Siekierzyńska Antonina, zam. Rosnowska (ok. 1796-1862)

Antonina z Siekierzyńskich Rosnowska w 68 roku życia, po krótkiej chorobie opatrzona śś. Sakramentami zasnęła w Panu 14 Stycznia 1862 r. w dobrach swych Tartakowie, w ziemi Bełzkiej. Najlepsza Polka, Chrześcianka, żona, matka, pani i obywatelka, wzór dziś coraz rzadszy, niestety! staropolskiej matrony, należała ś. p. Antonina do tej liczby wybranych niewiast, które niewychodząc z cichego koła działalności od samego Boga kobiecie wyznaczonego, była powszechnie znaną i kochaną dla swych rzadkich cnót, zasług i prawdziwej dobroczynności, która była jednem z głównych zadań jej pięknego żywota. Słów tych kilka poświęconych jej pamięci piszę dla was nieszczęśliwe resztki wielkiego narodowego rozbicia, z owego pamiętnego roku, gdy równie jak cała prowincya nasza dwór Tartakowski przepełniony był coraz świeższym napływem nieszczęśliwych chroniących się w obce kraje przed jarzmem moskiewskiem, dla was, do których bratniem przyjmując was sercem, zastosowywala wiernie ś. p. Antonina tę wzniosłą naukę ewangieliczną: jeżeli masz dwie suknie, oddaj jednę te mu, który żadnej niema; piszę je dla was sieroty Tar nowa, Pilzna, Bochni, które w ojcach waszych okro pnie pomordowanych, opiekę i utrzymanie utraciwszy, w sercu Antoniny rodzicielską opiekę i hojną znałazłyście rękę; dla was przełożeni świątyń: Sokala, Krystynopola, Krakowa do wznoszenia których się przyczyniwszy, ołtarze ich kunsztowną rąk swych własnych pracą zdobiła; dla ciebie nędzo ukryta, nieśmiejąca wyciągnąć ręki, którą wynaleść z skuteczną swą pomocą za wsze ta zacna pani umiała; dla was wreszcie ubodzy, krórzyście nigdy na darmo do jej macierzyńskiego nie odezwali się serca, dla was wszystkich to piszę, byście mogli pomodlić się za tę waszą matkę i dobrodziejkę wspólnie z temi krewnemi i przyjaciółmi zmarłej, którzy dla odległości, ostatnią jej nie mogli oddać posługi Pokój cieniom Tej, która przeszła przez życie do brze czyniąc.
[Czas, 26.1.1862]