Świda Jan – ur. 1835, szlachcic z Białorusi; studiował na Uniwersytecie Moskiewskim, naste˛pnie m.in. w Wiedniu i Berlinie. Powróciwszy, wstapił do organizacji powstanczej w pow. borysowskim. Pocza˛tkowo na zesłaniu w Usolu, potem zamieszkał w Irkucku; zgode˛ na praktyke˛ lekarska˛ uzyskał w 1868 r.; „znakomity doktor, który pózniej w Irkucku zyskał ogromne wziecie”. W 1874 r. wrócił do kraju, osiadł w Wilnie, pózniej w okolicach Wierz- bołowa w gub. suwalskiej. Zmarł w Róz˙ampolu koło Min´ ska 30 kwietnia 1917 r. (GAIO, z. 24, inw. 3, t. 376 (k. 1803), k. 153 n.; tamz˙e, t. 277a (k. 1786), k. 39 n., nr 62; S´ l i w o w s k a, Syberia; S z a r e j k o, Słownik, t. V, s. 461-462, fot.).
Eugeniusz Niebelski Polscy lekarze –Zeslańcy 1863 r. na Syberii