Świerczewski vel Świerczowski ród ten herbu Trąby;
Przydomki rodowe; Bogaczyk, Świercz, Kozaczyk, Pawłowicz,
We wczesnym średniowieczu używali przydomków, przydomki mogły być dowolne dla każdej rodziny, znane są przypadki ,że w jednej rodzinie, rycerstwo używało swoich przydomków indywidualnych. Ta sprawa dotyczyła też ziem – regionu zamieszkania, lecz zawsze poczuwali się do przynależności rodowej silną więzią.
Świrczami w średniowieczu, na wschodzie, określa Świercz no przedstawicieli rodu heraldycznego Świerczków. Herb ten zwano też: Świercz, Cvrcz, Swirc, Swrz, Świercie, Świerszxczami.
Świerczewscy też początkowo zwali się Świerczami. To widać na Podolu – Kresach np.
BEDRZYKOWICXE
W trakcie wypraw Bolesława Chrobrego na Ruś Kijowską, zm ziemi sandomierskiej – małopolskiej, na wyprawę ruszyło rycerstwo z tych ziem. Duża część rycerstwa sandomierskiego osiedliło się na Podolu – Kresach. W początkach XIV wieku, a może wcześniej cokolwiek,ruszyła następna fala osadnictwa rycerstwa sandomierskiego, oraz też z innych ziem.
Dziedzicami owej starej osady, zwanej kolejno Bedrzycho-
wem, Nowodworem lub Gródkiem Bedrzychowym, lub nako-
nieć Gródkiem — byli Swirczowie, znakomity ród podolski,
Którego historyę po raz pierwszy podajemy na tych kartach.
W owej porze, gdy najczęściej przybierano nazwiska od
nazw dziedzicznych posiadłości, Świrczowie, którzy siedzieli
w Bedrzychowie czy też Nowodworze, pisali się de Bedrzy-
chów lub de Nowodwór, na paru zaledwie ówczesnych
aktach znajdujemy jeszcze dodane dawniejsze przezwisko Swyrcz.