Ryczów, pow. wadowicki

Ryczów, w dok. Ricow, Riczów, 1329 Ryczow, 1428 Ryczczów, wś., pow. wadowicki, na praw. brzegu Wisły, przy drodze z Zatora do Skawiny (14 kim.), posiada stacyą kolei państwowej Oświęcim (28 kim.)—Płaszów (37 kim.), kościół par. rz.-kat. i szkołę ludową. Prawie w środku wsi, przerżniętej potokiem, stoi drewniany kościółek starożytny (z XVI w. ?), z baniastą kopułą. Prof. Łepkowski (Roczn. Iow. nauk. krak., 1861, str. 248) widział tu ślady dawnego malowania. Na cmentarzu jest kaplica murów., wzniesiona w najnowszych czasach. Obszerny dwór z zabudowaniami leży na zach. od wsi. Wraz z obszarem wiek. pos. liczy 249 dm. i 1350 mk., z tych 1336 rz.-kat. i 14 izrael. Obszar wiek. pos. wynosi 301 roli, 30 łąk i ogr., 14 past. i 61 mr. lasu; obszar pos. mn. 971 roli, 71 łąk, 170 past. i 58 mr. lasu. Gleba urodzajna. Par. założona przed r. 1336, była od r. 1440 do 1786 filią do Woźnik, poczem została znowu samoistną par. Należy do dyec. krakowskiej, dek. wadowickiego, i obejmuje sąsiednią Półwieś. Do posiadania wsi rościł pretensye klasztor tyniecki, ztąd wymienia ją podrobiony dyplom Władysława opolskiego z r. 1283—1286 (Szczygielskiego, Tinecia, 153; Lelewela, Polska w. średn., 154 i Kod. Żywiecki, wyd. Kętrzyn., 61) jako też w ugodzie z r. 1729 (Kod# Tyniecki, 89). Długosz (L. B., III, 429) powiada, że darował ją klasztorowi w Mogile ks. Przemysław opolski kiedy była tylko lasem. Przemysław, syn Władysława opolskiego, ks. raciborski, pisze się na dokumentach także oświęcimskim, jest pełnoletnim dopiero od r. 1290, zatem wieś ta mogłaby dopiero później powstać. Za Długosza mieli kmiecie nierówne grunta, z których klasztorowi płacili czynszu 12 grzywien groszy praskich, dawali daniny i robociznę. Klasztor miał nadto własne role i karczmę. Dziesięciny pobierał biskup krakowski (po ferto nie z łanu) a proboszcz w Woźnikach po mierze pszenicy i owsa za meszne. W 1581 r. (Pawiński, Małop,, 104) miała 13 półłanków km., 4 zagr. z rolą, 8 komor, z bydł., 4 bez bydła, rzemieślnika i dudę. Posiadał ją wtedy biskup kamieniecki jako opat mogilski. W 1786 r. przyłączona do funduszu religijnego galicyjskiego, sprzedana potem Drohojewskim. Obecnie wiek. posiadł, należy do Józ. br. Płazowskiej. Graniczy na zach. z Wróblówkami i Spytkowicami, na płd. z Zygodowicami i Tłuczaniem Górnym, na wsch, z Pół wsią a na płn sięga po Wisłę

[SGKP]