Zwyczaj chodzenia "po dyngusie" polegał na odwiedzaniu domostw przez młodzież w celu zebrania datków. Słowo dyngus pochodzi z niemieckiego dingnus - okup, wykup od podpalenia, kontrybucja wojenna. Zwyczaj ten kultywowano po Niedzieli Wielkanocnej, co spowodowało, że dwa zwyczaje, ten oraz śmigus, zlały się w jeden.