Domański Stanisław Konstanty Ludomir (1846 - 1939)

Stanisław Konstanty Ludomir Larysa Domański - najstarszy syn Karola i Antoniny z Kozłowskich - ur. 25 marca 1846 roku w Woli Trzydnickiej (wtedy folwark Piotrowszczyzna), gdzie jego ojciec był zarządcą. W wieku niespełna 17 lat przystąpił do powstania. Pełnił głównie służbę felczerską. Pielęgnował rannych po bitwach pod Chruśliną, w Fajsławicach, a w gorzelni majątku Gradzienice założył szpital dla rannych. Walczył też pod dowództwem Czerwińskiego w Lubelskiem.
Po założeniu rodziny mieszkał w Irenie pod Zaklikowem, a potem w Zaklikowie, gdzie prowadził praktykę felczerską.
W styczniu 1938 roku wziął udział w uroczystych obchodach z okazji 75-lecie wybuchu Powstania Styczniowego w Warszawie, jako jeden z niewielu żyjących wtedy weteranów powstania.
Dwukrotnie żonaty:
I żona - Maria ze Skarbków Borowskich I voto Szymankiewicz (1838 - 18.01.1898 Zaklików)
II żona - Zofia z Badowskich Świadkiewicz (1856 - 30.10.1920 Zaklików)
Zmarł w Zaklikowie w wieku 93 lat - 16 kwietnia 1939 roku.