Krukienice, pow. mościski, woj. lwowskie

Krukienice (po rus. Krukenyezi), miasteczko, w pow. mościskim, 13 km. na płd. od sądu powiat, w Mościskach. Na płdn. wschód leżą Chlipie, na wsch. Ostrożec, na płn. wsch. Radenice, na płn. zach. Pnikut, na zach. Bolanowice i Rajtarowice(w pow. samborskim). Od płd. na płn. wsch. a potem na płn. i płn. zach. płynie pot. Siecza (zwany w dolnym biegu, między Bukowicami a Pakościem Podwolszyną, w Mościskach zaś Czarną rzeką), dopływ Wiszni, i zabiera kilka strug małych od lew. i praw. brz. (n. p. Błazewka, Zagumienka). Nad tym potok, leży miasto i przedmieścia: Kmecie i Łan, a na płn. wsch. od miasta, blisko granicy, folw. Zygmuntówka, Zach. część obszaru jest lesista. Leżą tu lasy: Wałachy (wzniesione 301 m. na płd., 290 m. na płn.) w stronie płd., a Brzezina (szczyt 308 m.) w stronie płn. Własn. więk. ma roli or. 490, łąk i ogr. 136, pastw. 68, lasu 1549 mr.; własn. mniej, roli or. 718, łąk i ogr. 174, pastw. 241, lasu 58 mr. Według spisu z r. 1880 było 1326 mk. w gminie, 69 na obsz. dworskim. Par. rzym.-katol. w miejscu, założona r. 1439 przez Mikołaja Rychlickiego i brata jego Piotra. Kościół drewniany p. wez. św. Mateusza apostoła i ewangelisty r. 1752 przez Andrzeja Pruskiego, sufragana przemyskiego, konsekrowany. Do tej parąfii należą Rajtarowice i Więckowice. Par. gr.-katol. w miejscu, należy do dekan. inościskiego a dyec. przemyskiej i ma filią w Pnikucie górnym i Ostrożcu. W mczku jest cerkiew drewniana, szkoła etat. 1-klas., urząd poczt., posterunek żandarmeryi, gorzelnia, fabryka spodium i tartak wodny o dwóch piłach zwyczajnych. Tartak ten konsumuje rocznie 500 metr. kub. drzewa dębowego i produkuje zeń 334 m. kub., a 200 m. kub. drzewa świerkowego i produkuje zeń 130 m. kub. brus, desek i łat. Miasteczko słynie oddawna z licznych szewców. Właściciela mka hr. Drohojewskiego nazywano nawet panem „na trzechset szewcach". (Ob. Pol:.,Sejmik w Sądowej Wiszni"). Kwitnie tu także uprawa chmielu. Polowania tutejsze należą do lepszych. K. były najprzód siedliskiem domu Krukienickich Korczaków, a ci sie z Drohojowa pisali; potem Rychlickich, Fredrów a od tych przeszły do Drohojowskich i dotąd w ich dziedzictwie pozostają. Lu. Bz.
[SGKP]