Portal w trakcie przebudowywania.
Niektóre funkcje są tymczasowo wyłączone, inne mogą nie działać poprawnie.
Odpowiedzi (1)
17.03.2013 21:40
Rzeżyca (łot. Rēzekne, niem. Rositten, ros. Режица; jidysz רעזשיצע, Reżice) – miejscowość na Łotwie. Liczy 37 200 mieszkańców, głównie Rosjan (49,4%) i Łotyszy (43,7%). Rzeżycę zamieszkuje również społeczność polska – około 1000 osób (2,7% ludności miasta). Miasto to węzeł komunikacyjny oraz centrum gospodarcze i kulturowe środkowej części Łatgalii, miasto wydzielone.
Rzeżyca powstała jako osada pod nazwą Rositten, na początku XIV wieku, przy twierdzy krzyżackiej. Po sekularyzacji zakonu inflanckiego przypadła Rzeczypospolitej, do której należała później przez ponad 200 lat. Prawa miejskie otrzymała w 1773 roku (w rok po przyłączeniu Łatgalii do Rosji). Do rozwoju miasta przyczyniła się budowa traktu do Dyneburga i Wilna (1836 rok) oraz uruchomienie linii kolejowych Warszawa – Petersburg (1836 rok) i Moskwa – Windawa (1861 rok).
Z powiatu rzeżyckiego wywodzą się członkowie rodziny Szczotkowskich, którzy na początku wieku XIX mieszkali w majątku Radopol koło miejscowości Wielony (łot. Viļāni), później nabyli też majątek Bodże koło Rybiniszek (łot. Riebiņi), który przemianowali na Stefanpol. Wielony zostały natomiast kupione w 1842 przez Wincentego Janowskiego, męża Zofii ze Szczotkowskich.
Rzeżyca powstała jako osada pod nazwą Rositten, na początku XIV wieku, przy twierdzy krzyżackiej. Po sekularyzacji zakonu inflanckiego przypadła Rzeczypospolitej, do której należała później przez ponad 200 lat. Prawa miejskie otrzymała w 1773 roku (w rok po przyłączeniu Łatgalii do Rosji). Do rozwoju miasta przyczyniła się budowa traktu do Dyneburga i Wilna (1836 rok) oraz uruchomienie linii kolejowych Warszawa – Petersburg (1836 rok) i Moskwa – Windawa (1861 rok).
Z powiatu rzeżyckiego wywodzą się członkowie rodziny Szczotkowskich, którzy na początku wieku XIX mieszkali w majątku Radopol koło miejscowości Wielony (łot. Viļāni), później nabyli też majątek Bodże koło Rybiniszek (łot. Riebiņi), który przemianowali na Stefanpol. Wielony zostały natomiast kupione w 1842 przez Wincentego Janowskiego, męża Zofii ze Szczotkowskich.