Okalew Łódzkie

Często wakacje spędzaliśmy u dziadka. Malownicze miejsce - chałupa strzechą kryta. Pierzyny w których człowiek tonął. Żuraw przy studni. Chlebek pyszny wiejski w piecu pieczony. Grube placki drożdżowe. Pyszne masło z kierzonki, maślanka, no i nade wszystko ser wyciskany przez durchschlag. Do picia kawa zbożowa z mlekiem prosto od krowy.
Roboty w polu były super. Głównie zatrudniano nas do lekkich prac - siana i zwózki zboża.
Okolica była zalesiona, więc zbieraliśmy grzyby, jagody i jeżyny.
W weekendy były zabawy i loterie fantowe.
Jeździmy tam co jakiś czas w tzw. podróż sentymentalną. Z całego gospodarstwa, dużego sadu został spichlerz kamienny, ale i on jest niekompletny.
Wspominamy zawsze dawne fantastyczne wakacje. Mieliśmy wielu przyjaciół, bo wiele osób ze wsi było spokrewnionych i dużo było dzieci w naszym wieku.
Dziś nie ma już tamtych ludzi i takich chałup - w każdym domu pralka, telewizor postęp w domu i w zagrodzie. Ówczesna młodzież wyprowadziła się do miasta.
Cała uroda tamtych lat zniknęła bezpowrotnie.

W planach jest kopalnia węgla brunatnego na terenie wsi i Okalew zniknie z mapy.
Pozostanie oglądanie starych zdjęć...



Historycznie rzecz biorąc to wieś pradawna. Wg SHG.
OKALEW (1454 Occalow, Okalow) 12 km na N od Wielunia.
1454 Jan z Kalinowej, star. wiel., odstąpił matce Nowojce m.in. O. za zrzeczenie się posagu (MC 207, → Czarnożyły); 1493 król zatwierdził Dobrochnie, wd. po Janie z Kalinowej, m.in. zapis na O. w ziemi wiel. (MS 2, 124, 126); sołtys (OW 3, 221); 1511 abpowi 6 1/2 rączki miodu dzies. (VG 388); pow. wiel., 10 ł.; 1518 – 14 ł. (ŹD 211); 1520 par. Rudlice, byli zagr. (Ł 2, 134); 1552 własn. Piotra Masłowskiego i in., 12 kmieci z 1 karcz.; 1553 – 8 ł. (ŹD 295).