Prof. Tadeusz Stefan Zieliński (1859-1944) – filolog klasyczny. Był wybitnym badaczem i popularyzatorem kultury antyku. Profesor Uniwersytetu w Petersburgu i Warszawie. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Petersburskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Polskiego Towarzystwa Filologicznego oraz wielu innych towarzystw i instytucji naukowych na całym świecie oraz 21 Akademii Nauk, w tym również Bawarskiej. Uhonorowany tytułem doktora honoris causa 11 uczelni, w tym Oxfordu, Paryża, Brukseli, Krakowa, Warszawy, odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta oraz greckim Orderem Feniksa II klasy. W jego dorobku naukowym jest 900 różnych prac. Pisał w języku polskim, rosyjskim, niemieckim i francuskim. Wiele jego prac było tlumaczonych na różne języki.
Prof. Tadeusz Zieliński urodził się w 1859 r. w majątku rodzinnym Skrzypczyńce pod Kijowem. Po ukończeniu niemieckiego gimnazjum w Sankt Petersburgu rozpoczął studia języków starożytnych w Lipsku. Studiował również w Monachium i Wiedniu. W latach 1884-1919 pracował jako profesor na uniwersytecie w Sankt Petersburgu. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wrócił w 1921 r. do kraju i na Uniwersytecie Warszawskim objął katedrę Filologii Klasycznej. W 1935 r. przeszedł na emeryturę. Po wybuchu II wojny światowej, podczas bombardowania Warszawy w dniu 16 września 1939 r., jego mieszkanie wraz z prywatną biblioteką zawierającą cenne manuskrypty legło w gruzach. W listopadzie 1939 roku, z córką Weroniką, opuścił okupowaną Warszawę z zamiarem udania się do Rzymu. W drodze do Włoch zatrzymał się w Schondorf nad Ammersee u syna Feliksa nauczyciela miejscowego gimnazjum. Zmarł w 1944 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu przy kościele św. Anny.
W Schondorf znajduje się już pomnik poświęcony profesorowi Zielińskiego, ufundowany w 1997 roku przez Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.