Czajewicz Ludwik – ur. 1826, ksiadz z diec. warszawskiej, proboszcz Piaseczna; umiejetnosci leczenia nauczył sie˛ prawdopodobnie od lekarzy na katordze. W Tunce, w okolicach Bajkału, zajmował sie˛ leczeniem osiedlonych tam ksiezy wygnanców, a nastepnie, za oficjalna˛ zgoda˛ władz, ludnosc w okolicznych wsiach. Powrócił do kraju, zmarł w Warszawie 14 maja 1910 (GAIO, z. 24, inw. 3, t. 96a (k. 1768), k. 262, 266-267; tamze, t. 68 (k. 2229), k. 58v; K w i a t k o w s k i, Czajewicz Ludwik, PSB, t. III, s. 149; N i e b e l s k i, Nieprzejednani, s. 490; w Encyklopedii Katolickiej (Lublin: TN KUL), t. III, kol. 749, wpisano błedna˛ date˛ smierci - 1909 r.).
Niebelski Eugeniusz i Polscy Lekarze Zesłańcy 1863 r na Syberii