Wilga Ludwik (zm. 1797)

Ludwik Wilga, h. Bończa, zm. 1797 r., syn Franciszka i Teofili Jeruzalskiej, odziedziczył po ojcu część wsi Liszno w ziemi chełmskiej, po matce dobra Hołoby w powiecie łuckim, miał także lwowskie przedmieście Prusy (po Jabłonowskich); posiadał także dzirżawę wetelską (1750) i w latach 1757-1796 r. starostwo grabowieckie (1 miasto, 2 wsie); starosta grabowiecki od 1757 r., wojewoda czrenihowski od 1783 r., komisarz do Trybunału Skrabowego 1750 (Czernihów); kawaler Orderu Św. Stanisława (1778), kawaler Orderu Orała Białego (1783); poseł na sejm z województwa bełskiego w 1762 i 1766 r.; w 1767 r. ufundował unicki klasztor bazylianów w Puhynkach w województwie wołyńskim; wylegitymowany ze szlachectwa w 1782 r. w lwowskim sądzie grodzkim; żona

1-voto: Marianna Potocka,

Dzieci:

2-voto:

Dzieci:

- Tekla

[W.Bondyra, Reprezentacja sejmowa Rusi Czerwonej w czasach saskich, Lublin 2005]