Behm Andrzej (1864-1840)

Andrzej Franciszek Ksawery Behm (Bem), h. własnego (Behem). Ur. 26.11.1764 Lwów, zm. 1840. Syn Wojciecha i Joanny Venino. W przypadku jego urodzenia doszło do próby fałszerstwa, jakoby był synem hrabiowskiej rodziny Ben de Cosban (tego samego herbu, lecz nie spokrewnionej)
Żonaty: (1) Agnieszka Gołuchowka (2) Maria Ostafińska
Dzieci:
1: Józef Zachariasz (generał), Domicella (zam. Jan Kanty Kajetan Fachinetti), Katarzyna Filipina, Małgorzata Marianna
2. Karolina (zam. Franciszek Manini), Konrad Piotr Aleksander, Teofila Urszula, Ludwika, Konstanty, Emilia Urszula Anna (zam. Aleksander Hoszowski), Antonina Florencja (zam. Roman Twardzicki), poliksena (zam Franciszek Maninin - po śmierci siostry)

Najmłodszy z synów Wojciecha Bema, Andrzej, służył prawdopodobnie naj­pierw przy magistracie lwowskim. Zapewne do niego odnosi się wzmianka w księgach miejskich z 24.3.1792 o wstrzymaniu Andrzejowi Bemowi wypłaty płacy („Besoldungs Sistirung").[1]

W r. 1794 spotykamy Andrzeja Bema jako adwokata przy sądach szlacheckich w Tarnowie, zamieszkałego na Burku, przedmieściu Tarnowa, żonatego z Agnieszką z Gołuchowskich. W dniu 14 marca 1794 odbył się chrzest z wody ich syna, Zachariasza Józefa, a 14 stycznia 1795 chrzest z ceremoniami kościelnymi w Tarnowie. Był to późniejszy generał. W Tarnowie ochrzczono również córki małżonków Bemów: w dniu 1 maja 1795 Katarzynę Filipinę, a 14 lipca 1796 Małgorzatę Mariannę.[1]

Andrzej Bem otrzymał wraz z braćmi w r. 1803 szlachectwo w Galicji. Przeniósł się następnie pod Kraków, gdzie nabył dobra w Gaju i Brzyczynie Górnej. Pracował w krakowskim Forum Nobilium jako adwokat. Mieszkali w kamienicy przy Rynku Głównym 7 (Kamienica Włoska), zaś na lato zjeżdżając do Gaju. Jego syn - Józef - wówczas uczył się w gimnazjum św. Anny i przebywał w tych dobrach w lecie. Tuż przed śmiercią pierwszej żony w Gaju urodziła mu się nieślubna córka z późniejszego drugiego małżeństwa - Karolina (styczeń i luty 1804). Marię Ostafińską poślubił 11 dni po śmierci 1. żony.

W r. 1817 przebywał on w Królestwie Polskim — gdzie podówczas nie było tego ucisku pod względem narodowym, jaki panował w Galicji. Osiadł w Kongresówce na stałe i zamierzał się tam legitymować ze szlachectwa, jak świad­czy podanie kanonika Jakuba Bema z 16 kwietnia tego roku do Wydziału Stanów Galicyjskich o wydanie mu urzędowego odpisu dyplomu nobilitacyjnego "pro legitimatione fratris sui Andreae Bem in Regno ad praesens Poloniae domiciliante". W jego to zapewne interesie wnosi ks. Jakub ponowne podanie 26.2.1838 o wydanie takiego odpisu. Andrzej Bem, właściciel Słabkowic, wylegitymował się w r. 1840 ze szla­chectwa w Królestwie owym dyplomem z r. 1803.[1]

Bibliografia

[1] Lasocki Z., Rodzina generała Bema, Warszawa 1934
[2] Chudzikowska Jadwiga, Generał Bem, PiW 1990

Genealogia rodziny Behm