Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Pochwalski Stanisław (1896-1959)
19.07.2009 12:21
Stanisław Pochwalski (1896-1959)
malarz i konserwator, syn Władysława (1860-1924) malarza i konserwatora i Jadwigi z Zatheyów, brat Kaspra (1899-1971) też malarza i konserwatora. Urodził się 29 IV 1896 w Krakowie, zmarł tamże 3 X 1959. Na dwa miesiące przed śmiercią ożenił się z malarką Jadwigą Maziarską.
Stanisław uczęszczał do I Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie. W latach 1916-22 studiował w krakowskiej SSP u Józefa Mehoffera. W 1929 P. wraz z kolegami z pracowni Mehoffera - bratem Kasprem oraz Emilem Krchą i Kazimierzem Rutkowskim - założył Zrzeszenie Artystów Plastyków „Zwornik”, z którym brał udział w licznych wystawach.
Już w okresie studiów Stanisław poświęcił się głównie malarstwu pejzażowemu; jego prace to „skromne, lecz pełne wyrazu widoki smutnych miasteczek i domów, zadrzewionych zboczy i wśród drzew ukrytych kościołów, utrzymane zazwyczaj w minorowych, zgaszonych harmoniach” (T. Dobrowolski). Artysta rzadziej tworzył portrety i martwe natury - „gliniane wazoniki które wykwitały kwiatem na jego obrazach, mówiły do uczuć widza jakimś ciepłem i sentymentem”. Większość prac Stanisława nie zachowała się i jest znana jedynie ze wzmianek.
Z biegiem czasu twórczość malarską Stanisława zaczęła wypierać konserwacja dzieł sztuki. Już podczas studiów kształcił się w tym zakresie u swego ojca, Władysława, zdobywając doświadczenie w renomowanej rodzinnej pracowni, mieszczącej się w Krakowie przy ul. Mikołajskiej 8. W 1924, po śmierci ojca, wraz z bratem Kasprem przejął tę pracownię i prowadził ją do końca swego życia. Obaj bracia rozwinęli szeroką działalność restauratorską, odnawiając jeszcze przed 1933 „całe kolekcje prywatne oraz wielką liczbę obrazów szkoły cechowej z muzeów, dokonując wielu prac dla muzeum diecezjalnego oraz wielu kościołów krakowskich” (W. Zechenter, 1933). Większość ich prac nie jest szerzej znana. Warto przypomnieć choć niektóre z restaurowanych dzieł, jak skrzydła tryptyku Hansa Dürera z kaplicy Zygmuntowskiej, krucyfiks (zwany Królowej Jadwigi) z katedry wawelskiej, czy portret mężczyzny, który w trakcie konserwacji okazał się młodzieńczym autoportretem Rembrandta (w 1933 w zb. pryw. w Krakowie).
Genealogia Pochwalskich
.
malarz i konserwator, syn Władysława (1860-1924) malarza i konserwatora i Jadwigi z Zatheyów, brat Kaspra (1899-1971) też malarza i konserwatora. Urodził się 29 IV 1896 w Krakowie, zmarł tamże 3 X 1959. Na dwa miesiące przed śmiercią ożenił się z malarką Jadwigą Maziarską.
Stanisław uczęszczał do I Wyższej Szkoły Realnej w Krakowie. W latach 1916-22 studiował w krakowskiej SSP u Józefa Mehoffera. W 1929 P. wraz z kolegami z pracowni Mehoffera - bratem Kasprem oraz Emilem Krchą i Kazimierzem Rutkowskim - założył Zrzeszenie Artystów Plastyków „Zwornik”, z którym brał udział w licznych wystawach.
Już w okresie studiów Stanisław poświęcił się głównie malarstwu pejzażowemu; jego prace to „skromne, lecz pełne wyrazu widoki smutnych miasteczek i domów, zadrzewionych zboczy i wśród drzew ukrytych kościołów, utrzymane zazwyczaj w minorowych, zgaszonych harmoniach” (T. Dobrowolski). Artysta rzadziej tworzył portrety i martwe natury - „gliniane wazoniki które wykwitały kwiatem na jego obrazach, mówiły do uczuć widza jakimś ciepłem i sentymentem”. Większość prac Stanisława nie zachowała się i jest znana jedynie ze wzmianek.
Z biegiem czasu twórczość malarską Stanisława zaczęła wypierać konserwacja dzieł sztuki. Już podczas studiów kształcił się w tym zakresie u swego ojca, Władysława, zdobywając doświadczenie w renomowanej rodzinnej pracowni, mieszczącej się w Krakowie przy ul. Mikołajskiej 8. W 1924, po śmierci ojca, wraz z bratem Kasprem przejął tę pracownię i prowadził ją do końca swego życia. Obaj bracia rozwinęli szeroką działalność restauratorską, odnawiając jeszcze przed 1933 „całe kolekcje prywatne oraz wielką liczbę obrazów szkoły cechowej z muzeów, dokonując wielu prac dla muzeum diecezjalnego oraz wielu kościołów krakowskich” (W. Zechenter, 1933). Większość ich prac nie jest szerzej znana. Warto przypomnieć choć niektóre z restaurowanych dzieł, jak skrzydła tryptyku Hansa Dürera z kaplicy Zygmuntowskiej, krucyfiks (zwany Królowej Jadwigi) z katedry wawelskiej, czy portret mężczyzny, który w trakcie konserwacji okazał się młodzieńczym autoportretem Rembrandta (w 1933 w zb. pryw. w Krakowie).
Genealogia Pochwalskich
.