Gosk

GOSK (niekiedy Goski) [l.m. Goski]. Wieś gniazdowa: Goski-Wąsosze. Z dokumentów średniowiecznych dotyczących wsi Goski-Wąsosze wynika, że w 1414 r. Katarzyna wdowa po Adzie de Sąchocino z córkami swemi Anną i Małgorzatą darowały 14 włók w Wąsoszach położonych pomiędzy Ostrowymi a Romanami Dersławowi de Słupcza oraz Szymonowi i Gosławowi de Rycice. W 1449 r. Gosk (Goschk) de Wąsosze wraz z synami Mikołajem, Janem i Andrzejem zwanymi Goskami oraz z Wojsławem de Rycice sprzedali dobra te Mikołajowi, Marcinowi i Janowi de Rycice za 30 kóp groszy w monetach półgroszowych.
Ród Gosków dziedziczył na Goskach jeszcze w połowie XVII w. (pod rokiem 1641 występuje tam Fabian Gosk syn Piotra, a pod 1644 – Andrzej syn Wojciecha). W 1640 r. wzmiankowany jest Jakub Gosk syn Pawła, dziedzic części Dembin w par. Przasnysz. W 1676 r. jedynym przedstawicielem tego rodu w całej ziemi ciechanowskiej jest Tomasz Gosk, dziedzic części tychże Dembin. Jego potomkowie dziedziczyli tamże jeszcze w początkach XIX w. i zapewne wymarli na Joannie Gosk (*ok.1802), żonie Korneliusza Hyacynta Ossowskiego. Z tego rodu: Józef Gosk syn Andrzeja, burgrabia grodzki ciechanowski w 1782 r., dziedzic części Dembin.
Osoby współcześnie żyjące, a noszące nazwisko Gosk, wywodzą się z zupełnie innej wsi Goski położonej w powiecie zambrowskim, w ziemi łomżyńskiej.

http://akson.sgh.waw.pl/~apszczol/kmherb.htm