Dorofijówka - wieś należała jeszcze do byłego powiatu zbaraskiego. Jej położenie było bardzo charakterystyczne, gdyż leżała jak gdyby na półwyspie. Zbrucz w tym miejscu robi prawie koło, zamykając wieś z trzech stron swoim korytem. Z czwartej strony zamykały ją wierzchowiny stawu zwanego Wołoczyska tak, że wieś ta wychodziła poza wodę bardzo wąskim pasmem lądu. Wieś zamieszkiwali przeważnie Polacy. Stanowili oni przeszło 80% jej mieszkańców. Rusinów było około 18 % i 2 % Izraelitów. Polacy na przełomie wieków należeli do parafii w Tokach oddalonych od Dorofijówki około 10 km. W 1940 roku wiele rodzin zostało wywiezionych w głąb Rosji. Żydzi w 1941 r. zostali ze wsi wysiedleni. Policja ukraińska, która nadzorowała wysiedlenie znęcała sie nad Żydami szydząc z nich i bijąc wychodzących z domu. Część mienia żydowskiego została zrabowana. Dorofijówkaa przeżyła też napady band UPA. Wiadomo, że z rąk banderowców zginęło wiele osób, lecz nazwisk ich nie ustalono. Na froncie polegli: 1. Bieniowski Franciszek s. Piotra ur. 2.12.1922 r. Dorofijówka, chor. 6 pp, zmarł z ran 12.02.1945 r. pod Nowymi Laskami 2. Jastrzębski Franciszek s. Stefana ur. 1919 Dorofijówka, chor. 4 DP poległ 19.04.1945 pod Wriezen 3. Jurkiewicz Stanisław s. Piotra ur. 1922 Dorofijówka, chor. 6 pp, zginął bez wieści 10.02.1945 w Mierosławcu