacy Obrycki z Obrytego, elektor króla Stanisława Augusta Poniatowskiego z ziemi mielnickiej
– Wojciech Obrycki z Obrytego, elektor króla Stanisława Augusta Poniatowskiego z ziemi mielnickiej
– Jakub Obrycki, elektor króla Stanisława Leszczyńskiego z woj. podlaskiego.
Najważniejsze posiadłości:
1.Mazewo – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego (w 1905 r. właścicielem był Stanisław Obrycki)
2.Chojnowo – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego (w 1930 r. właścicielką była Wiktoria Obrycka). Zakupił je Paweł Obrycki – kolator kościoła parafialnego w Niedźwiadnej w 1822 r. – od Jana Downarowicza w 1809 r. Potem dziedziczył je Józef (1853 r.), ożeniony z Marianną Żmijewską, córką Jakuba i Teresy – dziedziców dóbr Dybła,
3.Załuski – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego,
4.Czarnówek – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego,
5.Konopki-Białystok – gm. Grabowo w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego,
6.Konopki-Monety – gm. Grabowo w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego,
7.Konopki-Białystok – gm. Grabowo w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego,
8.Skroda Wielka – gm. Grabowo w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego,
9.Romany – gm. Stawiska w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego. Własność w 1900 r. Antoniego Obryckiego, syna Stefana, wnuka Antoniego, prawnuka Wojciecha i Weroniki Gromadzkiej (dawna ziemia wiska),
10.Obrytki – gm. Przytuły w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego (dawna ziemia wiska). W 1674 r. były własnością Stanisława, Wawrzyńca, Wojciecha, Jakuba, Pawła i Floriana Obryckich
11.Obrytki – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego (dawna ziemia łomżyńska). W 1674 r. przysiółek Obrytki-Kownaczyno był własnością Michała Obryckiego, syna Stanisława
12.Obryte – gm. Ciechanowiec w pow. ostrowskim woj. mazowieckiego. W 1674 r. źródła nie wzmiankują już Obryckich.
13. Wołkowice-Sokoły zwane też Rostkami – dawna ziemia łomżyńska. W 1674 r. stanowiły własność Mateusza Obryckiego
14. Mierki – dawna ziemia łomżyńska – w 1674 r. stanowiły własność Marcina Obryckiego
15. Rakowo – dawna ziemia łomżyńska. W 1853 r. właścicielem tych dóbr był Józef Obrycki.
Poz. 5 – 10 znajdowały się w posiadaniu potomków rodziny wywodzącej się z linii Wojciecha Obryckiego, a poz. 1 – 4 były własnością potomków linii Pawła Obryckiego, młodszego brata Wojciecha.
Istniała też linia Obryckich, osiadła na Podolu. Posiadali oni tam dobra Krasnosiółka położone w powiecie żytomierskim około 1850 r.
W miejscowości Lucyn (niem. Luzen, łot. Łudza), miasteczku powiatowym w polskich Inflantach, w 1738 r. miejscowy kościół parafialny został odbudowany przez nieznanego z imienia proboszcza, oficjała inflanckiego – Obryckiego.
Również na Wołyniu istniał odłam Obryckich, którzy w 1830 r. posiadali tam dobra Słobudka, składające się z dwóch osad o łącznej powierzchni 7 włók, położone w powiecie mińskim.
W powiecie grodzieńskim dobra Wojtkowice Glinne należały w połowie wieku XIX do Narcyza Obryckiego, syna Leonarda. One to zostały skonfiskowane Teofilowi Obryckiemu po powstaniu w 1863 r
OBRYCCY Z „LINII GRABOWSKIEJ”
Obryccy tej linii – którą umownie należałoby nazwać „grabowską”, bowiem w tej gminie i parafii najliczniej od końca wieku XVIII zaistnieli – dotarli tu bez wątpienia z pobliskich Obrytek. Miejscowość ta była położona w gminie Przytuły w dawnej ziemi wiskiej, gdzie Obryccy (migrując zapewne przez Romany) osiedli we wsi Konopki-Białystok. Tkwią na tej ziemi jeszcze w czasach współczesnych. Nie ulega kwestii, że wywodzą się oni od wyżej prezentowanych Obryckich z „linii obryckiej”, jednak brak materiałów źródłowych uniemożliwia wywiedzenie ich w linii prostej i powiązanie w ciąg genealogiczny.
Liczna populacja powodowała postępującą pauperyzację rodziny, co można już było zauważyć w początkach wieku XIX, kiedy to „urodzone” panny Obryckie wydawano za mąż za „sławetnych”, czyli okolicznych rzemieślników. Było to zrozumiałe, bo przecież ziemi nie starczało dla wszystkich, a była ona przecież wówczas podstawą wszelkiej egzystencji.
Pewnym wybiegiem było koligacenie rodów, co będzie można prześledzić w załączonej tabeli genealogicznej. Mimo licznych w każdym pokoleniu owych koligacji ze znanymi i starymi rodzinami szlacheckimi z okolicy, najbardziej znamiennym było połączenie rodziny Obryckich ze znaną w regionie rodziną Skrodzkich, której rodowe gniazdo Skroda Wielka do dziś jeszcze stanowi część dóbr Obryckich.
W zasadzie ostatnie 200 lat to dzieje kilku rodzin Obryckich, wyrosłych ze wspólnego konaru, a osiadłych w miejscowościach stanowiących jakby osady-satelity Grabowa. Ta bowiem miejscowość, pełniąca funkcję gminy i parafii, była centrum, w którym zbiegały się wszystkie linie okolicznych Obryckich i skoligaconych z nimi wielu innych rodzin szlacheckich. Jednak największą posiadłością i o największym – jakby senioralnym dla tej linii – prestiżu była i jest Skroda Wielka.
Oczywiście i inne miejscowości związane z Obryckimi, takie jak Konopki-Białystok, czy Konopki-Monety mają swój udział w rodzinnej historii. Tu przecież rodzili się, pracowali i umierali przedstawiciele tej rodziny. Tu było przecież ich ponad dwustuletnie dziedzictwo. Wszystkie te wymienione wyżej miejscowości, ich dzieje i losy ich mieszkańców wiąże gmina i parafia rzymskokatolicka w Grabowie.
Obryccy weszli w posiadanie Konopek-Białystok zapewne przez małżeństwo. Nie udało się ustalić tego faktu. Na to, aby zakupić tak wielki obszar ziemi nie było ich zapewne stać – byli przecież szlachtą drobną – ale w powiązaniach posagowych i rodzinnych rozliczeniach było to możliwe. Mimo poważnego rozdrobnienia dóbr, dziś jeszcze wiele z gospodarstw należących tam do Obryckich posiada imponującą wielkość.
Rodzina ta jest wielce do swej ziemi przywiązana i mimo wielu trudności – czasy nie były łatwe dla zasiedziałych rodzin szlacheckich – zachowała pamięć o swoich przodkach, szacunek dla ziemi i wielki patriotyzm.
Mimo faktu, iż coraz częściej zdarza się Obryckim opuszczać swoje gniazdo, by osiąść w innych regionach czy państwach (nawet na antypodach), rodzina zachowała pamięć o swoich korzeniach, które mocno tkwią w łomżyńskiej mazowieckiej ziemi. To przecież ich ziemia, ich ojcowizna, ziemia na której rodziły się i umierały całe pokolenia Obryckich. Tego zapomnieć nie można, bowiem północno-wschodnie Mazowsze, historyczne ziemie: nurska, wiska i łomżyńska są kolebką ich rodu To przecież – między innymi – Obryccy byli jednymi z pierwszych kolonizatorów tego regionu w XV i XVI w. Obryccy wrośnięci są więc w tę ziemię mocno i zawsze będzie ona dla nich ich małą Ojczyzną.
Odnalezione w archiwach i parafiach akty metrykalne omawiają ponad dwieście osób z tej rodziny. Ponieważ dokumenty te są jedynymi, przeto nic nie może – jak na razie – uzupełnić zawartych w nich informacji. W związku z tym nie było celowym – w tym krótkim opracowaniu - sporządzenie wywodu genealogicznego dla całej populacji, bowiem jest on przedstawiony na wielu tablicach genealogicznych.
Zaprezentowany dalej wywód genealogiczny rodziny, dotyczy Obryckich osiadłych we wsi Konopki-Białystok, z których niektórzy związali się z wsią Skroda Wielka i Konopki-Monety. Część z nich przeniosła się do innych regionów kraju, a niektórzy nawet wyemigrowali.
Najstarszym przedstawicielem tej linii rodowej jest wzmiankowany w dokumentach z 1646 r. Stanisław Obrycki, dziedzic dóbr Obryte-Przysługi. Od tego czasu linia ta zachowała całą swoją chronologię.
http://www.instytut-genealogii.com.pl/p ... ryccy.html
– Jan, Maciej i Zygmunt Obryccy, synowie Pawła, 1531 r. uczestnicy „wyprawy wołoskiej” w 1497 r.
–Stanisław Obrycki, dziedzic Obrytego; żona Małgorzata Wojsławska; córka Anna – żona Bartłomieja Pęskiego (ślub w 1567 r.), komornika nurskiego w 1563 r.
–Tomasz Obrycki, dziedzic Obrytek (wieś 35 km na północny wschód od Łomży), syn Aleksego i Katarzyny Pieniążek w 1580 r.
– Marcin, Paweł i Wiktor Obryccy – synowie Łukasza w 1587 r.
Andrzej i Feliks (Felicjan) Obrycki syn Stanisława – stolnik nurski, żonaty z Ewą Zawadzką (córką Feliksa) w 1604 r. był posłem na Sejm w 1589 r. Podpisał tzw. „umowę będzińską”. W roku 1587 był podstarostą, stolnikiem burskim w 1604 roku ,
– Kacper Obrycki – właściciel Obrytego, burgrabia grodzki drohicki w 1591, elektor 1697 z ziemi nurskiej.
– Wojciech Obrycki, syn Aleksandra w 1692 r.
– Jan Obrycki, burgrabia drohicki w 1695 r.
– Marcin, Michał i Wojciech – poseł ziemi lipskiej - Obryccy, z ziemią wiską, a Marcin z ziemią łomżyńską podpisali elekcję w 1697 roku.
– Jakub Obrycki syn Kacpra w 1733 r. Elektor w roku 1733 z woj. podlaskiego ,
– Ludwik Obrycki, dziedzic Obrytek, wiceregent nurski w 1726 r.
– Dionizy Obrycki, wiceregent i burgrabia drohicki w 1723 r.
– Nikodem Obrycki, podczaszy nurski w 1738 r.
– Michał Obrycki, skarbnik nurski.
– Paweł Obrycki, syn ww. Michała, komisarz do spraw zbierania ofiar w 1789 r. i wojski mniejszy lubaczowski w 1791 r.
– Wojciech Obrycki, syn ww. Michała, elektor w ziemi mielnickiej – 1764 r., a w 1785 r. skarbnik nurski,
– Stanisław Obrycki, radca w powiecie biebrzańskim w roku 1813,
– Antoni Obrycki, w 1858 r. właściciel majątku Czarnówek w powiecie grajewskim.
– Stanisław Obrycki, w 1646 r. właściciel wsi Obryty - Przysługi w powiecie wąsoskim,
– Aleksander Obrycki, był w wojsku rosyjskim, został wylegitymowany w Królestwie Polskim w 1854 r.
– Wojciech Obrycki, syn Macieja, wnuk Michała i prawnuk Michała, a praprawnuk Stanisława, dziedzica dóbr Obryty – Przysługi, żonaty z Weroniką Gromadzką, ich syn Franciszek (poślubił Ewę Żebrowską) miał w 1854 r. syna Jana wylegitymowanego w Królestwie Polskim w 1855 r.
– Paweł Obrycki, syn Michała, komisarz do spraw zbierania ofiar w 1789 r. i wojski mniejszy lubaczowski w 1791 r. W 1774 r. dziedzic majątków: Mazewo (3 km na południowy – zachód od Szczuczyna w powiecie kolneńskim), Załuski (w sąsiedztwie Mazewa) i in.
– Józef, syn ww. Pawła, dziedzic dóbr Chojnowo (3 km na zachód od Szczuczyna) w powiecie grajewskim,
– Stanisław, także syn Pawła, dziedzic majątków Czarnówka-Mazewo i Załuski. Obaj bracia wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w roku 1839.
Natomiast wylegitymowani w Cesarstwie Rosyjskim i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego zostali:
– Karol Obrycki, syn Leonarda, w 1835 r.
– Leonard Obrycki z synem Narcyzem oraz Józef, Eliasz i Ignacy z synami: Leopoldem, Ferdynandem, Ksawerym i Edwardem, także Marceli, syn Klemensa – wszyscy w 1853 r.
- Roman Obrycki – ławnik w gminach Bożejewo i Drozdowo w latach 1886 – 1894.
- Stanisław Obrycki – właściciel dóbr Mazewo i Mazewki pod Szczuczynem, w parafii Niedźwiadna w roku 1905.
- Wiktoria Obrycka – właścicielka dóbr Chojnowo o powierzchni 213 ha, w roku 1930,
- Antoni Obrycki – właściciel dóbr Juchnowiec Dolny o powierzchni 68 ha w roku 1930 i Romany w 1944 r.
Elektorzy królewscy:
– Fabian Obrycki, elektor króla Augusta II z ziemi nurskiej
– Kasper Obrycki, burgrabia grodzki drohicki, elektor króla Augusta II z ziemi nurskiej
– Marcin Obrycki, elektor króla Augusta II z ziemi wiskiej
– Marcin Obrycki, elektor króla Augusta II z ziemi łomżyńskiej
– Michał Obrycki, elektor króla Augusta II z ziemi wiskiej
– Wojciech Obrycki, poseł ziemi liwskiej, elektor króla Augusta II z ziemi wiskiej
– Ignacy Obrycki z Obrytego, elektor króla Stanisława Augusta Poniatowskiego z ziemi mielnickiej
– Wojciech Obrycki z Obrytego, elektor króla Stanisława Augusta Poniatowskiego z ziemi mielnickiej
– Jakub Obrycki, elektor króla Stanisława Leszczyńskiego z woj. podlaskiego.
Najważniejsze posiadłości:
1.Mazewo – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego (w 1905 r. właścicielem był Stanisław Obrycki)
2.Chojnowo – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego (w 1930 r. właścicielką była Wiktoria Obrycka). Zakupił je Paweł Obrycki – kolator kościoła parafialnego w Niedźwiadnej w 1822 r. – od Jana Downarowicza w 1809 r. Potem dziedziczył je Józef (1853 r.), ożeniony z Marianną Żmijewską, córką Jakuba i Teresy – dziedziców dóbr Dybła,
3.Załuski – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego,
4.Czarnówek – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego,
5.Konopki-Białystok – gm. Grabowo w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego,
6.Konopki-Monety – gm. Grabowo w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego,
7.Konopki-Białystok – gm. Grabowo w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego,
8.Skroda Wielka – gm. Grabowo w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego,
9.Romany – gm. Stawiska w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego. Własność w 1900 r. Antoniego Obryckiego, syna Stefana, wnuka Antoniego, prawnuka Wojciecha i Weroniki Gromadzkiej (dawna ziemia wiska),
10.Obrytki – gm. Przytuły w pow. łomżyńskim woj. podlaskiego (dawna ziemia wiska). W 1674 r. były własnością Stanisława, Wawrzyńca, Wojciecha, Jakuba, Pawła i Floriana Obryckich
11.Obrytki – gm. Szczuczyn w pow. grajewskim woj. podlaskiego (dawna ziemia łomżyńska). W 1674 r. przysiółek Obrytki-Kownaczyno był własnością Michała Obryckiego, syna Stanisława
12.Obryte – gm. Ciechanowiec w pow. ostrowskim woj. mazowieckiego. W 1674 r. źródła nie wzmiankują już Obryckich.
13. Wołkowice-Sokoły zwane też Rostkami – dawna ziemia łomżyńska. W 1674 r. stanowiły własność Mateusza Obryckiego
14. Mierki – dawna ziemia łomżyńska – w 1674 r. stanowiły własność Marcina Obryckiego
15. Rakowo – dawna ziemia łomżyńska. W 1853 r. właścicielem tych dóbr był Józef Obrycki.
Poz. 5 – 10 znajdowały się w posiadaniu potomków rodziny wywodzącej się z linii Wojciecha Obryckiego, a poz. 1 – 4 były własnością potomków linii Pawła Obryckiego, młodszego brata Wojciecha.
Istniała też linia Obryckich, osiadła na Podolu. Posiadali oni tam dobra Krasnosiółka położone w powiecie żytomierskim około 1850 r.
W miejscowości Lucyn (niem. Luzen, łot. Łudza), miasteczku powiatowym w polskich Inflantach, w 1738 r. miejscowy kościół parafialny został odbudowany przez nieznanego z imienia proboszcza, oficjała inflanckiego – Obryckiego.
Również na Wołyniu istniał odłam Obryckich, którzy w 1830 r. posiadali tam dobra Słobudka, składające się z dwóch osad o łącznej powierzchni 7 włók, położone w powiecie mińskim.
W powiecie grodzieńskim dobra Wojtkowice Glinne należały w połowie wieku XIX do Narcyza Obryckiego, syna Leonarda. One to zostały skonfiskowane Teofilowi Obryckiemu po powstaniu w 1863 r
OBRYCCY Z „LINII GRABOWSKIEJ”
Obryccy tej linii – którą umownie należałoby nazwać „grabowską”, bowiem w tej gminie i parafii najliczniej od końca wieku XVIII zaistnieli – dotarli tu bez wątpienia z pobliskich Obrytek. Miejscowość ta była położona w gminie Przytuły w dawnej ziemi wiskiej, gdzie Obryccy (migrując zapewne przez Romany) osiedli we wsi Konopki-Białystok. Tkwią na tej ziemi jeszcze w czasach współczesnych. Nie ulega kwestii, że wywodzą się oni od wyżej prezentowanych Obryckich z „linii obryckiej”, jednak brak materiałów źródłowych uniemożliwia wywiedzenie ich w linii prostej i powiązanie w ciąg genealogiczny.
Liczna populacja powodowała postępującą pauperyzację rodziny, co można już było zauważyć w początkach wieku XIX, kiedy to „urodzone” panny Obryckie wydawano za mąż za „sławetnych”, czyli okolicznych rzemieślników. Było to zrozumiałe, bo przecież ziemi nie starczało dla wszystkich, a była ona przecież wówczas podstawą wszelkiej egzystencji.
Pewnym wybiegiem było koligacenie rodów, co będzie można prześledzić w załączonej tabeli genealogicznej. Mimo licznych w każdym pokoleniu owych koligacji ze znanymi i starymi rodzinami szlacheckimi z okolicy, najbardziej znamiennym było połączenie rodziny Obryckich ze znaną w regionie rodziną Skrodzkich, której rodowe gniazdo Skroda Wielka do dziś jeszcze stanowi część dóbr Obryckich.
W zasadzie ostatnie 200 lat to dzieje kilku rodzin Obryckich, wyrosłych ze wspólnego konaru, a osiadłych w miejscowościach stanowiących jakby osady-satelity Grabowa. Ta bowiem miejscowość, pełniąca funkcję gminy i parafii, była centrum, w którym zbiegały się wszystkie linie okolicznych Obryckich i skoligaconych z nimi wielu innych rodzin szlacheckich. Jednak największą posiadłością i o największym – jakby senioralnym dla tej linii – prestiżu była i jest Skroda Wielka.
Oczywiście i inne miejscowości związane z Obryckimi, takie jak Konopki-Białystok, czy Konopki-Monety mają swój udział w rodzinnej historii. Tu przecież rodzili się, pracowali i umierali przedstawiciele tej rodziny. Tu było przecież ich ponad dwustuletnie dziedzictwo. Wszystkie te wymienione wyżej miejscowości, ich dzieje i losy ich mieszkańców wiąże gmina i parafia rzymskokatolicka w Grabowie.
Obryccy weszli w posiadanie Konopek-Białystok zapewne przez małżeństwo. Nie udało się ustalić tego faktu. Na to, aby zakupić tak wielki obszar ziemi nie było ich zapewne stać – byli przecież szlachtą drobną – ale w powiązaniach posagowych i rodzinnych rozliczeniach było to możliwe. Mimo poważnego rozdrobnienia dóbr, dziś jeszcze wiele z gospodarstw należących tam do Obryckich posiada imponującą wielkość.
Rodzina ta jest wielce do swej ziemi przywiązana i mimo wielu trudności – czasy nie były łatwe dla zasiedziałych rodzin szlacheckich – zachowała pamięć o swoich przodkach, szacunek dla ziemi i wielki patriotyzm.
Mimo faktu, iż coraz częściej zdarza się Obryckim opuszczać swoje gniazdo, by osiąść w innych regionach czy państwach (nawet na antypodach), rodzina zachowała pamięć o swoich korzeniach, które mocno tkwią w łomżyńskiej mazowieckiej ziemi. To przecież ich ziemia, ich ojcowizna, ziemia na której rodziły się i umierały całe pokolenia Obryckich. Tego zapomnieć nie można, bowiem północno-wschodnie Mazowsze, historyczne ziemie: nurska, wiska i łomżyńska są kolebką ich rodu To przecież – między innymi – Obryccy byli jednymi z pierwszych kolonizatorów tego regionu w XV i XVI w. Obryccy wrośnięci są więc w tę ziemię mocno i zawsze będzie ona dla nich ich małą Ojczyzną.
Odnalezione w archiwach i parafiach akty metrykalne omawiają ponad dwieście osób z tej rodziny. Ponieważ dokumenty te są jedynymi, przeto nic nie może – jak na razie – uzupełnić zawartych w nich informacji. W związku z tym nie było celowym – w tym krótkim opracowaniu - sporządzenie wywodu genealogicznego dla całej populacji, bowiem jest on przedstawiony na wielu tablicach genealogicznych.
Zaprezentowany dalej wywód genealogiczny rodziny, dotyczy Obryckich osiadłych we wsi Konopki-Białystok, z których niektórzy związali się z wsią Skroda Wielka i Konopki-Monety. Część z nich przeniosła się do innych regionów kraju, a niektórzy nawet wyemigrowali.
Najstarszym przedstawicielem tej linii rodowej jest wzmiankowany w dokumentach z 1646 r. Stanisław Obrycki, dziedzic dóbr Obryte-Przysługi. Od tego czasu linia ta zachowała całą swoją chronologię.
http://www.instytut-genealogii.com.pl/p ... ryccy.html