Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Bnińscy herbu Łodzia
15.09.2009 19:53
Bnińscy herbu Łodzia.
Ród Łodziów z Bnina do najpierwszych starożytnością i znaczeniem w Wielkopolsce się zalicza i mianowicie w gałęzi Opalińskich z Bnina wysoko hi-storycznie się podniósł. Już w początku XII stulecia znajdujemy Jakóba Łodzię z Bnina (1120—1160) wojewodą poznańskim, który w walce z Pomorzanami poległ pod Nakłem. Inny Jakób tenże sam wysoki urząd senatorski piastował w r. 1280 i godził z sobą wadzących się książąt śląskich. Andrzej Łodzią z Bnina, kasztelan kaliski, padł przy boku króla Przemysława 1293 r. w Rogoźnie z rąk zdradzieckich Brandenburczyków. Drugi Andrzej, po ustąpieniu Łokietka jako kasztelan poznański jeździł do Czech po króla Wacława Piotr, jenerał wielkopolski, w r. 1369 wysłany był do Węgrzech, by koronę polską ofiarować królowi Ludwikowi węgierskiemu. Uczony wydawca „Kodeksu dyplomatycznego wielkopolskiego" przytacza dyplomat Przemysława I, w którym tenże potwierdza Przedpełkowi, wówczas kasztelanowi poznańskiemu, posiadanie wsi Krosna, Mosiny itd. nadanych ojcu tegoż, Hugonowi, w r. 1233 przez Henryka Broda¬tego. Tegoż Przedpełka syn a wnuk Hugona, Mirosław Łodzia, kasztelan bniński, zmarły wojewodą poznańskim około 1260 r., otrzymał od Przemysława II prawo niemieckie na Bninie, Rogalinie., a od tegoż Mirosława wprost się wywodzą zarówno żyjący po dziś dzień Bnińscy, jak wygasłe rody Opalińskich, Śmigielskich i Moszyńskich Łodziów. Historycznie najznakomitszym Ło¬dzią z Bnina Bilińskim był Andrzej, syn Mikołaja i Małgorzaty, urodzony za panowania Władysława Jagiełły, synowiec Piotra, kasztelana najpierw gnieźnień¬skiego a następnie poznańskiego (1439). Biskup poznański od T. 1439, na której to stolicy przez lat 40 zasiadał, słynny heretyków pogromca, świątobliwy kapłan, gorący patryota, zdolny mąż stanu i wspaniałomyślny fundator kościołów bożych. Ciekawym i pouczającym jest żywot tego męża. Nauki odbył w ojczyźnie i otrzy¬mał stąd bakałarza filozofii w akademii krakowskiej stopień (1422 r.) Wdziawszy sukienkę duchowną, był najpierw kanonikiem poznańskim i kantorem łęczyckim, , oraz sekretarzem królewskim. Na stolicę poznańską wyniesiony 6 stycznia 1429 po śmierci Stanisława Ciołka, pomimo kandydatury Mikołaja Dołęgi Lasockiego, późniejszego Kardynała, popieranego przez samego króla, (zob. niż. rodowód Laso-ckich,) odznaczył się wielką gorliwością w walce z HussytamL On to z stryjem swojem kasztelanem Piotrem, o którym wyżej wzmianka, i z dwoma synowcami Piotrem i Wojciechem w 900 koni obiegł w Zbąszyniu Abrahama Zbąskiego, sędziego poznańskiego, i pochwytawszy w niewolę pięciu heretyckich hersztów, na rynku w Poznaniu spalić ich kazał. On to głównie na Mazowszu kościoły powznosił parafialne, w, Wielkopolsce fundował świątynie w Bninie, w Dolsku, w Kotłowie, w Krobi, w Śmiglu i wspaniałą kollegiatę Ś. Maryi Magdaleny w Pozna¬niu, również kościół Ś. Mikołaja w tem mieście do rzędu kollegiat wyniósł; on bogatemi darami uposaży! skarbiec poznańskiej katedry. Niemniej był hojnym w datkach dla ubogich i sierot, choć zawsze starał się datki te okrywać tajemnicą. Jako patryota i mąż stanu przyłożył się nie mało do nowej Unii pomiędzy Koroną i Litwą, za Kazimierza Jagiellończyka, w r. 1454 przyjmował na Pomorzu wraz z kanclerzem koronnym przysięgę wierności od miast i szlachty pruskiej. W dwa lata później własną chorągiew posłał na pomoc szlachcie wieluńskiej prze¬ciw najazdowi Szlązaków. W r. 1462 jeździł w poselstwie do Płocka, by po śmierci książąt mazowieckich, Ziemowita i Władysława, zjednać szlachtę tamtejszą dla króla; w roku następnym zaś był w Brześciu Kujawskim celem układów z Krzyżakami. On to łagodnością i pańską ofiarnością przełamał opór chorągwi polskich w Prusiech, oburzonych z powodu niewypłacania im żołdu; w r. 1470 wreszcie brał udział w sejmie piotrkowskim. Umarł w 80 roku zasłużonego żywota dnia 5 stycznia 1479 r., opłakiwany przez lud i duchowieństwo, pochowany w kaplicy Ś. Andrzeja w katedrze poznańskiej, ufundowanej przez siebie na lat 20 przed śmiercią. Następcą jego na tronie biskupim był Uriel Górka.
Drzewo genealogiczne Domu Łodziów z Bnina Bnińskich, ułożone według akt grodzkich poznańskich a potwierdzone przez rząd pruski, sięga do r. 1360. Nie podajemy go w całkości i ograniczamy się w niniejszym roczniku na zapisaniu ży-jących tylko pokoleń.
Bnińscy, wyznania rzymsko katolickiego, otrzymali wraz ze zmianą herbu tytuł hrabiowski pruski, i to Łukasz, sędzia ziemski poznański w r. 1798, Aleksander zaś kasztelan, i Florenty, synowie Ignacego, starosty średzkiego, oraz Józef, syn Konstantego, kasztelana chełmińskiego, w r, 1816,
Własność ich ziemska w W. Ks. Poznańskiem obejmuje ogółem 64,858 morgów magdeburskich. Prócz tego posiadają w Królestwie Polskiem majętność Osiek a na Wołyniu dobra Ostropól. — Gniazdo ich rodowe, miasteczko Bnin, w powiecie śremskim, jest dziś własnością hrabiów Działyńskich.
Obecnie żyjący hrabiowie Bnińscy rozpadają się na trzy gałęzie:
I Najstarsza gałąź dziś wołyńska po Łukaszu, sędzim ziem-skim poznańskim, synu Rafała, kasztelana śremskiego, z Marcyanny Kwile-ckej, (zob. niż. rodowód Kwileckich) a wnuku Piotra, sędziego nakielskiego, z Teresy Ostoja Chełmskiej (zob. niż. rodowód Chełmskich). Syn Łukasza, hrabia Hilary, pozostawił z Izabelli Dzierzkówny herbu Nieczuja dwoje dzieci. Z tych:
Hr. Roman, właściciel dóbr Ostropola na Wołyniu, ożeniony z N. Sobańską. Ma potomstwo.
Hr. Helena, ur. 1830 r., małżonka Cezarego Szaszkiewicza herbu własnego, właściciela dóbr na Ukrainie, umarła w końcu listopada 1877 w Kra¬kowie.
II Gałąź młodsza, dziś starsza wielkopolska, po Ignacym,
staroście średzkim, drugim wnuku Piotra, sędziego nakielskiego, z Teresy
Chełmskiej. Starosta Ignacy pozostawił z Franciszki Bnińskiej, córki
Konstantego, kasztelana chełmińskiego i Brygitty hr. Załuskiej,1) dwóch synów hr. Aleksandra, senatora kasztelana Królestwa Polskiego, który z Ma¬ryi z książąt Radziwiłłów1) spłodził tylko córkę hr. Zofią za hr. Sewery¬nem Oksza Grabowskim; i hr. Florentego, który z Nopomuceny Żółto¬wskiej herbu Ogończyk, urodzonej z Julii Niegolewskićj, pozostawił liczne potomstwo. Mianowicie:
1.Hr. A1 e k s a n d e r, b. właściciel dóbr Popówka w powiecie obornickim,
b. oficer b. w. p., owdowiały od r. 1848 po Paulinie Mielęckiej. Z niej:
a.Hr. Stanisław, b. właściciel klucza biezdrowskiego (38,500 m. m.)
obecnie właściciel dóbr Łekna i Żernik w powiecie wągrowieckim
(¡5500 m. m.), ożeniony dnia 10 maja 1868 r. z Maryą Sobieray-
ską herbu Dołęga. Z niej:
Hr. Ignacy, ur. 20 maja 1870 r. Hr Hr..Jan Nepomucen..
b.Hr. W i n c e n t y n a za Kazimierzem Leszczycem Koszutskim.
c.Hr. Wacław.
d.Hr. Witold, porucznik huzarów w armii pruskiej.
e.Hr. Jadwiga.
2.Hr. Adolf, b. oficer b. w. p., ur. 21 lutego 1815 r., właściciel dóbr
Gultów w powiecie średzkim (4371 m. m. z pałacem); ożeniony w r. 1841
z Eleonorą Bolina Węsierską, ur. 28 grudnia 1819 r. Z niej:
a.Hr. Włodzimierz, ur. 10 października 1843 r., właściciel dóbr
Cmachowa w powiecie szamotulskim (1706 m. m.) ożeniony 16 lutego
1868 r. z Anną hrabianką Czarnecką (zob. niż. rodowód Czarne-
ckich). Z niéj:
Hr. Edward, ur. 10 marca 1869 r.
b.Hr. Seweryn, ur, 8 stycznia 1845 r., kawaler maltański, właściciel
dóbr Chraplewa w powiecie bukowskim (3148 m. m.)
c.Hr. Izabella, ur. 3 marca 1846 r., zaślubiona 12 lipca 1864 r.
Zbigniewowi hr. W ę s i e r s k i e m u - K w i 1 e c k i e m u, ordynatowi na
Wróblewie. (Zob. niż. rodowód Kwileckich.)
d.Hr. Karol, ur. 18 czerwca 1856 r.
3.Hr. M a r c e 1 i (mieszka w Wrocławiu.)
4.Hr Maksymilian, właściciel dóbr Pamiątkowa w powiecie poznań-
skim (5536 m. ni.), ożeniony pmo voto: w r. 1845 z Seweryną Żółtowską,
zmarłą w r. 1855; sdovto w r. 1862 z Heleną hr. Czarnecką, zmarłą 13
września 1869 r.
Z pierwszej żony :
a.Hr. Emilia, ur. 1846 r., zaślubiona 21 stycznia 1868 T. Józefowi
hr. M i e lżyńs k i e m u (zob. niż. rodowód Mielżyńskich.)
Z drugiej żony :
b.Hr. Celina, ur. 10 kwietnia 1863 r.
5.Hr. FI or en ty na za Juliuszem Zarembą, pułkownikiem wojsk włoskich. Zmarła 25 września 1868 r.
6.Hr. Stefania, ur. 1821 r„ zaślubiona w r, 1838 Alfonsowi Biał-kowskiemu herbu Bibersztein, właścicielowi dóbr Pierzchna; wdowa od r. 1863.
7.Hr. Eustach i a, siostra bliźnia hr. Stefanii, ur. 1821 r.* wdowa po Adolfie Doliwie od r. 1858,
8.Hr. Mary a, zaślubiona Nestorowi Lcszczycowi Koszutskiemu. .Umarła.
9.Hr. Julia, zaślubiona w r. 1849 Władysławowi Nałęczowi Moszczeńskiemu, właścicielowi dóbr Stempuchowa w powiecie wągrowieckim.
III.Gałąź najmłodsza, samostrzelska po Józefie. Synu Konstantego, kasztelana chełmińskiego, z Brygitty lir. Załuskiej; wnuku Wojciecha, kasztelana kowalskiego, z Wiktoryi Święcie ki ej, herbu Ja~ strzębiec; prawnuku Piotra, sędziego nakielskiego, z Anny Krakowskiej herbu Trąby. Kasztelanie hr. Józef pozostawił z Anny Gąsiorowskiej herbu Ślepowron (zob. niż. rodowód Gąsiorowskich) trzech synów i dwie córki. Z tych:
Hr. Konstanty, ur. 1811 r., b. oficer b. w. p., właściciel dóbr Glesna w powiecie wyrzyskim (6O71 m. m.) i Strzelewa w powiecie bydgoskim (6200 m.m.) ożeniony pmo vto: z Izabella Nałęcz Kęszycką (um. 27 stycznia 1837 r.) sdovto w r. 1842 z Jadwigą Kalksteinówną herbu kos, córką śp. Wincentego z Konstancyj Świniarskiej herbu Poraj (rozwiedziony z hr. Jadwiga umarła w Królestwie dolskiem.) Tertio vto: 'w r. 1855 z Seweryną Leszczyc Koszutską, siostrą Nestora. Z pierwszej żony dwie córki:
Hr. Franciszka zaślubiona Zygmuntowi K al k s t e i n e w i. Oboje umarli.
Hr. Marya, zaślubiona Janowi Mielęckiemn. Umarła.
2.Hr. A n i e l a, zaślubiona w r. 1835 Hilaremu Łodzią Baranowskie-mu (zob. wyż. rodowód Baranowskich.) Wdowa od r. 1862.
3.Hr. Jan (ur. 1818 r. urn. 4 listopada 1847 r.) Wdowa po nim hr. Marya z hr. Mielżyńskich umarła 25 lutego 1878 r. w Warszawie. Z ich dzieci hr. Marya umarła w 15 roku życia, pozostał:
Hr. Józef, właściciel dóbr Osieka w Królestwie Polskiem, ur. 1845 r., ożeniony w r. 1808 z hr. Anielą Mycielską z Chocieszewic. Z niej: Hr. Jan.
4.Hr, Ignacy, ur. 1820 r., właściciel klucza samostrzelskiego w powiecie
wyrzyskim (31,156 m. m. z pałacem i parkiem), członek pruskiej Izby Panów;
ożeniony 1845 r. z Emilią Korzbok-Łącką. Z niej:
Hr. Emilia, ur. 16 lipca 1846 r., zaślubiona 24 kwietnia 1866 r. Karolowi hr. Mielżyńskiemu (zob. niż. rodowód Mielżyńskich). Hr. Bolesław, ur. 1849 r. Hr. Marya, ur. 1851 r.
5.Hr. Anna, ur. 1827 r., zaślubiona 1849 r. Alfredowi Zarembie Cie-
leckiemu w Galicyi. (Zob. niż. rodowód Cieleckich.)
Ród Łodziów z Bnina do najpierwszych starożytnością i znaczeniem w Wielkopolsce się zalicza i mianowicie w gałęzi Opalińskich z Bnina wysoko hi-storycznie się podniósł. Już w początku XII stulecia znajdujemy Jakóba Łodzię z Bnina (1120—1160) wojewodą poznańskim, który w walce z Pomorzanami poległ pod Nakłem. Inny Jakób tenże sam wysoki urząd senatorski piastował w r. 1280 i godził z sobą wadzących się książąt śląskich. Andrzej Łodzią z Bnina, kasztelan kaliski, padł przy boku króla Przemysława 1293 r. w Rogoźnie z rąk zdradzieckich Brandenburczyków. Drugi Andrzej, po ustąpieniu Łokietka jako kasztelan poznański jeździł do Czech po króla Wacława Piotr, jenerał wielkopolski, w r. 1369 wysłany był do Węgrzech, by koronę polską ofiarować królowi Ludwikowi węgierskiemu. Uczony wydawca „Kodeksu dyplomatycznego wielkopolskiego" przytacza dyplomat Przemysława I, w którym tenże potwierdza Przedpełkowi, wówczas kasztelanowi poznańskiemu, posiadanie wsi Krosna, Mosiny itd. nadanych ojcu tegoż, Hugonowi, w r. 1233 przez Henryka Broda¬tego. Tegoż Przedpełka syn a wnuk Hugona, Mirosław Łodzia, kasztelan bniński, zmarły wojewodą poznańskim około 1260 r., otrzymał od Przemysława II prawo niemieckie na Bninie, Rogalinie., a od tegoż Mirosława wprost się wywodzą zarówno żyjący po dziś dzień Bnińscy, jak wygasłe rody Opalińskich, Śmigielskich i Moszyńskich Łodziów. Historycznie najznakomitszym Ło¬dzią z Bnina Bilińskim był Andrzej, syn Mikołaja i Małgorzaty, urodzony za panowania Władysława Jagiełły, synowiec Piotra, kasztelana najpierw gnieźnień¬skiego a następnie poznańskiego (1439). Biskup poznański od T. 1439, na której to stolicy przez lat 40 zasiadał, słynny heretyków pogromca, świątobliwy kapłan, gorący patryota, zdolny mąż stanu i wspaniałomyślny fundator kościołów bożych. Ciekawym i pouczającym jest żywot tego męża. Nauki odbył w ojczyźnie i otrzy¬mał stąd bakałarza filozofii w akademii krakowskiej stopień (1422 r.) Wdziawszy sukienkę duchowną, był najpierw kanonikiem poznańskim i kantorem łęczyckim, , oraz sekretarzem królewskim. Na stolicę poznańską wyniesiony 6 stycznia 1429 po śmierci Stanisława Ciołka, pomimo kandydatury Mikołaja Dołęgi Lasockiego, późniejszego Kardynała, popieranego przez samego króla, (zob. niż. rodowód Laso-ckich,) odznaczył się wielką gorliwością w walce z HussytamL On to z stryjem swojem kasztelanem Piotrem, o którym wyżej wzmianka, i z dwoma synowcami Piotrem i Wojciechem w 900 koni obiegł w Zbąszyniu Abrahama Zbąskiego, sędziego poznańskiego, i pochwytawszy w niewolę pięciu heretyckich hersztów, na rynku w Poznaniu spalić ich kazał. On to głównie na Mazowszu kościoły powznosił parafialne, w, Wielkopolsce fundował świątynie w Bninie, w Dolsku, w Kotłowie, w Krobi, w Śmiglu i wspaniałą kollegiatę Ś. Maryi Magdaleny w Pozna¬niu, również kościół Ś. Mikołaja w tem mieście do rzędu kollegiat wyniósł; on bogatemi darami uposaży! skarbiec poznańskiej katedry. Niemniej był hojnym w datkach dla ubogich i sierot, choć zawsze starał się datki te okrywać tajemnicą. Jako patryota i mąż stanu przyłożył się nie mało do nowej Unii pomiędzy Koroną i Litwą, za Kazimierza Jagiellończyka, w r. 1454 przyjmował na Pomorzu wraz z kanclerzem koronnym przysięgę wierności od miast i szlachty pruskiej. W dwa lata później własną chorągiew posłał na pomoc szlachcie wieluńskiej prze¬ciw najazdowi Szlązaków. W r. 1462 jeździł w poselstwie do Płocka, by po śmierci książąt mazowieckich, Ziemowita i Władysława, zjednać szlachtę tamtejszą dla króla; w roku następnym zaś był w Brześciu Kujawskim celem układów z Krzyżakami. On to łagodnością i pańską ofiarnością przełamał opór chorągwi polskich w Prusiech, oburzonych z powodu niewypłacania im żołdu; w r. 1470 wreszcie brał udział w sejmie piotrkowskim. Umarł w 80 roku zasłużonego żywota dnia 5 stycznia 1479 r., opłakiwany przez lud i duchowieństwo, pochowany w kaplicy Ś. Andrzeja w katedrze poznańskiej, ufundowanej przez siebie na lat 20 przed śmiercią. Następcą jego na tronie biskupim był Uriel Górka.
Drzewo genealogiczne Domu Łodziów z Bnina Bnińskich, ułożone według akt grodzkich poznańskich a potwierdzone przez rząd pruski, sięga do r. 1360. Nie podajemy go w całkości i ograniczamy się w niniejszym roczniku na zapisaniu ży-jących tylko pokoleń.
Bnińscy, wyznania rzymsko katolickiego, otrzymali wraz ze zmianą herbu tytuł hrabiowski pruski, i to Łukasz, sędzia ziemski poznański w r. 1798, Aleksander zaś kasztelan, i Florenty, synowie Ignacego, starosty średzkiego, oraz Józef, syn Konstantego, kasztelana chełmińskiego, w r, 1816,
Własność ich ziemska w W. Ks. Poznańskiem obejmuje ogółem 64,858 morgów magdeburskich. Prócz tego posiadają w Królestwie Polskiem majętność Osiek a na Wołyniu dobra Ostropól. — Gniazdo ich rodowe, miasteczko Bnin, w powiecie śremskim, jest dziś własnością hrabiów Działyńskich.
Obecnie żyjący hrabiowie Bnińscy rozpadają się na trzy gałęzie:
I Najstarsza gałąź dziś wołyńska po Łukaszu, sędzim ziem-skim poznańskim, synu Rafała, kasztelana śremskiego, z Marcyanny Kwile-ckej, (zob. niż. rodowód Kwileckich) a wnuku Piotra, sędziego nakielskiego, z Teresy Ostoja Chełmskiej (zob. niż. rodowód Chełmskich). Syn Łukasza, hrabia Hilary, pozostawił z Izabelli Dzierzkówny herbu Nieczuja dwoje dzieci. Z tych:
Hr. Roman, właściciel dóbr Ostropola na Wołyniu, ożeniony z N. Sobańską. Ma potomstwo.
Hr. Helena, ur. 1830 r., małżonka Cezarego Szaszkiewicza herbu własnego, właściciela dóbr na Ukrainie, umarła w końcu listopada 1877 w Kra¬kowie.
II Gałąź młodsza, dziś starsza wielkopolska, po Ignacym,
staroście średzkim, drugim wnuku Piotra, sędziego nakielskiego, z Teresy
Chełmskiej. Starosta Ignacy pozostawił z Franciszki Bnińskiej, córki
Konstantego, kasztelana chełmińskiego i Brygitty hr. Załuskiej,1) dwóch synów hr. Aleksandra, senatora kasztelana Królestwa Polskiego, który z Ma¬ryi z książąt Radziwiłłów1) spłodził tylko córkę hr. Zofią za hr. Sewery¬nem Oksza Grabowskim; i hr. Florentego, który z Nopomuceny Żółto¬wskiej herbu Ogończyk, urodzonej z Julii Niegolewskićj, pozostawił liczne potomstwo. Mianowicie:
1.Hr. A1 e k s a n d e r, b. właściciel dóbr Popówka w powiecie obornickim,
b. oficer b. w. p., owdowiały od r. 1848 po Paulinie Mielęckiej. Z niej:
a.Hr. Stanisław, b. właściciel klucza biezdrowskiego (38,500 m. m.)
obecnie właściciel dóbr Łekna i Żernik w powiecie wągrowieckim
(¡5500 m. m.), ożeniony dnia 10 maja 1868 r. z Maryą Sobieray-
ską herbu Dołęga. Z niej:
Hr. Ignacy, ur. 20 maja 1870 r. Hr Hr..Jan Nepomucen..
b.Hr. W i n c e n t y n a za Kazimierzem Leszczycem Koszutskim.
c.Hr. Wacław.
d.Hr. Witold, porucznik huzarów w armii pruskiej.
e.Hr. Jadwiga.
2.Hr. Adolf, b. oficer b. w. p., ur. 21 lutego 1815 r., właściciel dóbr
Gultów w powiecie średzkim (4371 m. m. z pałacem); ożeniony w r. 1841
z Eleonorą Bolina Węsierską, ur. 28 grudnia 1819 r. Z niej:
a.Hr. Włodzimierz, ur. 10 października 1843 r., właściciel dóbr
Cmachowa w powiecie szamotulskim (1706 m. m.) ożeniony 16 lutego
1868 r. z Anną hrabianką Czarnecką (zob. niż. rodowód Czarne-
ckich). Z niéj:
Hr. Edward, ur. 10 marca 1869 r.
b.Hr. Seweryn, ur, 8 stycznia 1845 r., kawaler maltański, właściciel
dóbr Chraplewa w powiecie bukowskim (3148 m. m.)
c.Hr. Izabella, ur. 3 marca 1846 r., zaślubiona 12 lipca 1864 r.
Zbigniewowi hr. W ę s i e r s k i e m u - K w i 1 e c k i e m u, ordynatowi na
Wróblewie. (Zob. niż. rodowód Kwileckich.)
d.Hr. Karol, ur. 18 czerwca 1856 r.
3.Hr. M a r c e 1 i (mieszka w Wrocławiu.)
4.Hr Maksymilian, właściciel dóbr Pamiątkowa w powiecie poznań-
skim (5536 m. ni.), ożeniony pmo voto: w r. 1845 z Seweryną Żółtowską,
zmarłą w r. 1855; sdovto w r. 1862 z Heleną hr. Czarnecką, zmarłą 13
września 1869 r.
Z pierwszej żony :
a.Hr. Emilia, ur. 1846 r., zaślubiona 21 stycznia 1868 T. Józefowi
hr. M i e lżyńs k i e m u (zob. niż. rodowód Mielżyńskich.)
Z drugiej żony :
b.Hr. Celina, ur. 10 kwietnia 1863 r.
5.Hr. FI or en ty na za Juliuszem Zarembą, pułkownikiem wojsk włoskich. Zmarła 25 września 1868 r.
6.Hr. Stefania, ur. 1821 r„ zaślubiona w r, 1838 Alfonsowi Biał-kowskiemu herbu Bibersztein, właścicielowi dóbr Pierzchna; wdowa od r. 1863.
7.Hr. Eustach i a, siostra bliźnia hr. Stefanii, ur. 1821 r.* wdowa po Adolfie Doliwie od r. 1858,
8.Hr. Mary a, zaślubiona Nestorowi Lcszczycowi Koszutskiemu. .Umarła.
9.Hr. Julia, zaślubiona w r. 1849 Władysławowi Nałęczowi Moszczeńskiemu, właścicielowi dóbr Stempuchowa w powiecie wągrowieckim.
III.Gałąź najmłodsza, samostrzelska po Józefie. Synu Konstantego, kasztelana chełmińskiego, z Brygitty lir. Załuskiej; wnuku Wojciecha, kasztelana kowalskiego, z Wiktoryi Święcie ki ej, herbu Ja~ strzębiec; prawnuku Piotra, sędziego nakielskiego, z Anny Krakowskiej herbu Trąby. Kasztelanie hr. Józef pozostawił z Anny Gąsiorowskiej herbu Ślepowron (zob. niż. rodowód Gąsiorowskich) trzech synów i dwie córki. Z tych:
Hr. Konstanty, ur. 1811 r., b. oficer b. w. p., właściciel dóbr Glesna w powiecie wyrzyskim (6O71 m. m.) i Strzelewa w powiecie bydgoskim (6200 m.m.) ożeniony pmo vto: z Izabella Nałęcz Kęszycką (um. 27 stycznia 1837 r.) sdovto w r. 1842 z Jadwigą Kalksteinówną herbu kos, córką śp. Wincentego z Konstancyj Świniarskiej herbu Poraj (rozwiedziony z hr. Jadwiga umarła w Królestwie dolskiem.) Tertio vto: 'w r. 1855 z Seweryną Leszczyc Koszutską, siostrą Nestora. Z pierwszej żony dwie córki:
Hr. Franciszka zaślubiona Zygmuntowi K al k s t e i n e w i. Oboje umarli.
Hr. Marya, zaślubiona Janowi Mielęckiemn. Umarła.
2.Hr. A n i e l a, zaślubiona w r. 1835 Hilaremu Łodzią Baranowskie-mu (zob. wyż. rodowód Baranowskich.) Wdowa od r. 1862.
3.Hr. Jan (ur. 1818 r. urn. 4 listopada 1847 r.) Wdowa po nim hr. Marya z hr. Mielżyńskich umarła 25 lutego 1878 r. w Warszawie. Z ich dzieci hr. Marya umarła w 15 roku życia, pozostał:
Hr. Józef, właściciel dóbr Osieka w Królestwie Polskiem, ur. 1845 r., ożeniony w r. 1808 z hr. Anielą Mycielską z Chocieszewic. Z niej: Hr. Jan.
4.Hr, Ignacy, ur. 1820 r., właściciel klucza samostrzelskiego w powiecie
wyrzyskim (31,156 m. m. z pałacem i parkiem), członek pruskiej Izby Panów;
ożeniony 1845 r. z Emilią Korzbok-Łącką. Z niej:
Hr. Emilia, ur. 16 lipca 1846 r., zaślubiona 24 kwietnia 1866 r. Karolowi hr. Mielżyńskiemu (zob. niż. rodowód Mielżyńskich). Hr. Bolesław, ur. 1849 r. Hr. Marya, ur. 1851 r.
5.Hr. Anna, ur. 1827 r., zaślubiona 1849 r. Alfredowi Zarembie Cie-
leckiemu w Galicyi. (Zob. niż. rodowód Cieleckich.)
Bibliografia
Żychliński T., Złota Księga Szlachty Polskiej rocz.1