Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Morozewicz Zofia
13.04.2016 19:57
Zofia Morozewicz – urodzona 28.10.1898 roku , córka Józefa Mariana Morozewicza słynnego w świecie nauki polskiego petrografa
i Walentyny z Kruszewskich. Kilka pierwszych lat życia 1897 -1904 spędziła z rodzicami w Petersburgu na tak zwanej wyspie Wasilewskiej , po prawej stronie Newy.
Lata te profesor Morozewicz poświęcił pracy i wyprawom naukowym. W 1903 roku odbył jedną z najciekawszych i najdłuższych podróży badawczych na wyspy Komandorskie - jak sam pisał w swoich wspomnieniach „ Życie Polaka w zaborach i odzyskanej Ojczyźnie”.
W roku 1904 rodzina Morozewiczów przeniosła się do Krakowa, gdzie profesor Morozewicz został zaproszony przez Uniwersytet Jagielloński z propozycją objęcia katedry mineralogii jako profesor zwyczajny. W Krakowie Zofia Morozewicz uczyła się w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim Józefa i Marii Lewickich ( dawniej H. Strażyńskiej) gdzie zdała maturę 21.06 1917 roku. Po zdanej maturze rozpoczęła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim . Studiowała na Wydziale Filozoficznym i w Studium Rolniczym, zakończyła naukę egzaminem rolniczym. Studia odbywała w latach 1917/1918, 1919/1920 - 1922/1923 jako studentka zwyczajna. Po wybuchu pierwszej wojny światowej brała czynny udział w Polskiej Organizacji Wojskowej. Za przeprowadzenie legionistów przez granicę do królestwa odpowiadała dwukrotnie przed austriackim sądem wojskowym w 1917 i 1918 roku. W 1919 roku pracowała w 13-tym szpitalu polowym legionów. Brała udział w organizacji szpitala
w Jabłonnie. Później udała się na front białorusko – litewski do Nowogródka, Ligi, Bogdanowa, Wołożyna i Mińska Litewskiego.
W 1919 roku rodzina Morozewiczów przeniosła się do Warszawy, gdyż profesorowi została polecona przez Rząd Polski misja utworzenia Państwowego Instytutu Geologicznego.
W latach przed wybuchem drugiej wojny światowej Zofia Morozewicz poślubiła inżyniera Antoniego Różyckiego. Brała czynny udział w Powstaniu Warszawskim jako sanitariuszka i instrumentariuszka w jednym z powstańczych szpitali. Po zakończeniu wojny państwo Różyccy zamieszkali w Katowicach, Zofia Różycka podjęła prace w Narodowym Banku Polskim, a jej mąż w biurze projektów elektrycznych Elektroprojekt.
Zofia z Morozewiczów zmarła w Katowicach 19. 03. 1963 roku. Została pochowana w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim,
w grobie ze swoim Ojcem i swoją ciotką , siostrą matki Marcjanną Kruszewską.
Za prof. Józef Morozewicz „Życie Polaka w zaborach i odzyskanej Ojczyźnie”, Przegląd Geologiczny nr 11 rok 2010, arch. domowe, Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae red. Krzysztof Stopka, tom III M-N
i Walentyny z Kruszewskich. Kilka pierwszych lat życia 1897 -1904 spędziła z rodzicami w Petersburgu na tak zwanej wyspie Wasilewskiej , po prawej stronie Newy.
Lata te profesor Morozewicz poświęcił pracy i wyprawom naukowym. W 1903 roku odbył jedną z najciekawszych i najdłuższych podróży badawczych na wyspy Komandorskie - jak sam pisał w swoich wspomnieniach „ Życie Polaka w zaborach i odzyskanej Ojczyźnie”.
W roku 1904 rodzina Morozewiczów przeniosła się do Krakowa, gdzie profesor Morozewicz został zaproszony przez Uniwersytet Jagielloński z propozycją objęcia katedry mineralogii jako profesor zwyczajny. W Krakowie Zofia Morozewicz uczyła się w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim Józefa i Marii Lewickich ( dawniej H. Strażyńskiej) gdzie zdała maturę 21.06 1917 roku. Po zdanej maturze rozpoczęła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim . Studiowała na Wydziale Filozoficznym i w Studium Rolniczym, zakończyła naukę egzaminem rolniczym. Studia odbywała w latach 1917/1918, 1919/1920 - 1922/1923 jako studentka zwyczajna. Po wybuchu pierwszej wojny światowej brała czynny udział w Polskiej Organizacji Wojskowej. Za przeprowadzenie legionistów przez granicę do królestwa odpowiadała dwukrotnie przed austriackim sądem wojskowym w 1917 i 1918 roku. W 1919 roku pracowała w 13-tym szpitalu polowym legionów. Brała udział w organizacji szpitala
w Jabłonnie. Później udała się na front białorusko – litewski do Nowogródka, Ligi, Bogdanowa, Wołożyna i Mińska Litewskiego.
W 1919 roku rodzina Morozewiczów przeniosła się do Warszawy, gdyż profesorowi została polecona przez Rząd Polski misja utworzenia Państwowego Instytutu Geologicznego.
W latach przed wybuchem drugiej wojny światowej Zofia Morozewicz poślubiła inżyniera Antoniego Różyckiego. Brała czynny udział w Powstaniu Warszawskim jako sanitariuszka i instrumentariuszka w jednym z powstańczych szpitali. Po zakończeniu wojny państwo Różyccy zamieszkali w Katowicach, Zofia Różycka podjęła prace w Narodowym Banku Polskim, a jej mąż w biurze projektów elektrycznych Elektroprojekt.
Zofia z Morozewiczów zmarła w Katowicach 19. 03. 1963 roku. Została pochowana w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim,
w grobie ze swoim Ojcem i swoją ciotką , siostrą matki Marcjanną Kruszewską.
Za prof. Józef Morozewicz „Życie Polaka w zaborach i odzyskanej Ojczyźnie”, Przegląd Geologiczny nr 11 rok 2010, arch. domowe, Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae red. Krzysztof Stopka, tom III M-N