Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Topolnicki Dionizy Bonawentura (1772-1853)
18.03.2018 15:52
Dionizy Bonawentura Topolnicki, ur. 39.03.1772 Michalewice, zm. 30.09.1853, syn parocha Grzegorzai Marii Kunczykiewicz
Żona (ok. 1815): Maria (Julia) Zawadzka (Zadorecka) (córka Teodora i Julii Zadareckiej ?)
Dzieci:W 1801 ukończył szkołę elementarną po czym wstąpił do Gimnazjum Humanistycznego we Lwowie, gdzie uczył się 6 lat, a następnie w Liceum, do klasy o profilu filozoficznym, które ukończył w 1813r. uzyskując w większości najwyższe oceny. Zdobywał uprawnienia mandatariusza, sędziego politycznego i poborcy podatkowego.
Bardzo troszczył się o dzieci, często przeprowadzając się z powodu zajmowanych funkcji. W 1813-16 był mandatariuszem u Gostkowskiego w Komarnikach w cyr. samborskim, gdzie pełnił swoje obowiązki "pilnie, trzeźwo i należytą uczciwością i moralnością". Od 1817 rządca dóbr u Alojzego Borkowskiego w Burunczycach. Od 1821 oficjalista ekonomiczny w Kabarowcach u Ludwiki Potockiej, i jako poborca podatkowy w Szwejkowej. Od 1825 oficjalista i poborca u Paprockiego w Petlikowicach. Od 1833 ponownie w Kabarowcach. Od 1844 nadzorca ekonomiczny klucza u Pawła Boutiaguina w Paryczowie z pensją 300 kr, procent oraz dodatkowo 150 kr z tytułu funkcji mandatariusza), dodatkowo zaś 16 korców żyta, 8 pszenicy, 12 jęczmienia, 12 sieczki 1 grochu, jagieł, siemienia konopnego, 8 pośladu, 40 owsa, 3 kopy siana oraz używanie 3 koni i 8 sztuk bydła, ponadto mieszkanie z opałem i ogrodem, opiekę stróża, policjanta.
W 1848 podpisany na zbiorowym "adresie" do Franciszka Smółki, broniącym go.[3]
Dionizy pod koniec życia mieszkał we Lwowie gdzie zmarł w 1853.
Żona (ok. 1815): Maria (Julia) Zawadzka (Zadorecka) (córka Teodora i Julii Zadareckiej ?)
Dzieci:W 1801 ukończył szkołę elementarną po czym wstąpił do Gimnazjum Humanistycznego we Lwowie, gdzie uczył się 6 lat, a następnie w Liceum, do klasy o profilu filozoficznym, które ukończył w 1813r. uzyskując w większości najwyższe oceny. Zdobywał uprawnienia mandatariusza, sędziego politycznego i poborcy podatkowego.
Bardzo troszczył się o dzieci, często przeprowadzając się z powodu zajmowanych funkcji. W 1813-16 był mandatariuszem u Gostkowskiego w Komarnikach w cyr. samborskim, gdzie pełnił swoje obowiązki "pilnie, trzeźwo i należytą uczciwością i moralnością". Od 1817 rządca dóbr u Alojzego Borkowskiego w Burunczycach. Od 1821 oficjalista ekonomiczny w Kabarowcach u Ludwiki Potockiej, i jako poborca podatkowy w Szwejkowej. Od 1825 oficjalista i poborca u Paprockiego w Petlikowicach. Od 1833 ponownie w Kabarowcach. Od 1844 nadzorca ekonomiczny klucza u Pawła Boutiaguina w Paryczowie z pensją 300 kr, procent oraz dodatkowo 150 kr z tytułu funkcji mandatariusza), dodatkowo zaś 16 korców żyta, 8 pszenicy, 12 jęczmienia, 12 sieczki 1 grochu, jagieł, siemienia konopnego, 8 pośladu, 40 owsa, 3 kopy siana oraz używanie 3 koni i 8 sztuk bydła, ponadto mieszkanie z opałem i ogrodem, opiekę stróża, policjanta.
W 1848 podpisany na zbiorowym "adresie" do Franciszka Smółki, broniącym go.[3]
Dionizy pod koniec życia mieszkał we Lwowie gdzie zmarł w 1853.
Bibliografia
[1] Chojnacka M., Topolniccy - praca doktorska na Uniw. Gdyńskim
[2] Archiwum rodzinny Topolnickich z Gdyni
[3] Widman Karol, Franciszek Smolka jego życie i zawód publiczny, Lwów 1884
.