Szczotkowski - Rosyjskie Archiwum Państwowe

Rosyjskie Archiwum Państwowe
Zespół archiwalny 1343, opis 34, teczka 462
Skierowane do Inspektoratu Departamentu, dotyczy szlachectwa Szczotkowskiego, guberni witebskiej.
Ukończone 18 grudnia 1833 roku
Arkusz sprawy nr 3-6

Uwaga: arkusze 3 do 6 są w języku rosyjskim i są (co wynika z adnotacji na początku) "tłumaczeniem z języka polskiego". Polski pierwowzór znajduje się również w tym samym archiwum, w tej samej teczce, są to arkusze 62-69

Odpis z protokołu spraw dowodowych Witebskiego Zebrania Szlachty z dnia 26 kwietnia 1823 roku.
Tłumaczenie z polskiego
Rozpatruje się sprawę dowodową rodowego nazwiska Szczotkowskich, od szlachcica powiatu rzeżyckiego i byłego kancelisty ziemskiego Stefana, syna Jana-Teodora. Sprawa przedstawiona osobiście oraz przez pełnomocnictwo od Jana, łowczego brasławskiego, a także Józefa, byłego adiutanta Wielkiej Milicji powiatu rzeżyckiego, oraz Tadeusza, podporucznika wojsk rosyjskich, Stefanowych synów Szczotkowskich. Wyjaśnia, że w trakcie sprawy dowodowej w 1803 roku w Witebskim Szlacheckim Zebraniu, swoich kuzynów mieszkających w Królestwie Polskim za Dźwiną nie znał, a od chwili śmierci ich ojca Stefana podstolego brasławskiego oraz rodzonego wuja Michała, porucznika Wielkiego Księstwa Litewskiego, kuzyni jako małe dzieci pozostali na rodowym spisie, więc w sprawie rodowej wnioskodawca ich nie zaznaczył. Swoją sprawę wniósł na podstawie posiadanych wtedy dokumentów i jako szlachcic guberni Witebskiej posiadał zatwierdzające dokumenty odnośnie do swojego pokolenia. Jednak po śmierci ojca i wuja, starszy brat wyżej wymieniowych Jan, syn Stefana, łowczy brasławski trzymał przy sobie młodszych braci, aż dorośli. Będąc żonaty z córką pułkownika Endelgarda i mieszkając oddzielnym domem, wszystkie dokumenty o pochodzeniu szlacheckim stracił z powodu pożaru. Po śmierci żony stolnika Stefana, jednocześnie matki Jana, Józefa i Tadeusza, odnaleziony został list otwarty z wypisem z miasta brasławskiego w onej sprawie, który był w posiadaniu ich wuja Michała, porucznika Wielkiego Księstwa Litewskiego, który przedstawił go w roku 1776. Z listu tego wynikało wyraźnie, że przodkowie ich posiadali swoje posiadłości z dawnych lat, że dziadek wnioskodawcy Antoni, oraz dziadek Jana, Józefa i Tadeusza o imieniu Jan (cześnik ziemi nurskiej) byli pomiędzy sobą rodzonymi braćmi, pochodzącymi od Kazimierza, podstolego ziemi dobrzyńskiej, od nich zaś poszły te dwie rodowe linie obecnie wnioskujące.
W trakcie rozpatrywania sprawy 1766 roku dnia 16 stycznia w sądzie miejskim powiatu brasławskiego został przedłożony przywilej na stanowisko mostowniczego w powiecie, w którym było widoczne, że ród Szczotkowskich jest bardzo stary, od starego rodu Czetkowskich, którzy w ziemi dobrzyńskiej mieli posiadłości i zajmowali honorowe stanowiska.
Także zostały przedstawione dokumenty: 1667 roku z dnia 1 maja testament duchowny Jerzego Szczotkowskiego, chorążego ziemi dobrzyńskiej, który władając posiadłością pozostałą po jego ojcu Stanisławie, odpisał ją na synów Kazimierza i Wojciecha. 1687 roku dnia 20 czerwca istnieje zapis w księgach ziemskich o podziale ziemi pomiędzy Kazimierzem a Wojciechem. Dnia 15 stycznia 1692 roku odpis z ksiąg ziemskich dobrzyńskich, że Kazimierz odstąpił swoją część bratu Wojciechowi za 350 czerwońców. Takim sposobem, Kazimierz Szczotkowski odsprzedał swoją część i przeprowadził się do województwa połockiego, gdzie zamieszkiwał, będąc podstolim ziemi dobrzyńskiej. Z powodu niezapłacenia odsetek prowadził z bratem proces sądowy z 1697 do 1710 roku. Z roku 1710 pochodzi ugoda, zapis o otrzymaniu odsetek od Wojciecha. Duchowy testament Kazimierza Szczotkowskiego, podstolego, z roku 1716 dnia 20 lutego głosi, że zostawił on swój majątek dla synów Antoniego i Jana, a także dla córek Rozalii i Tekli z wytłumaczeniem, że został zrujnowany przez proces z bratem Wojciechem i różne rewolucje domowe.
Świadectwo z 1820 roku dnia 20 kwietnia od księdza kościoła zamoskiego i 3 szlachciców, które zostało wydane Janowi, synowi Stefana Szczotkowskiego podstolego brasławskiego o tym, że w posiadłości Kukoszki, dzierżawionej od hrabiów Manużych w trakcie pożaru w 1810 roku utracił cały swój dobytek oraz dokumenty potwierdzające szlachectwo. Stefan syn Jana ożenił się z Teklą, z domu Przepiórską, i miał troje dzieci: Jana ochrzczonego 1776 roku, Józefa w 1781 i Tadeusza w 1791 roku, o czym świadczą metryki parafii weselskiej, które zostały wpisane do ksiąg ziemskich powiatu rzeżyckiego.
Osiągnąwszy dojrzałość, Jan, łowczy brasławski, ożenił się z córką pułkownika Engelgarda Marią, córką Jegora, zamieszkiwał w powiecie dziśnieńskim, guberni mińskiej oraz miał syna Franciszka (metryka chrztu 1798 roku od administratora parafii jodzkiej). Metryka owa została wpisana do ksiąg powiatu rzeżyckiego.
Józef, syn Stefana oraz kuzyn Stefana, służąc w byłej milicji powiatu rzeżyckiego od 1807 roku, w roku 1818 ożenił się z Karoliną de Alten Bogusz.
Tadeusz, syn Stefana, kontynuował służbę w pułku kaporskim i walczył z Francuzami pod Borodino w 1812 roku, za odwagę został uhonorowany złotą szpadą. W roku 1816 zostawił służbę wojskową i ożenił się z Teresą Świderską, ma syna o trzech imionach Michał-Jan-Stefan (ślub odbył się w 1817 roku, syn urodził się w 1818 roku wg metryki parafii iłukszczańskiej).
Wnioskodawca Stefan, syn Teodora, ożeniony z Brygidą Rajoncówną, córką szlachcica litewskiego guberni Inflanckiej, strażnika. Posiada 5 synów: Wincentego, Alfonsa, Eugeniusza, Karola i Władysława. Wnioskodawca udowodnił, że jest właścicielem posiadłości kupionej Radopol, w której wg ostatniego spisu znajduje się 169 dusz chłopów-mężczyzn, również kobiecych dusz 195 sztuk. Wśród szlachty powiatu rzeżyckiego został wybrany kancelistą.

Zdecydowano: wnieść proszących razem z potomkami do księgi szlacheckich rodów do 6 części jako szlachtę starą.

Mam prośbę do wszystkich, którzy mogliby zidentyfikować wymieniony w tym tekście kościół zamoski (chyba chodzi o parafię), miejscowość bądź folwark Kukoszki oraz hrabiów Manużych. Wskazówką może być to, że prawdopodobnie chodzi o jakieś miejscowości w rejonie Brasławia, bowiem wymieniony jest tu urząd podstolego brasławskiego.

Świadectwo z 1820 roku dnia 20 kwietnia od księdza kościoła zamoskiego i 3 szlachciców, które zostało wydane Janowi, synowi Stefana Szczotkowskiego podstolego brasławskiego o tym, że w posiadłości Kukoszki, dzierżawionej od hrabiów Manużych w trakcie pożaru w 1810 roku utracił cały swój dobytek oraz dokumenty potwierdzające szlachectwo.

W otrzymanej przeze mnie z archiwum petersburskiego transkrypcji dokumentów archiwalnych powyższy fragment zapisano następująco

Свидетельство 1820 года апреля 20 духовника церкви Замоской и 3 дворян, выданное Ивану сыну Степана Щотковского Стольника Браславского в том, что во время случившегося 1810 года в арендуемом имении Кукошках владения графов Манужих потерял все свое имение и на дворянство документы.

Jeszcze w uzupełnieniu do tego tekstu - fragment:

(...) Jan, łowczy brasławski, ożenił się z córką pułkownika Engelgarda Marią, córką Jegora, zamieszkiwał w powiecie dziśnieńskim, guberni mińskiej oraz miał syna Franciszka (metryka chrztu 1798 roku od administratora parafii jodzkiej).

W powiecie dziśnieńskim, ze stolicą w miejscowości Dzisna (obecnie na Białorusi) znajduje się miejscowość Jody.

[imgprawa]https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/58/Szczotkowscy_-_wz%C3%B3r_herbu_%C5%81odzia_1823.jpg/400px-Szczotkowscy_-_wz%C3%B3r_herbu_%C5%81odzia_1823.jpgOtrzymałem kilka dni temu skany zawartości teczki 462 zespołu archiwalnego 1343 opis 34. Jest w niej między innymi polski pierwopis cytowanego wyżej dokumentu (arkuszy sprawy od 3 do 6), tj. arkusze od 62 do 69. Jest to znacznie obszerniejszy materiał, wynika z tego, że owo rosyjskie "tłumaczenie z polskiego" jest de facto interpretacją merytoryczną i zarazem skrótem z pierwopisu, przy czym wydaje się, że sporządzonym merytorycznie fachowo, chociaż nie bezbłędnie (wychwyciłem, że tam, gdzie mowa była o liście Michała, porucznika Wielkiego Księstwa Litewskiego, który przedstawił go w roku 1776, w polskim tekście jest rok 1766).
Skan ten zamieściłem na serwerach poza http://www.genealogia.okiem.pl/ (to są PDFy, których tutaj nie mogę załadować, bo jest blokada na takie rozszerzenie) - znajduje się w folderze pod tym adresem, w pliku o nazwie Ld62-69 (PL) & RGIA F1343 op34 D462 , a fragment strony tytułowej tego dokumentu widać tutaj obok.

Wersję drukowaną tego rękopisu właśnie sporządzam, prosząc przy tym wszystkich, by zechcieli zweryfikować tę transkrypcję, bowiem rękopis jest miejscami nie do końca czytelny, a archaiczna polszczyzna (zarówno ortografia, jak i gramatyka, a także styl pisania) nie ułatwiają wcale tego zadania.
Rosyjskie Archiwum Państwowe
Zespół archiwalny 1343, opis 34, teczka 462
Arkusz sprawy nr 62-69
[cen]

Transkrypcja rękopisu:

Wypis z Protokołu spraw wywodowych Witebskiego Szlacheckiego Deputatskiego Zebrania
Roku Tysiąc ośmset dwudziestego trzeciego Miesiąca Apryla Dwudziestego szóstego Dnia
Szczotkowscy
Herbu Łodzia

Wedle ukazu Iego Imperatorskiey Mości Witebskiey Gubernij Gubernski Marszałek Felix Ciechanowski i z Powiatów do ułożenia Genealogiczney Szlacheckiey Księgi Wybrani Deputaci na mocy Naywyższey o Dworzaństwie Hramoty w Roku Tysiąc siedemset ośmdziesiąt piątym Apryla dwudziestego pierwszego Dnia Dworzaństwu Rossyiskiemu na Prawa wolności i Prerogatywy nadaney a Tysiąc ośmset pierwszego Apryla wtórego Naymiłościwszym Manifestem Nayiaśnieyszego Monarchy Alexandra Pierwszego, w całey swey sile i mocy potwierdzoney, rozpatrywali powtórny wywód Familij urodzonych Szczotkowskich weszły przy prośbie w Dniu iedynastym Apryla biegącego Roku od Rzeżyckiego Powiatu Obywatela byłego Pisarza Ziemskiego Stefana, Teodora Jana syna w własnym Imieniu i na mocy Plenipotencyi Jana Łowczego Brasławskiego, Józefa adiutanta byłey Ziemskiey Milicyi Powiatu Rzeżyckiego, i Tadeusza podporucznika woysk rossyiskich maiącego Złotą Szpadę z napisem Za Odwagę, Stefana synów Szczotkowskich podaney, w którey wyraziwszy iż w czasie czynionego wywodu w Tysiąc ośmset trzecim Roku W Witebskim Szlacheckim Deputatskim Zgromadzeniu nie wiedzący i nie znaiący Braci Swey Stryieczney iako mieszkaiących w byłey Części Polskiey za Dźwiną, a po śmierci Ich Oyca Stefana Stolnika Brasławskiego i Rodzonego Stryia Michała Porucznika Woysk Wielkiego Xięstwa Litewskiego w małoletności pozostałych, na Linij i w Wywodzie nie pomieścił, dlatego wywód Swóy, na złożonych wówczas Dowodach zagruntowawszy, iako liczący się w gronie Obywatelstwa Gubernij Witebskiey, otrzymał co do swoiego tylko pokolenia potwierdzaiący Dekret, lecz gdy po śmierci Stryia i Oyca Starszy brat wspomnionych Ian Stefanowicz Łowczy Brasławski, utrzymuiący u Siebie do wzrostu młodszych będąc żennym z urodzoną Engielartówną Połkownikówną i żyiąc oddzielnym Gospodarstwem Dokumenta na Rodowitowość Szlachecką przez Przypadek Ognia zatracił i po śmierci zaś Stefana Stolnika Żony a Jana, Józefa i Tadeusza Matki naleziono na udowodnienie Szlachetney od Przodków Pochodzi w treść Listą otworzystą w Extrakcie Grodu Brasławskiego względem okazywanego Tysiąc siedmset sześćdziesiąt szóstego Roku przez Ich stryia Michała Porucznika Wielkiego Xięstwa Litewskiego, w którym naydokładniey wyświetliło się, że Przodkowie Ich mieli Swe posiadłoście od czasów zagłębionych w dawności i znakomite posiadali Urzęda, że Dziadkowie Prosiciela Antoni, a Jana Józefa i Tadeusza, Jan Cześnik Ziemi Nurskiey byli między sobą Rodzoną Bracią pochodzącą z Kazimierza Podstolego Ziemi Dobrzyńskiey, z których dwie rozwinęły się gałęzi, dotąd trwaiące, za czym Prosiciel na mocy Plenipotencyi i poruczonych Dowodów przywiódłszy poiaśnienie w Prośbie, w dowód gruntownieyszey niemylney Swey Rodowitości Szlacheckiey i spokrewnienia z Bracią Stryieczną złożył Linije przy zaszczycie Imieniowi ich służącego, i Herbu Korab wywodząc Swoie pochodztwo od Stanisława z Czetkowskich Szczotkowskiego Woyskiego Pomorskiego, który zostawił Syna Jerzego, późniey Chorążego, a ten Kazimierza Podstolego i Woyciecha Ziemi Dobrzyńskiey, z Kazimierza zrodzeni Synowie Mostowniczy Połocki i Jan Cześnik Ziemi Nurskiey, a z tych dwóch rozwiniętych gałęzi Antoni wydał na świat dwuimiennego Teodora Jana i Macieia z Jana Cześnika Ziemi Nurskiej spłodzony Stefan Stolnik Brasławski i Michał Porucznik Wielkiego Xięstwa Litewskiego w Grodzie Brasławskim za szlachetnego przyznany i następnie Teodor Jan Antonowicz miał Synów Stefana Prosiciela byłego Pisarza Ziemskiego Rzeżyckiego i Ignacego, Maciey Antonowicz Jana i Macieia, Stefan Janowicz Iana Józefa i Tadeusza, w dalszey kolei rzeczony Stefan Teodorowicz Wincentego Porucznika Woysk Rossyiskich Kawalera Orderu S. Włodzimierza 4 Stopnia, Alfonsa, Eugeniusza Karola i Władysława z drugiego zaś pokolenia. Jan Stefana Janowicza ma Syna Franciszka a Brat Iego Tadeusz Stefanowicz Michała i takową Declaracią następnemi wsparł dowodami – nayprzód Postanowieniem Sądów Grodzkich Powiatu Brasławskiego, względem okazywaney Rodowitości Tysiąc siedmset sześćdziesiątego szóstego miesiąca Stycznia szesnastego Dnia nastałym,a za wniesieniem do Akt przez Urodzonego Michała Jana Syna Porucznika woysk Wielkiego Xięstwa Litewskiego Dwudziestego czwartego tegoż miesiąca, z tychże Akt pod Urzędową Pieczęcią wyiętym w którym dostatecznie wykazało się, że wspomniony Michał Janowicz z Braćmi Swoimi, rodzonym Stefanem Stolnikiem Brasławskim i Stryieczno Rodzonemi Macieiem i Teodorem Ianem dwóch Imion mostowniczycami Połockiemi in Presentio okoliczney Szlachty i Urzędu z Racij iż miał Proceder w Warszawie a Nawiązką Szlachecką składał Patenta o służbie Swey, iako dobrze urodzony na Rangę Porucznika, że Bracia Jego Rodzony Stefan za zasługi w Oyczyźnie otrzymał Urząd Stolnika Brasławskiego, że Braćmi Stryiecznemi Maciey i Teodor Jan, Antoniego mostowniczego Synowie, mieszkaią w Brasławskim Powiecie, żadney nie podlegaią Obiekcyi, i na Urząd Mostowniczego synowi Jego służący przywiley przetrwał, również dowodząc, że Imię Ich Szczotkowskich z dawney Familij Czetkowskich w ziemi Dobrzyńskiey maiącey swe posiadłoście i Urzędami zaszczycony pochodzi. Autentyczne Testymonia przywodził i następne ku wsparciu składał Dokumenta Tysiąc sześćset sześćdziesiąt siódmego Roku Maia pierwszego Testament Jerzego Szczotkowskiego Chorążego Ziemi Dobrzyńskiey, którym rozporządzaiąc Substancyą po Przodkach Czetkowskich na Oyca Iego Stanisława Szczotkowskiego Woyskiego Pomorskiego spadła, a po śmierci tegoż Oyca, przez Jego posydowaną rozpisał na Synów Kazimierza i Woyciecha Tysiąc sześćset ośmdziesiąt siódmego miesiąca Czerwca Dwudziestego Dnia, wypis z Ksiąg Ziemskich Dobrzyńskich rozgraniczenia między Kazimierzem i Woyciechem Szczotkowskiemi Chorążycami nastałego Tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt wtórego Stycznia piętnastego wypis z Ksiąg Ziemskich Dobrzyńskich zrzeczenia się Kazimierza Swey Części na Brata za Summę 350 Czerwonych złotych w którym się wyraziło że 150 Czerwonych złotych odebrał a resztę do lat trzech opłaty czekać przyrzekł. Po wyprzedaniu takowey Części Kazimierz Szczotkowski przeniósł się do woiewództwa Połockiegoi w onym mieszkaiąc miał Urząd Podstolego Ziemi Dobrzyńskiey, na dowód czego okazywano przywiley z powodu zaś nie opłaty dwuchset czerwonych Złotych za Część Sukcesyi prowadził proceder z Bratem produkowano od Tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt sódmego do Tysiąc siedmset dziesiątego Roku Manifesta, Pozwy, Dekreta Kontumacyine i Oczewiste. Tysiąc siedmset dziesiątego Roku Marca trzynastego wypis z Ksiąg Ziemskich Dobrzyńskich Komplanacyi między Kazimierzem Podstolim i Woyciechem Rotmistrzem Szczotkowskiemi nastałey, z mocy którey Kazimierz wynagrodzenie za swe pretensie odebrał i proceder skasował. Tysiąc siedmset szesnastego Roku Lutego Dwudziestego Dnia Testament Kazimierza Szczotkowskiego Podstolego Ziemi Dobrzyńskiey rozpisuiący Swóy maiątek pieniężny i Ruchomy na Synów Antoniego i Iana i na dwie Córki Rozalię i Teklę z wyrażeniem że był zruynowany Procederem z Bratem Woyciechem i różnemi Domowemi i Krwawemi klęskami, i na ostatek metryki Swą własną Tysiąc siedmset trzydziestego piątego miesiąca Marca czternastego Dnia Brata Swoiego rodzonego Stefana Tysiąc siedmset trzydziestego siódmego Roku, Stryieczno rodzoney Braci Macieia Tysiąc siedmset trzydziestego czwartego Roku Października dziesiątego Dnia Teodora Jana Tysiąc siedmset trzydziestego szóstego Września trzynastego, przez które okazał że się rodził z Bratem Swym Stefanem z Iana Szczotkowskiego Czesznika Ziemi Nurskiey a Stryyeczno Rodzeni Bracia, Maciey i Teodor Ian z Antoniego Mostowniczego Połockiego Synów Kazimierza Podstolego Ziemi Dobrzyńskiey i na takowym Gruncie ninieyszy Prosiciel opieraiąc Swą i Stryiecznych Braci Szlachetną Rodowitość przez ukazanych w rzeczonem otworzystem Grodu Brasławskiego Liście potwierdzaiącym Familiją Szczotkowskich w tym Dostoieństwie. Dowodów złożył ieszcze następne Tysiąc ośmset dwudziestego Roku Apryla wtórego Dnia zaświadczenie od IX Wincentego Ostrowskiego Examinatora i Koadiutora Cerkwi Zamoskiey wydane z trzema wiary godnemi Szlachtami Ianowi Synowi Stefana Szczotkowskiego Stolnika Brasławskiego, że przypadkiem zdarzonym w Tysiąc ośmset dziesiątym Roku w mieyscu mieszkania na Arendowym Maiątku nazwanym Kukoiszkach do Dóbr Grafów Manuczy przynależnym stracił swóy cały maiątek i na Rodowitość Szlachecką papiery, które w roku Tysiąc siedmset dziewięćdziesiąt siódmym widział i czytał; Nadto że Stefan Ianowicz połączony związkiem Małżeństwa z urodzoną Teklą Przepiórską trzech dożył Synów Iana ochrzczonego Tysiąc siedmset siedemdziesiąt szóstego miesiąca maia ósmego Dnia Józefa Tysiąc siedmset ośmdziesiąt pierwszego Marca Dziewiętnastego i Tadeusza Tysiąc ośmset Dziewięćdziesiąt pierwszego Augusta pierwszego o których daty świadectwa metryki Chrztów z Plebanij Wiesiołowskiey za podpisami Pierwsza IX Jana Spirydowicza Proboszcza, Druga IX Jakuba Niedźwieckiego Kapelana i trzecia rzeczonego IX Spirydowicza w akta Ziemskie Powiatu Rzeżyckiego wniesione i z tychże Akt Tysiąc ośmset dwudziestego trzeciego Januaryi dwudziestego czwartego Iurydycznie wyięte; z iakowego Potomstwa Stefana Janowicza pozostałego w sieroctwie i Różnymi Losu koleyami miotanego po doyrzeniu Lat zupełnych Ian Łowczy Brasłąwski połączył się małżeństwem z Marianną Jerzego Córką Engielartówną Półkownikówną mieszkaiącą w Powiecie Dziśnieńskim w Mińskiey Gubernij dożył Syna Franciszka o czym Metryka Chrztu Tysiąc siedmset dziewięćdziesiąt ósmego Decembra ośmnastego za podpisem IX Ignacego Przepiórskiego administratora Jodzkiej Parafij wydana i do akt Powiatu Rzeżyckiego wniesiona, a z onych Tysiąc ośmset dwudziestego trzeciego Januaryi Dwudziestego czwartego exportowana potwierdziła. Józef Stefanowicz Brat rzeczonego Iana w tysiąc ośmset siódmym Roku pełnił obowiązek Służby w byłey Ziemskiey Milicyi Powiatu Rzeżyckiego w Randze Adiutanta a w Tysiąc ośmset dziesiątym pojął w Małżeństwo JP. Karolinę de Alten Bockum o czem Metryka Szlubu tegoż Roku Marca Dwudziestego siódmego przez IX Jana Kamińskiego Parocha Kościoła Goldyńskiego i Windawskiego dała Świadectwo. Tadeusz Stefanowicz służąc w Kaporskim Pieszym Pułku Podporucznikiem a przeciw Francuskich woysk przy Borodynie Tysiąc ośmset dwunastego Roku Augusta Dwudziestego czwartego i Dwudziestego szóstego mężnie się stawiąc w pierwszym łańcuchu ognia z Strzelcami z niewypowiedzianem męstwem zgładził nieprzyjacielskiego wojska Pułkownika i w znak Rycerstwa swego od Nayiaśniejszego Cesarza Rossyi Szczęśliwie panuiącego Alexandra Pierwszego w Dniu dwunastym Decembra tegoż Tysiąc ośmset dwunastego Roku złotą Szpadą z nadpisem za Odwagę nagrodzony o czym przywiley czyli Hramota Tysiąc ośmset ośmnastego Roku Junij trzynastego za podpisem Urzędnika Kapituły Rossyiskich Orderów №2268 №2268 wydana a Tysiąc ośmset dziewiętnastego miesiąca Decembra dziesiątego Dnia w Akta Rzeżyckie wniesiona i z onych w Extrakcie wydana zapewniło i tenże Tadeusz w Tysiąc ośmset szesnastym Roku uwolniwszy się ożenił się z Urodzoną Teresą Świderską iak metryki Ślubu dziewiętnastego Augusta Tysiąc ośmset siedemnastego Roku a o zrodzonym Iego Synie trzyimiennym Michale Janie Stefanie Tysiąc ośmset ośmnastego Maia dwudziestego Dnia za podpisem IX Józefa Kulikowskiego Parafij Iłuksztańskiey i Kongregacyi Missyi Prefekta wydane świadczą. Takiemi dowodami wsparłszy Prosiciel Gałęź Stefana Ianowicza, dołączył co do Pochodztwa Swego z Teodora Iana Spisek z własnoręcznym podpisem i zsyłaiąc na czyniony wywód w Tysiąc ośmset trzecim Roku złożył następne dowody dla domieszczenia potomstwa po nastaniu Dekretu spłodzonego z których się wykazało, że tenże Stefan Teodorowicz połączony dożywotnim Małżeństwem z Brygittą Raiońcówną Strażnikówną Inflantską a Litewskiego Obywatela Córką spłodził Synów pięciu, Wicentego który pełniąc woyskową służbę w strzeleckim Pułku w Randze Podporucznika, za mężne przeciw Nieprzyiacielskich Woysk stawienie się w bitwie[Marca] dziewiątego przy Arcy, trzynastego przy Ferszampenauzie, ośmnastego przy Paryżu na skutek przedstawienia Ienerała od Kawalerii Raiewskiego został zaszczycony Orderem Ś. Włodzimierza 4. Stopnia w Dniu dwudziestym piątym Iunij Tysiąc ośmset czternastego Roku, iak o tem Reskrypt za podpisem Feldmarszałka Graffa Berklaia de Tally za №3758 dał świadectwo, a że podobnież Stefan Szczotkowski z tąż Żoną ma spłodzonych Synów Alfonsa Tysiąc ośmset szóstego Dnia piątego Apryla, Eugeniusza Tysiąc ośmset czternastego Augusta dwudziestego czwartego, Karola Tysiąc ośmset siedemnastego Maia dwudziestego czwartego Extrakta Metryk za podpisem I.X Franciszka Rąkiewicza Kurata Wielońskiego, oraz Władysława Tysiąc ośmset dwudziestego pierwszego Dnia trzynastego Septembra za podpisem IX Ignacego Prokopowicza Predykatora z Ksiąg Parafialnych tegoż Wielońskiego Kościoła wskazały i że z tą małżonką dożył córek, Hipolitę, Józefę, Kazimierę, Eleonorę, Zofię, Stanisławę, Marię, Antoninę i Stefanię, metryczne wypisy Chrztów na pierwszą Hipolitę Tysiąc ośmset trzeciego Augusta szesnastego za podpisem I.X Floriana Szennolewicza Prezesa Warklańskiego Tysiąc ośmset dwudziestego trzeciego Dnia wtórego Apryla wydana, na Józefę Tysiąc ośmset piątego Ianuaryi piętnastego, na Kazimierę Tysiąc ośmset siódmego Oktobra dziesiątego, na Eleonorę i Zofię Tysiąc ośmset dziewiątego Augusta wtórego z Ksiąg Kościoła Wielońskiego za podpisem IX Franciszka Rąkiewicza Tysiąc ośmset dwunastego Roku wyięte, na Stanisłąwę Tysiąc ośmset trzynastego Februaryi szesnastego, na Albinę Tysiąc ośmset szesnastego marca piątego, na Antoninę Tysiąc ośmset dwudziestego Februaryi Dwudziestego szóstego i na Stefanię Tysiąc ośmset dwudziestego wtórego Decembra dwudziestego szóstego za podpisem IX Ignacego Prokopowicza Predikatora i wice Kuratora Kościoła Wielońskiego Tysiąc ośmset dwudziestego trzeciego Roku wydane poświadczyły, Spisek zaś przez Prosiciela złożony wyraził że posiada dziedziczny Maiątek w Rzeżyckim Powiecie przez się nabyty Radopol w którym liczy się Dusz męskich 197 Kobiecych 198 że z Grona Obywatelstwa Rzeżyckiego buł wybranym Pisarzem Ziemskiego Sądu i dwukrotnie spełniał obowiązek Deputata Powiatowego, dopiero zaś piastuie Urząd Członka Powiatowego Komitetu. Przy tak mnogich Dowodach względem dołączenia Stryiecznych Swych Braci przymieszczonych w pierwszym Wywodzie i na zrodzonych po nastałym Dekrecie swych Następców, złożywszy dostateczną probacią dopraszał się na Mocy Naywyższey Hramoty Familiją z iednego Szczepu Linij połączywszy Dekret sporządzić, Linije przedstawione zakonnotować i do Rodosłowney odpowiadaiący Dowodom Części pomieścić a dla wiekotrwałey pamięci wydać przywileia. Za czym My Gubernski Marszałek i z Powiatów do ułożenia Genealogiczney Księgi Wybrani Deputaci stosownie do Prawideł Naywyższey Hramoty gruntownie rozpatrzywszy, przedstawione Dowody, który nie tylko przekonywaią że Jan Józef i Tadeusz Stefanowicze Szczotkowscy są iedney Familij z Prosicielem, maiącym okazany Wywód ieszcze w Tysiąc ośmset trzecim Roku, ale nawet gruntowniey tenże samy wywód wspieraią i dawnieyszą niż w onym wskazuiąc pochodzistość tego Domu iak się to szczególnie dało widzieć z otworzystego Listu Sądu Grodzkiego Powiatu Brasławskiego w Roku Tysiąc siedemset sześćdziesiąt szóstym Miesiąca Stycznia szesnastego Dnia wydanego, i do tego ponieważ na zrodzonych po pierwszym wywodzie Dzieci Prosiciela złożono Metryki, iak również i naywchodzącą od dołączaiących się a wyżey wyrażonych osób Potomstwo, znayduiąc przeto złożoną Liniją Familij Szczotkowskich w siedmiu pokoleniach wspartą Gruntownemi z zgodnemi z Prawem Dokumentami zawieraiącemi Wiadomość iak o posiadaniu Ziemskich Dóbr i piastowaniu znakomitych w Królestwie Polskim Dostoieństw tak podobnież o Distynaciach iakiemi poświęcaiący się do Służby Woyskowey za Odwagę i Męstwo zostali zaszczyceni przy połłączeniu całego Domu, za Starożytną Rodowitą Szlachtę i Przodków Swych pochodzącą w Wiekopomne Czasy przyznaiemy Imiona żyiących osób mianowicie Stefana TeodoraIana dwuimiennego syna Pisarza Ziemskiego Rzeżyckiego z żoną Brygittą z Domu Raiońcówną z Synami Wincentym Podporucznikiem Służby Rossyiskiey Kawalerem Orderu Ś. Włodzimierza 4 stopnia, Alfonsem, Eugeniuszem, Karolem, Włdysławem i Córkami Hipolitą, Józefą, Kazimierą, Eleonorą, Zofią, Stanisławą, Albiną, Antoniną i Stefanią Iana Stefanowicza z Żoną Marią Jerzego Córką z Domu Engielartów i Synem Ich Franciszkiem, Iózefa Stefanowicza, z Żoną Karoliną Córką Ferdynanda Fon Alten Bochum i Tadeusza Stefanowicza z Żoną Teresą Iana Córką z Domu Świderskich, żadney Obiekcyi nie uległych do Części Szóstey, iako Starożytną Szlachtę wedle punktu ośmdziesiąt wtórego Naywyższey Hramoty wpisać determinuiemy, a na Mocy teyże Hramoty punktu ośmdziesiąt piątego Dyplomy na Imiona Iana Łowczego Brasławskiego Powiatu, Iózefa Adiutanta byłey Ziemskiey Milicyi Powiatu Rzeżyckiego i Tadeusza Podporucznika Woysk Rossyiskich i Kawalera Stefanowiczów Szczczotkowskich z zakonnotowaną Liniją i z Extraktem ninieyszego Dekretu wydać postanawiamy.
Autentyczny Protokół podpisany przez Iaśnie Wielmożnego Gubernskiego Marszałka Felixa Ciechanowskiego i Wielmożnych Deputatów Dworzaństwa w Komplecie, z którego to Protokołu i ten Wypis za wmocnieniem Sekretarza Dworzaństwa, przy wyciśnieniu Urzędowey Pieczęci stronie potrzebuiącey Roku Tysiąc ośmset dwudziestego trzeciego Miesiąca Maia dziewiątego Dnia iest wydan.

[cen]Sekretarz Stanisław Sipayłło
Kollegialny Sekretarz Heronim Szpakowski

Extrakt Wywodowego Dekretu
Familij JPanów Szczotkowskich

Do powyższego tekstu krótki komentarz: w paru miejscach nie jestem do końca pewien, czy dobrze odcyfrowałem rękopis, ale są to miejsca nie mające istotnego znaczenia.
Jest też parę miejsc, które - choć nie budzą wątpliwości przy odczytaniu - mogą nie być łatwe do zidentyfikowania:

1. "hramota" - słowo, używane szczególnie na ziemiach wschodniej Rzeczpospolitej, oznaczające edykt, pismo urzędowe
2. tam, gdzie mowa o "powiecie rzeżyckim" - chodzi o miasto Rzeżyca (łot. Rēzekne), dziś kilkudziesięciotysięczne miasto na Łotwie
3. tam, gdzie mowa o "powiecie dziśnieńskim" - chodzi o miejscowość Dzisna (Дзісна) na Białorusi, lewym brzegu Dźwiny, przy ujściu rzeki Dzisny
4. "cerkiew jodzka" - od nazwy miasteczka Jody (Ёды), dziś na pograniczu Białorusi i Łotwy (ziemie brasławskie)
5. nazwisko de alten Bochum zapisywane bywa też jako: de Alten Bokum albo de Altenbockum; w tym samym dokumencie zapisano też Fon Alten Bochum (fonetycznie od "Von")
6. "parafia iłuksztańska" - od nazwy miasteczka Iłukszta (dziś na Łotwie, pod nazwą Ilūkste)
7. bitwa "przy Arcy": bitwa pod Arcis-sur-Aube, według „starego porządku” datowania odbyła się w dniach 8-9.03.1814 (wg „nowego porządku” datowania – 20-21.03.1814)
8. bitwa "przy Ferszampenauzie": bitwa pod Fère-Champenoise 13.03.1814 (25.03.1814)
9. "wieloński" - od nazwy miasteczka Wielony (dziś na Łotwie pod nazwą Viļāni)
10. "warklański" - od nazwy miasteczka Warklany (dziś na Łotwie pod nazwą Varakļāni)
11. Zofia Szczotkowska w swoim wyznaniu przedślubnym ze stycznia 1828 roku podała datę swego urodzenia 28.11.1809 (z nazwą miesiąca zapisaną słowami); nie jest wykluczone, że pomylono listopad z lipcem, wówczas wspomniany w tym dokumencie chrzest obu sióstr, Eleonory i Zofii Szczotkowskich, i w pierwszych dniach sierpnia – jeśli były bliźniaczkami – jest prawdopodobny
12. "wiesiołowski" - od nazwy wsi Weselewo (inna pisownia Wiesiołowo) niedaleko Jodów w powiecie dziśnieńskim, dziś Весалова na Białorusi
13. "goldyński" - od nazwy miasta Goldynga (dziś na Łotwie pod nazwą Kuldīga)
14. "windawski" - od nazwy miasta Windawa (dziś na Łotwie pod nazwą Ventspils)
15. Radopol – osada na dzisiejszej Łotwie pod nazwą Radopole, niespełna 4 km na południe od centrum miasta Viļāni (pol. Wielony)
16. "rodosłowny" - z rosyjskiego родословный - znaczy tyle, co rodowodowy, genealogiczny

(...) zidentyfikować wymieniony w tym tekście kościół zamoski (chyba chodzi o parafię), miejscowość bądź folwark Kukoiszki oraz hrabiów Manużych. Wskazówką może być to, że prawdopodobnie chodzi o jakieś miejscowości w rejonie Brasławia, bowiem wymieniony jest tu urząd podstolego brasławskiego.

Zidentyfikowałem.

1. parafia zamoska - od miejscowości Zamosze, dziś Замошье lub inaczej Замошша na pograniczu Białorusi i Łotwy (ziemie brasławskie)
2. Kukoiszki, dziś Kūkoji na Łotwie, osiedle na południe od centrum miasteczka Viļāni (pol. Wielony)
3. "Manuży" - hrabiowie Manuzzi, protegowani carscy rodem z Wenecji, osiedli na Brasławszczyźnie

wersja uwspółcześniona

[cen]Wypis z Protokołu spraw wywodowych
Witebskiego Szlacheckiego Zebrania Deputowanych
z dnia 26.04.1823 roku
Szczotkowscy Herbu Łodzia
[herb]lodzia

Wedle ukazu Jego Imperatorskiej Mości, Guberniany Marszałek guberni witebskiej Feliks Ciechanowski i deputowani powiatowi wybrani do ułożenia Szlacheckiej Księgi Genealogicznej, na mocy Najwyższej Hramoty o Dworzaństwie z dnia 21.04.1785 r. nadającej prawa wolności i prerogatywy dworzaństwu rosyjskiemu, a potwierdzonej w całej swej sile i mocy dnia 2.04.1801 roku Najmiłościwszym Manifestem Najjaśniejszego Monarchy Aleksandra I, rozpatrywali powtórny wywód rodu urodzonych Szczotkowskich wnioskowany 11.04 br. od obywatela powiatu rzeżyckiego, byłego pisarza ziemskiego Stefana, syna Teodora-Jana, w imieniu własnym oraz na mocy plenipotencji w imieniu synów Stefana Szczotkowskiego: Jana – łowczego brasławskiego, Józefa – adiutanta byłej Ziemskiej Milicji powiatu rzeżyckiego oraz Tadeusza – podporucznika wojsk rosyjskich uhonorowanego Złotą Szpadą z napisem "Za Odwagę". Wnioskodawcy – synowie Stefana – podają, iż w czasie składania poprzedniego wywodu w Witebskim Szlacheckim Zgromadzeniu Deputowanych w 1803 roku nie wiedzieli i nie znali braci swoich stryjecznych jako mieszkających w byłych ziemiach polskich za Dźwiną, a po śmierci ich ojca Stefana, stolnika brasławskiego i rodzonego stryja Michała, porucznika wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego w małoletności pozostałych, nie umieścili ich w wywodzie swego rodu opierając go wyłącznie na złożonych wówczas dokumentach; dokumenty te też stały się podstawą do wydania dekretu dotyczącego tylko ich pokolenia, zaliczającego ich do grona szlachty guberni witebskiej.
Łowczy brasławski Jan Stefanowicz, starszy brat wyżej wymienionych, mieszkający w oddzielnym gospodarstwie wraz z żoną, urodzoną pułkownikową Engielartówną i utrzymujący ich do pełnoletniości po śmierci swego stryja i ojca stracił w pożarze swoje dokumenty dowodzące szlachectwa. Po śmierci żony stolnika Stefana, jednocześnie matki Jana, Józefa i Tadeusza, odnaleziony został list otwarty z wypisem z miasta brasławskiego w onej sprawie, który był w posiadaniu ich wuja Michała, porucznika Wielkiego Księstwa Litewskiego, który przedstawił go w roku 1766. Wynikało zeń, że ich przodkowie od dawna mieli swoje posiadłości i znakomite posiadali urzędy, że Antoni (dziadek wnioskodawcy Stefana) i cześnik ziemi nurskiej Jan (dziadek Jana, Józefa i Tadeusza) byli rodzonymi braćmi, pochodzącymi od Kazimierza podstolego ziemi dobrzyńskiej, z których rozwinęły się dwie gałęzi rodu, trwające do dzisiaj.
Wnioskodawca we wniosku swoim i swych pełnomocników przedstawił dodatkowe, gruntowniejsze dowody na swoją przynależność do szlacheckiego rodu oraz pokrewieństwo ze swoimi stryjecznymi braćmi, wskazując wspólne pochodzenie od wojskiego pomorskiego Stanisława z Czetkowskich Szczotkowskiego herbu Korab, którego synem był późniejszy chorąży Jerzy, ojciec podstolego dobrzyńskiego Kazimierza oraz Wojciecha. Kazimierz był ojcem mostowniczego połockiego Antoniego i cześnika ziemi nurskiej Jana. Z kolei Antoni miał synów Teodora-Jana (dwojga imion) oraz Macieja, natomiast cześnik nurski Jan miał syna Stefana, stolnika brasławskiego oraz Michała, porucznika Wielkiego Księstwa Litewskiego, posiadającego dokumenty wydane w grodzie brasławskim zaświadczające szlachectwo. Teodor-Jan (syn Antoniego) miał synów Stefana (wnioskodawcę, byłego pisarza ziemskiego rzeżyckiego) i Ignacego, natomiast drugi syn Antoniego, Maciej miał synów o imionach Jan i Maciej. Stefan (syn cześnika nurskiego Jana) miał synów, jak wspomniano, Jana, Józefa i Tadeusza, natomiast Stefan (syn Teodora-Jana) – Wincentego, porucznika wojsk rosyjskich i kawalera Orderu Św. Włodzimierza 4. stopnia, a następnie: Alfonsa, Eugeniusz, Karola i Władysława. Z kolei Jan – syn Stefana i wnuk cześnika nurskiego Jana – ma syna Franciszka, zaś brat Jana – Tadeusz (syn Stefana, wnuk Jana) – ma syna Michała.
Deklaracje te wsparte zostały następnymi dowodami: postanowieniem sądów grodzkich powiatu brasławskiego z dnia 16.01.1766 (wyciąg z dnia 24. tegoż miesiąca potwierdzony urzędową pieczęcią) potwierdzające szlacheckie pochodzenie Michała Szczotkowskiego (syna Jana), porucznika wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego, oraz jego brata rodzonego stolnika brasławskiego Stefana oraz braci stryjecznych Maciejai Teodora-Jana (dwojga imion) mostowniczycami połockimi; wymaganym szlacheckim urodzeniem do otrzymania po przejściu procedur w Warszawie patentu w randze porucznika; zasługami dla ojczyzny, za które rodzony brat Michała, Stefan, otrzymał urząd stolnika brasławskiego; brakiem obiekcji wobec jego braci stryjecznych Macieja i Teodora-Jana, synów mostowniczego Antoniego, mieszkających w powiecie brasławskim, co znalazło swój wyraz w tym, że przywilej urzędu mostowniczego przeniesiony został z Antoniego na jego syna; dowodami że nazwisko Szczotkowskich wywodzi się z dawnego rodu Czetkowskich, mającego posiadłości i zaszczytne urzędy w ziemi dobrzyńskiej.
Na wsparcie tych dowodów przedstawione zostały dalej autentyczne dokumenty w tym testament chorążego ziemi dobrzyńskiej Jerzego Szczotkowskiego z 1.05.1667, który rozporządzając majątkiem po przodkach Czetkowskich należącym do jego ojca, wojskiego pomorskiego Stanisława Szczotkowskiego, po śmierci ojca będącym w jego władaniu, rozpisał go pomiędzy synów Kazimierza i Wojciecha. Datę 20.06.1687 nosi wypis ksiąg ziemskich dobrzyńskich, określający rozgraniczenia pomiędzy chorążycami Kazimierzem i Wojciechem Szczotkowskiego, zaś 15.01.1692 wypis z ksiąg ziemskich dobrzyńskich, w którym zapisano zrzeczenie się przez Kazimierza jego części na brata za sumę 350 czerwonych złotych, przy czym zaznaczono, iż 150 czerwonych złotych otrzymał, a na resztę czekać miał do trzech lat. Kazimierz Szczotkowski po wyprzedaniu swojej części przeniósł się do województwa połockiego; mieszkając tam zachował jednak urząd podstolego ziemi dobrzyńskiej, na dowód czego okazano stosowny przywilej.
Z powodu braku zapłaty zaległych dwustu złotych Kazimierz prowadził spór sądowy z bratem, który trwał od 1697 do 1710; w tym czasie powstały liczne manifesty, pozwy, dekrety kontumacyjne i oczywiste. Datę 13.03.1710 nosi komplanacja pomiędzy podstolim Kazimierzem a rotmistrzem Wojciechem Szczotkowskimi, wpisana do ksiąg ziemskich dobrzyńskich, na mocy której Kazimierz wynagrodzenie za swoje pretensje odebrał i wycofał sprawę sądową. Testament podstolego dobrzyńskiego Kazimierza Szczotkowskiego z 20.02.1716 rozpisuje jego majątek pieniężny i ruchomy na synów Antoniego i Jana oraz na dwie córki Rozalię i Teklę z zaznaczenie, że zrujnował go długotrwały proces sądowy z bratem i różne inne domowe i krwawe klęski.
Wnioskodawca przedłożył też swoją własną metrykę z 14.03.1735 roku, rodzonego brata Stefana z 1737 roku, stryjecznych braci – Macieja z 10.10.1734 i Teodora-Jana z 13.09.1736 roku, przez które okazał, że się urodził z bratem swym Stefanem jako synowie cześnika ziemi nurskiej Jana Szczotkowskiego, a bracia ich stryjeczni, Maciej i Teodor-Jan, jako synowie mostowniczego połockiego Antoniego, a Jan i Antoni byli synami podstolego ziemi dobrzyńskiej Kazimierza. Na tej podstawie wnioskodawca, opierając swoje i swoich braci stryjecznych pochodzenie na wspomnianym liście otwartym grodu brasławskiego potwierdzającym szlachectwo rodu Szczotkowskich, złożył jeszcze zaświadczenie od ks. Wincentego Ostrowskiego, egzaminatora i koadiutora cerkwi zamoskiej wydane 2.04.1820 z trzema wiarygodnymi szlachcicami Janowi, synowi stolnika brasławskiego Stefana Szczotkowskiego, że przypadkiem zdarzonym w 1810 roku w miejscu zamieszkania w Kukoiszkach, w majątku dzierżawionym przezeń przynależnym do góbr grafów Manuczy stracił swój cały majątek i na rodowitość szlachecką papiery, które w roku 1797 widział i czytał. Nadto, że Stefan, syn Jana, połączony związkiem małżeństwa z urodzoną Teklą Przepiórską trzech dożył synów: Jana (ochrzczonego 8.05.1776 roku), Józefa (19.03.1781) i Tadeusza (1.08.1791), o których daty świadectwa metryki chrztów z plebanii wiesiołowskiej za podpisami proboszcza ks. Jana Spirydowicza (pierwsza i trzecia) i kapelana ks. Jakuba Niedźwieckiego (druga) w akta ziemskie powiatu rzeżyckiego zostały wniesione i z tychże akt 24.01.1823 formalnie wyjęte.
Z potomków Stefana syna Jana pozostałych w sieroctwie i różnymi losu kolejami miotanych, po osiągnięciu dojrzałości Jan, łowczy brasławski, połączył się małżeństwem z pułkownikówną Marianną Engielartówną, córką Jerzego, mieszkającą w powiecie dziśnieńskim guberni mińskiej i dożył syna Franciszka, o czym świadczy metryka chrztu 18.12.1798 podpisana i wydana przez administratora parafii jodzkiej ks. Ignacego Przepiórskiego i do akt powiatu rzeżyckiego wniesiona, a z nich wyeksportowana 24.01.1823. Józef, syn Stefana i brat rzeczonego Jana w tysiąc pełnił w roku 1807 obowiązek służby w byłej Ziemskiej Milicji powiatu rzeżyckiego w randze adiutanta, a w 1810 pojął w małżeństwo JP. Karolinę de Alten Bockum o czym metryka ślubu 27.03 tegoż roku podpisana przez parocha kościoła goldyńskiego i windawskiego ks. Jana Kamińskiego dała świadectwo. Tadeusz, syn Stefana, służąc w stopniu podporucznika w Kaporskim Pułku Pieszym przeciw wojskom francuskim 24. i 26.08.1812 pod Borodino, mężnie się stawiąc w pierwszym łańcuchu ognia ze strzelcami z niewypowiedzianym męstwem zgładził pułkownika nieprzyjacielskiego wojska i w znak Rycerstwa swego od Najjaśniejszego Cesarza Rosji szczęśliwie panującego Aleksandra Pierwszego w 12.12.1812 złotą Szpadą z nadpisem za Odwagę został nagrodzony, o czym przywilej czyli Hramota №2268 z 13.06.1818 z podpisem urzędnika Kapituły Rosyjskich Orderów została wydana a 10.12.1819 roku wniesiona w akta rzeżyckie, z których wypis przedstawiono. Tenże Tadeusz wystąpiwszy ze służby w roku 1816, ożenił się 19.08.1817 z urodzoną Teresą Świderską, o czym świadczy metryka urodzenia z tego związku jego syna trojga imion Michał-Stefan-Jan datowana 20.05.1818, podpisana przez prefekta kongregacji misji i parafii iłuksztańskiej ks. Józefa Kulikowskiego. Dowodami takimi wsparłszy, wnioskodawca pochodzenie swe od Teodora-Jana połączył z gałęzią Stefana, syna Jana, przedstawiając własnoręcznie podpisane zestawienie nawiązujące do wywodu z roku 1803 oraz następne dowody uzasadniające dołączenie potomków urodzonych po nastaniu dekretu, z których wynika, że tenże Stefan, syn Teodora-Jana, ożenił się z Brygidą Rajońcówną, córką obywatela litewskiego i inflanckiego strażnika, z którą miał pięciu synów. Pierwszy z nich, Wincenty, pełniąc służbę wojskową w randze podporucznika w pułku strzeleckim, za mężne stawienie się przeciw wojskom nieprzyjacielskim w bitwie dnia dziewiątego [Marca 1814 r.] pod Arcy, trzynastego pod Ferszampenauzie i osiemnastego pod Paryżem na skutek przedstawienia generała Kawalerii Rajewskiego został zaszczycony orderem św. Włodzimierza 4. stopnia w 25.06.1814, jak o tym reskrypt z podpisem feldmarszałka grafa Berklaia de Tally №3758 dał świadectwo. Stefan Szczotkowski z tąż żoną ma ponadto synów Alfonsa (5.04.1806), Eugeniusza (24.08.1814) i Karola (24.05.1817), o czym świadczą wyciągi z metryk z podpisem kurata wielońskiego ks. Franciszka Rąkiewicza, a także Władysława (13.09.1821, według metryki z podpisem predykatora ks. Ignacego z ksiąg parafialnych tegoż wielońskiego kościoła). Z tą też małżonką miał też córki: Hipolitę, Józefę, Kazimierę, Eleonorę, Zofię, Stanisławę, Marię, Antoninę i Stefanię. Metryczne wypisy chrztów z 16.08.1803 na pierwszą - Hipolitę - z podpisem prezesaWarklańskiego ks.Floriana Szennolewicza wydano 2.04.1823, na Józefę z 15.01.1805, na Kazimierę z 10.10.1807, na Eleonorę i Zofię z 2.08.1809 – z ksiąg kościoła wielońskiego wydane w 1812 z podpisem ks. Franciszka Rąkiewicza, na Stanisłąwę z 16.02.1813, na Albinę z 5.03.1816, na Antoninę 26.02.1820 i na Stefanię z 26.12.1822 wydane w 1823 z podpisem predykatora i wicekuratora kościoła wielońskiego ks. Ignacego Prokopowicza. Wnioskodawca przedstawił też zestawienie, w którym zawarł informację, że posiada dziedziczny majątek Radopol przez się nabyty w powiecie rzeżyckim, w którym liczy się 197 dusz męskich i 198 kobiecych, że z grona obywatelstwa rzeżyckiego był wybrany pisarzem sądu ziemskiego i dwukrotnie spełniał obowiązek powiatowego deputowanego, nadto zaś piastuje urząd członka komitetu powiatowego. Przy tak mnogich dowodach względem dołączenia stryjecznych swych braci wymienionych w pierwszym wywodzie i na zrodzonych po nastałym dekrecie swych następców, złożywszy dostateczną probacją dopraszał się na mocy najwyższej Hramoty sporządzić dekret o połączeniu gałęzi rodu, przedstawione linie rodowe zarejestrować i do rodosłownej odpowiadającej dowodom części pomieścić, a dla wiekotrwałej pamięci wydać przywileje.
My, Marszałek Guberniany i deputowani do ułożenia Księgi Genealogicznej wybrani z powiatów stosownie do prawideł najwyższej Hramoty gruntownie rozpatrzywszy przedstawione dowody, które nie tylko przekonywają że Jan, Józef i Tadeusz Szczotkowscy, synowie Stefana, są jednego rodu z wnioskodawcą, mającym wywód zatwierdzony jeszcze w 1803 roku, ale nawet gruntowniej tenże sam wywód wspierają i dawniejsze niż w nim wskazując pochodzenie tego domu, jak się to szczególnie dało widzieć z otworzystego listu sądu grodzkiego powiatu brasławskiego wydanego 16.01.1766 roku, nadto ponieważ na zrodzonych po pierwszym wywodzie dzieci Wnioskodawcy złożono metryki, jak również i na wchodzącą od dołączających się, a wyżej wyrażonych osób potomstwo, znajduiąc przeto złożoną linię rodu Szczotkowskich w siedmiu pokoleniach wspartą gruntownymi i zgodnymi z prawem dokumentami zawierającymi wiadomość tak o posiadaniu ziemskich dóbr i piastowaniu znakomitych dostojeństw w Królestwie Polskim jak podobnież o odznaczeniach jakimi poświęcający się do służby wojskowej za odwagę i męstwo zostali zaszczyceni przy połączeniu całego domu, za starożytną rodowitą szlachtę i przodków swych pochodzącą w wiekopomne czasy przyznajemy imiona żyiących osób, mianowicie: pisarza ziemskiego rzeżyckiego Stefana (syna Teodora-Jana, dwojga imion) z żoną Brygidą z domu Rajońcówną, z synami: podporucznikiem służby rosyjskiej i kawalerem orderu św. Włodzimierza 4. stopnia Wincentym oraz Alfonsem, Eugeniuszem, Karolem i Władysławem, a także z córkami Hipolitą, Józefą, Kazimierą, Eleonorą, Zofią, Stanisławą, Albiną, Antoniną i Stefanią; nadto Jana syna Stefana wraz z żoną Marią (córką Jerzego Engielarta) i syna ich Franciszka, Józefa syna Stefana wraz z żoną Karoliną (córką Ferdynanda von Alten Bochum) i Tadeusza syna Stefana wraz z żoną Teresą (córką Jana Świderskiego), bez żadnych zastrzeżeń do części szóstej jako starożytną szlachtę wedle punktu 82. najwyższej Hramoty wpisać determinujemy, a na mocy punktu 85. tejże Hramoty dyplomy na imiona Jana (łowczego powiatu brasławskiego), Józefa (adiutanta byłej ziemskiej milicji powiatu rzeżyckiego) oraz Tadeusza (podporucznika wojsk rosyjskich i kawalera) Szczotkowskich, synów Stefana, z zarejestrowaną linią rodową i wypisem niniejszego dekretu wydać postanawiamy.
Autentyczny Protokół podpisany przez Jaśnie Wielmożnego Marszałka Gubernianego Feliksa Ciechanowskiego i komplet Wielmożnych Deputowanych Dworzaństwa, z którego to protokołu i ten wypis, za wmocnieniem Sekretarza Dworzaństwa, przy wyciśnieniu urzędowej pieczęci, stronie potrzebującej 9.05.1823 roku wydano.

Sekretarz Stanisław Sipayłło
Kolegialny Sekretarz Hieronim Szpakowski

Extrakt Wywodowego Dekretu
Rodu JPanów Szczotkowskich

Dotarłem dziś do kolejnego dokumentu przechowywanego w Rosyjskim Państwowym Archiwum Historycznym, dotyczącego Szczotkowskich, a wytworzonego w kwietniu 1797.
Wizerunek skanu dokumentu załączam obok, poniżej jego treść.

[cen]
[cen]

Herb Łodzia.

Jest Łódź Żółta czyli złota po cztery deski na bokach mająca przybite goździami, w czerwonym polu, jakby pokrwi nieprzyiacielskiey pływaiąca bez masztu y żaglow nakształt bani do głębokich rzek przebycia sposobney, na Hełmie pięć piór pawich, y druga na nich takoż Łodzia.

[cen]Co do Początków Herbu Łodzia Szczotkowskich
z Karty 436, y 437, z autora Dunczewskiego.

O początkach dawności tego zaszczytu nie zgadzają się Autorowie dla wielkiey dawności jego. Niesiecki Tom: 3 Fol:140 konkluduie z Zozyma Libr: 1mo przywodząc innych Chronologistów Słowiańskich rzeczy wiadomych, że Dunczykowie Słowakow na pomoc wezwawszy niegdyś w Starożytności wprzód Nordalbingow, potym Saxonow i Tranzalpinow pustoszyli a znowu Słowacy z Dunczykami morzem najeżdżali nieprzyjacielskie Kraje. Ztąd wnosi według Paryzasza [?], że tey woienney Floty nayprzednieyszym Rycerzom dana była za Herb Łódź’’, co znać powiada po krwawym polu tego kleynotu, że Przodkowie Domu tego y własną krwią y nieprzyjacielską wspieniali morza y rzeki. Inaczey Paprocki powiada, że z Czech do Polskiey Herb ten przyniesiony za Króla Kazymierza Sprawiedliwego: Okolski dawnieysze początki jego przywodzi od Greckich y Rzymskich Monarchow pochodzące, których opisanie z ynszemi jest u Niesieckiego loco citato wyrażone

Roku 1797. miesiąca aprila 27. Dnia. Że taki Herb od dawnych czasów przy familii JmmPanów Szczotkowskich używasię zaświadczam. Xawery Szadurski Jm[?].
Że takowy Herb od dawnych czasów przez familię Wnych Jchmości Panów Szczotkowskich używasię zaświadczam. Sędzia Ziemski Ptu Duneburskiego Jan Ryck[?].
Józef Brzeziński Nadworny Konsyliarz Podkomorzy Halicki y Kawaler Ord. Św.[?] Stanisł.