Jakubkowice. przys. Łososiny dolnej, w kotlinie nad Łososiną wpadającą z lew. brzegu do Dunajca, przy gościńcu słotwińsko-sądeckim, w pow. nowosądeckim, o 6.8 kil. od Tęgoborzy, ma parafią kat, i liczy 40 mieszk. J.założyła Jadwiga królowa polska żona Władysława Łokietka w r. 1333, wybudowawszy kościół, przy czem zamianowała plebanem Piotra z Sącza. Na utrzymanie plebana wy z aa- \ czyła łan frankoński, dziesięcinę, karczmę,] wolny wręb leśny, nadto uwolniła łany kościelne z pod wszelkiego sądownictwa, poprzestając na prawie kościelnem (Por. Morawski Sądecez I, 221). Później w roku 1339 nadała królowa Jadwiga Jakubkowice Pawłowi Benedyktowi Węgrzynowi, aby założył miasto z prawem magdeburskiem. Założenie miasta nie-! udało się a włość przeszła do rodziny Wierne ków, gdyż w r. 1477 Mikołaj wiernek na Jakubkowicach i Bielsku opisuje na tych dobrach w sądzie ławniczym w Nowym Sączu (Dok. w narch N. Sącza) oprawę dla swej żony Zdzichny, córki Zbigniewa w Stadnik. W 1522 był dziedzicem Jan Wiktor z Chełmca, którego rodzina przyjęła wyznanie Fausta Socyna i zamieniła w r. 1575 kościół na zbór protestancki, a dochody probostwa zagrabiła. Obecnie stanowi uposażenie kościoła 20 m. roli, 18 sągów twardego drzewa, które pleban swoim kosztem zwozi i 5 mr. pastwisk, zwane Kamieńcem, na brzegu Łososiny. Prócz drewnianego paraf. kościoła jest jeszcze murowana kaplica zbudowana w r. 1832 pod tytułem św. Kazimierza królewicza i draga na cmentarza cholerycznych we wsi Zbikowcach. Parafia należy do dyec. rzym. kat. w Tarnowie i obejmuje 21 miejscowości: Bielsko, Roćmirową, Łososinę dolną, Sadową, Łaszczę, Wronowice, Michalczową, Grabie, Zbikowice, Stankową, Wolę stankow ską i Łęki. Ludność całej parafii wynosi 2927 rzym. kat. i 80 izrael. Metryki zaślubin od r. 1676, narodzin od r. 1721, zgonów od 1736. Grunta sa równe, namuliste i bardzo urodzajne. [SGKP]
Lososina dolna i Jakubkowice graniczą z Tęgoborzą. Kościół jest w Jakubkowicach. Do parafii należy wiosek 12, między któremi Bilsko i Roćmirowa. Plebanił ks. Skorek, zarazem pleban w Wilczyskach. Bilsko dziedziczył Wierzbięta Kasper, syn Feliksa. Ks. Jakób Skorek wolał siedzieć w Wilczyskach (koło Bobowej), więc dziesięcinę i meszne wydzierżawił Stanisławowi Wiktorowi, panu na Jakóbkowicach, Lącznem i Roćmirowej, nie wiedząc, że otwiera wrota niedowiarstwu. Wiktor bowiem bez oporu, na polecenie ś. p. biskupa Maciejowskiego, wystawił dom dla ks. wikarego, więc obecnie ks. Skorek pozwolił mu zająć plebanię, a to tem chętniej, gdyż baczył klęskę dworu, bo Lososina rzeka wezbrała strasznie, nabrała folwark dworski i kmiecia sąsiada. Bielsko, gniazdo stare Wierzbiętów, po ojcu Szczęsnym odziedziczył Stanisław, dworzanin króla Zygm. Augusta. Tabaszowa z zaściankami Kapustków, Janczochów, Lakwów i Tabaszowskich Kaliszów, więc też Tabaszowskich Stogów. Roćmirowa czyli Wroćmirową dziedziczyli Stradomscy, których bracia sąsiadowali i pokrewnili się z Stadnickim ze Stadnik. Rabkowa graniczyła z Wroćmirową i Bilskiem na wyżynie międzyrzecza Dunajca a Lososiny. Było tam spółdziedziców kilku, byli Rąbkowscy, był Jan Obiad, urodzon z Zuzanny Rąbkowskiej, więc i Calunowicz Piotr, zięć Rąbkowskiego Marcina. Michalczowski Piotr miał też cząstkę, którą odsprzedał Tęgoborskiemu Jędrzejowi, tenże nabył od Kobiałki Marcina rolę i niwę Łazy.